ਭਾਰਤ ਕਾ ਗੀਤ/ਪ੍ਰਤਿਗਿਆ
ਪਰਤਿਗਿਆ
ਗੀਤ ੩੦
ਮਾਤਾ ਮੁਝੇ ਕਸਮ ਹੈ ਤੇਰੀ, ਹਾਂ ਸੌਗੰਦ ਤਿਰੇ ਚਰਣੋਂ ਕੀ। ਮੈਂ ਨਿਸਦਿਨ ਸ਼ੁਭ ਕਾਮ ਕਰੂੰਗਾ, ਰੌਸ਼ਨ ਤੇਰਾ ਨਾਮ ਕਰੂੰਗਾ। ਤੂ ਨੇ ਮੁਝ ਕੋ ਜਨਮ ਦੀਆ ਹੈ, ਮੈਂ ਨੇ ਤੇਰਾ ਦੂਧ ਪੀਆ ਹੈ। ਪਾਲਾ ਪੋਸਾ ਗੋਦ ਲੀਆ ਹੈ, ਤੂ ਨੇ ਮੁਝ ਕੋ ਯੋਗ ਕੀਆ ਹੈ। ਮੇਂ ਹੂੰ ਬਹੁਤ ਆਭਾਰੀ ਤੇਰਾ, ਰੋਮ ਰੋਮ ਮੈਂ ਰਿਣੀ ਨੂੰ ਤੇਰਾ। ਰਿਣ ਤੋ ਹੈ ਚੁਕਵਾਨਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ, ਹੋ ਨ ਸਕੇ ਯਹਿ ਮੁਝ ਸੇ ਬਿਲਕੁਲ। ਪਰ ਗਰ ਕਰ ਸੱਕੂੰ ਕੁਛ ਭੀ ਸੇਵਾ, ਜਨਮ ਸਫ਼ਲ ਹੋ ਜਾਏ ਯੇ ਮੇਰਾ। ਮੈਂ ਕਰਤਵ੍ਯ ਕੇ ਕਰ ਲੂੰ ਪਾਲਨ, ਸੁਬ੍ਹਾ ਸ਼ਾਮ ਮੈਂ ਪਲ ਪਲ ਨਿਸਦਿਨ। ਤੇਰੇ[1] ਲਖ਼ਤੇ ਜਿਗਰ ਕੀ ਯਾਦੇਂ, ਮੁਝ ਕੋ ਰੈਣ ਦਿਵਸ ਤੜਪਾ ਦੇਂ। ਜਿਨ ਨੇ ਖੂਨ ਸੇ ਅਪਨੇ ਸੀਂਚਾ। ਇਸ ਧਰਤੀ ਕਾ ਚੱਪਾ ਚੱਪਾ[2]। ਬਲੀਦਾਨ ਹੈ ਜਿਨ ਕੇ ਊਂਚੇ, ਮੈਂ ਕੁਰਬਾਨ ਮੈਂ ਸਦਕੇ ਉਨਕੇ। ਉਨ ਕੀ ਆਤਮਾ ਠੰਢੀ ਹੋਗੀ, ਗਰ ਊਂਚੀ ਕੁਰਬਾਨੀ ਹੋਗੀ। ਔਰ ਮਾਤਾ ਤੇਰਾ ਭੀ ਕਾਲਜਾ, ਕੁਰਬਾਨੀ ਸੇ ਠਡਾ ਹੋਗਾ। ਬੇਨਤੀ ਮੇਰੀ ਆਜ ਤੁਮ ਹੀ ਕੋ, ਸ਼ਰਣ ਪੜ ਕੀ ਲਾਜ ਤੁਮ ਹੀ ਕੋ। ਮੇਰੇ ਹੱਕ ਮੇਂ ਦੁਆ ਮਾਂਗਨਾ, ਮੁਝੇ ਅਸੀਸ ਸਦਾ ਯੇ ਦੇਨਾ। ਫਰਜ਼ ਅਦਾ ਕਰ ਸਕੂੰ ਮੈਂ ਅਪਨਾ, ਕਰਜ਼ ਅਦਾ ਕਰ ਸਕੂੰ ਮੈਂ ਅਪਨਾ।
ਆਨ ਰਹੇ ਭਾਰਤ ਮਾਤਾ ਕੀ-ਸ਼ਾਨ ਬੜ੍ਹੇ ਭਾਰਤ ਮਾਤਾ ਕੀ।