ਰਣਜੀਤ ਨਗ਼ਾਰਾ ਖੜਕ ਪਿਆ, ਕਰ ਦੂਰ ਸਿਰਾਂ ਤੋਂ ਡਰ ਦਿਤਾ। ਮੁਰਦੇ ਜਿਹੇ ਹਿੰਦੀ ਪਿੰਜਰ ਵਿਚ, ਲੋਹੜੇ ਦਾ ਜੀਵਨ ਭਰ ਦਿਤਾ। ਕੁਲ ਵਹਿਮਾਂ ਅਤੇ ਪਖੰਡਾਂ ਨੂੰ, ਇਸ ਮਲੀਆ ਮੇਟ ਈ ਕਰ ਦਿਤਾ। ਹੋ ਗਿਆ 'ਅਨੰਦ' ਜ਼ਮਾਨਾ ਕੁਲ, ਤੇ ਤਾਜ ਸਿਰਾਂ ਤੇ ਧਰ ਦਿਤਾ।
-੭੮-