ਘੁਮੰਡੀ ਖਰਗੋਸ਼
ਖਰਗੋਸ਼ ਇਕ ਦਿਨ ਜੰਗਲ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਕਛੂਕੁੰਮਾ ਵੀ ਸੀ। ਖਰਗੋਸ਼ ਦੀ ਨਿਗ੍ਹਾ ਜੰਗਲ ਵਿਚ ਬਣੇ ਖੇਡ ਮੈਦਾਨ’ਤੇ ਪੈ ਗਈ। ਖੇਡ ਮੈਦਾਨ ਵਿਚ ਵਾਹਵਾ ਰੌਣਕ ਸੀ। ਉਥੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਖੇਡਾਂ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਖੇਡ ਮੈਦਾਨ ਵਿਚ ਜਾਨਵਰਾਂ ਨੂੰ ਖੇਡਦੇ ਵੇਖਕੇ ਖਰਗੋਸ਼ ਦੁਬਾਰਾ ਘੁਮੰਡ ਵਿਚ ਆਕੇ ਕਛੂਕੁੰਮੇ ਨੂੰ ਮਜਾਕ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ।
"ਕਛੂਕੁੰਮੇ ਭਰਾ! ਚੱਲ ਫਿਰ ਆਪਾਂ ਵੀ ਦੌੜ੍ਹ ਲਾਉਂਦੇ ਹਾਂ।" ਖਰਗੋਸ਼ ਨੇ ਆਖਿਆ।
"ਭਰਾਵਾ! ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਮਜ਼ਾਕ ਨਾ ਕਰ। ਮੇਰੀ ਚਾਲ ਬਹੁਤ ਧੀਮੀ ਹੈ। ਮੈਂ, ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤੈਨੂੰ ਹਰਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ।" ਕਛੂਕੁੰਮੇ ਨੇ ਖਰਗੋਸ਼ ਨੂੰ ਸਮਝਾਇਆ। ਪਰ ਖਰਗੋਸ਼ ਵੇਲਾ ਖੁਝਾਉਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ।
"ਕਛੂਕੁੰਮੇ ਭਰਾ! ਦੌੜ ਲਾਉਣ ਨਾਲ ਸਰੀਰ ਫੁਰਤੀਲਾ ਬਣਦਾ ਤੇ ਨਿਰੋਗ ਰਹਿੰਦਾ। ਚੱਲ ਆਪਾਂ ਵੀ ਦੌੜਦੇ ਹਾਂ।" ਖਰਗੋਸ਼ ਨੇ ਫਿਰ ਆਖਿਆ।
ਇਕ ਵਾਰ ਪਹਿਲਾਂ ਖਰਗੋਸ਼ ਅਤੇ ਕਛੂਕੁੰਮੇ ਨੇ ਦੌੜ ਲਗਾਈ ਸੀ। ਉਦੋਂ ਖਰਗੋਸ਼ ਰਾਹ ਵਿਚ ਜਾਕੇ ਸੌਂ ਗਿਆ ਸੀ। ਕਛੂਕੁੰਮਾ ਹੌਲ਼ੀ-ਹੌਲ਼ੀ ਤੁਰਦਾ ਹੋਇਆ ਵੀ ਅੱਗੇ ਲੰਘ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਜਿੱਤ ਗਿਆ ਸੀ। ਖਰਗੋਸ਼ ਹੁਣ ਦੁਬਾਰਾ ਕਛੂਕੁੰਮੇ ਨਾਲ ਦੌੜ ਲਗਾ ਕੇ ਉਸ ਕੋਲੋਂ ਜੇਤੂ ਵਾਲਾ ਖਿਤਾਬ ਖੋਹਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ।
15/ਅੱਖਰਾਂ ਦੀ ਸੱਥ
