________________
( ੧੧੬) ਤੂੰ ਅਜੇਹੀ ਗਿਆਨ ਵਾਨ ਇਸ ਉਮਰ ਵਿਚ ਹੈਂ ਤੇ ਅੱਗੇ ਕੀਹ ਖਬਰੇ ਅਜੇ ਸਿਖੈ ॥ ਫੇਰ ਐਸੇ ਭਰਤੇ ਨਾਲ ਤੇਰਾ ਸੰਯੋਗ ਹੋਇਆ ਹੈ । ਤੈਨੂੰ ਜੇ ਪਰਮੇਸਰ ਮੇਰੀ ਆਸੀਸਾਂ ਮੰਨੇ ਤਾਂ ਵਰਗਲੋਕ ਦੀ ਰਾਨੀ ਬਨਾਵੇ । ਹੋਰ ਮੈਂ ਕੀਹ ਹੁਨ ਆਖਾਂ (ਮੈਂ) ਚਸਕੇ ਬੜੀ ਰਾਜੀ ਹੋਕੇ ਤੇ ਅਗਾਂਹ ਕੋਲ ਜਾਕੇ ਪੁਛਿਆ ਮਾਤਾ ਜੀ ਹੁਣ ਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅਰਾਮ ਹੈ ਨਾ ॥ ਲਹੁ ਤਾਂ ਬੰਦ ਹੋਗਿਆ ਹੈ।ਬੇਬੇ ਜੀ ਹੁਣ ਤਾਂ ਚੇਹਰੇ ਉੱਤੇ ਭੀ ਕੁਛ ਲਾਲੀ ਮਾਲੂਮ ਹੁੰਦੀਏ ॥ (ਮਾਂ) ਧੀਏ ਰੁਕੋ ਮੈਂਨੂੰ ਆਰਾਮ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਪਰ ਏਹ ਸੁਝਦਾ ਹੈ ਜੋ ਸੁਠਨੀ ਜੀ ਦਾ ਗਿਆਨ ਸਣਨ ਕਰਕੇ ਪੀੜਾਂ ਘਟ ਹੋਗਈਆਂ ਨੇ ਬੜੀ ਭੀ ਹੋਰ ਹੋਗਈ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਚੀਜ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਨਹੀਂ ਰਹੀ । ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੀ ਦਰਗਾਹ ਵਲ ਧਿਆਨ ਹੈ । ਤੇ ਇਹੋ ਪਈ ਸੋਚਣੀ ਹਾਂ ਕੇ ਓਥੇ ਲੇਖ ਪੂਰਾ ਨਿਕਲੇ ਤਾਂ ਹੀ ਕੁਛ ਬਣੇਗ ਮੈਂ ਤਾਂ ਹੱਥ ਜੋੜਦੀ ਹਾਂ ਕੇ ਹੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਜੇ ਮੈਂਨੂੰ ਜੀਵ ਜੁਨੀ ਦੇ ਹਈ ਤਾਂ ਫੇਰ ਇਨਾਂ ਦੁਆਂ ਸਰੀਰਾਂ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ ਰਖੀ ਰੁਕੋ ਤੂੰ ਬੜੀ ਭਾਗਾਂ ਵਾਲੀ ਹੈਂ । ਮੈਂ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚੋਂ ਨਿਸਚਿਤ ਤੇਰੇ ਵੱਲੋਂ ਹੋਕੇ ਜਾਨੀ ਹਾਂ । ਕਿਉਂ ਜੋ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲੋਂ ਗਨਾਂ ਚੰਗਿਆਂ ਦੇ ਲੜ ਲਗੀ ਹੋਈ ਹੈਂ ਸੇਠਨੀ ਜੀ ਧੰਨਗੇ ਹੋ ਤੁਸੀਂ ਤੇ ਧੰਨ ਹੋਨ ਸੇਠ ਹੋਰੀ ਮੈਨੂੰ ਈਸ਼ੁਰ ਕੋਲੋਂ
