ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਊਦੇ ਸਿੰਹੁ :ਕੋਈ ਖ਼ਾਸ ਖ਼ਬਰ ਨਹੀਂ, ਮਹਾਰਾਜ।
ਰਾਮ ਸਿੰਹੁ :ਤੂੰ ਕੀ ਪੜ੍ਹਦਾ ਪਿਆ ਸੈਂ?
ਊਦੇ ਸਿੰਹੁ :ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਮਹਾਰਾਜ।
ਰਾਮ ਸਿੰਹੁ :ਨਹੀਂ, ਜੇ ਇਹ ਗੱਲ ਸੀ ਤਾਂ ਇਤਨੀ ਕਾਹਲੀ ੨ ਲੁਕਾਉਣ ਦੀ ਕੀ ਲੋੜ ਸੀ, ਲਿਆ ਬੱਚੂ ਵਿਖਾਲ ਤਾਂ ਸਹੀ, ਜੇ ਕੁਝ ਨ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਐਨਕਾਂ ਲਾਉਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨ ਪੈਸੀ।
ਊਦੇ ਸਿੰਹੁ :ਮਹਾਰਾਜ ਮੈਂ ਖਿਮਾ ਮੰਗਦਾ ਆਂ। ਇਹ ਮੇਰੇ ਵੱਡੇ ਭਰਾ ਦੀ ਚਿੱਠੀ ਏ, ਮੈਂ ਅਜੇ ਸਾਰੀ ਨਹੀਂ ਪੜ੍ਹੀ ਤੇ ਜਿਤਨੀ ਪੜ੍ਹੀ ਏ ਤੁਹਾਡੇ ਵੇਖਣ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਜਾਪਦੀ।
ਰਾਮ ਸਿੰਹੁ :ਓਇ ਤੂੰ ਵਿਖਾ ਤੇ ਸਹੀ, ਏਡੀ ਕੇਹੜੀ ਗੱਲ ਏ।
ਊਦੇ ਸਿੰਹੁ :ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ, ਕੀ ਕਰਾਂ। ਖਿਮਾਂ ਕਰਦੇ ਤਾਂ ਚੰਗਾ ਸੀ, ਪਰ ਛੁਟਕਾਰਾ ਕਿਸੇ ਗੱਲੇ ਨਹੀਂ, ਵਿਖਾਵਾਂ ਤਦ ਵੀ ਮਾੜਾ, ਜੇ ਨ ਵਿਖਾਵਾਂ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਗੁੱਸਾ ਕਰੋਗੇ।
ਰਾਮ ਸਿੰਹੁ :ਲਿਆ ਲਿਆ ਬੱਚੂ, ਐਡੀ ਜ਼ਿੱਦ ਨਹੀਂ ਕਰੀਦੀ।
ਊਦੇ ਸਿੰਹੁ :ਐਹ ਲੌ ਫਿਰ, ਪਰ ਇਹ ਨ ਸਮਝ ਲੈਣਾ ਜੋ ਸੁੰਦਰ ਸਿੰਹੁ ਸਚ ਮੁਚ ਅਜਿਹਾ ਏ, ਇਹ
੪੩.
