ਏਕ ਬਾਰ ਕੀ ਬਾਤ ਹੈ/ਦੁਸ਼ਟ ਕਾ ਫੈਂਸਲਾ
ਦੁਸ਼ਟ ਕਾ ਫੈਂਸਲਾ
ਏਕ ਬਾਰ ਏਕ ਪੇੜ ਕੀ ਖੱਡ ਮਾ,ਰਹੇ ਤੀ ਚਿੜੀਆ ਰਾਣੀ।
ਨਾ ਕਿਸੀ ਕਾ ਬੁਰਾ ਸੋਚਦੀ, ਥੀ ਔਹ ਬੜੀ ਸਿਆਣੀ।
ਬੜੀ ਬਾਰ ਓਹਨੇ ਆਂਡੇ ਦੀਏ ਕੱਢ ਕਾ ਬੱਚੇ ਉੜਾਏ।
ਕਈ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਕਾਬਜ ਉਨਕੀ, ਛੋੜ ਕਿਤੀ ਨਾ ਜਾਏ।
ਕਿਸੇ ਕਾਰਨੇ ਕਈਂ ਮਹੀਨੇ ਖੱਡ ਤਿੱਕਰ ਨਾ ਆਈ।
ਜਦ ਆਈ ਤੋ ਉਸ ਮਾ ਥੀ ਖਰਗੋਸ਼ ਨੂੰ ਸੋਇਆ ਪਾਈ।
ਕਹਾ ਉਨ੍ਹੇ ਖਰਗੋਸ਼ ਭਾਈ ਤੌਹ ਘਰ ਮੇਰਾ ਕਰ ਖਾਲੀ।
ਖਰਗੋਸ਼ ਨੇ ਕਹਿਆ ਕਿੱਥਾ ਤੇ ਤੌਂਹ ਆਈ ਏ ਘਰ ਆਲ਼ੀ।
ਜੋ ਜੌਂਣਸੇ ਰਹਾ ਜੀ ਘਰ ਮਾ ਹੱਕ ਉਸੀ ਕਾ ਹੋਆ।
ਦੂਸਰਾ ਹੱਕ ਜਤਾ ਨੀ ਸਗਦਾ ਚਾਹੋ ਪਿੱਟਾ ਰੋਆ।
ਚਿੜੀ ਕਹਾ ਮੈਂ ਕਿਸੀ ਪਾ ਤੇ ਜੋਹ ਇਨਸਾਪ ਕਰਬਾਮਾ।
ਖਰਗੋਸ਼ ਕਹੇ ਮੈਂ ਤਿਰਤੇ ਕਾਹਲ਼ਾ ਗੈਲ ਤੇਰੇ ਮੈਂ ਜਾਅਮਾ।
ਗੂੂੜ੍ਹ ਗਿਆਨ ਕੀ ਬਾਤ ਕਰੇ ਤਾ ਢਾਹੇ ਗੰਗਾ ਕੇ ਬਿੱਲਾ।
ਦੋਮੇ ਜਣਿਆਂ ਪਾਸ ਓਸਕੇ ਪਰਗਟ ਕਰਿਆ ਗਿਲਾ।
ਬਿੱਲਾ ਕਹਾ ਮੈਂ ਬਿਰਧ ਹੋ ਗਿਆ ਕੰਨਾਂ ਤੇ ਨੀ ਸੁਣਦਾ।
ਪਾਸ ਮੇਰੇ ਆ ਬਾਤ ਬਤਾਓ ਝੂਠ ਸੱਚ ਮੈਂ ਚੁਣਦਾ।
ਜਦ ਦੋਮਾਂ ਨੇ ਪਾਸ ਕੰਨ ਕੇ ਚਾਹੀ ਬਾਤ ਬਤਾਣੀ।
ਬਿੱਲੇ ਨੇ ਔਂਹ ਦੋਮੇ ਫਕੜਕਾ ਕਰ ਦਈ ਖਤਮ ਕਹਾਣੀ।
ਜਾਲਮ ਨਾ ਕਦੀ ਟਲੇ਼ ਜੁਲਮ ਤੇ ਚਾਹੇ ਸੌਂਹਾਂ ਖਾਏ।
ਚੋਰ ਚੋਰੀ ਤੇ ਟਲ ਜਾਹਾ ਨਾ ਹੇਰਾ-ਫੇਰੀ ਤੇ ਜਾਏ।