ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਪੰਨਾ:ਕਿੱਕਰ ਸਿੰਘ.pdf/15

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਪੰਨਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ

(੧o)

ਖਾਨ ਪੀਨ ਤੇ ਪੈਹਨਨ ਗਲ ਕੀਹ ਪਹਲਵਾਨਾਂ ਦੇ ਸੁਖਾਂ ਦੇਸਾਧਨਾਂ ਵਿਚ ਕੋਈ ਭੀ ਥੁੜ ਨਹੀਂ ਸੀ ਰਖੀ ਜਾਂਦੀ।

ਰਾਜਿਆਂ ਦੀ ਕੇਵਲ ਇਨੀ ਇਛਾ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਕੇ ਉਨਹਾਂ ਦਾ ਮਲ ਵਡਾ ਬਲੀ ਹੋਵੇ ਕਿਸੇ ਪੈਹਲਵਾਨ ਨੇ ਆਪਨੇ ਟਾਕਰੇ ਦੇ ਪਹਲਵਾਨ ਨੂੰ ਢਾ ਲਿਆ। ਜਾਂ ਘੋਲ ਵੇਲੇ ਕੁਝ ਸਫਾਈ ਦਸੀ ਤਾਂ ਰਾਜੇ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਨੂੰ ਆਪਨਾਂ ਬਨਾਲਿਆ-ਫਿਰ ਇਨਾਮ ਤੇ ਇਨਾਮ ਮਿਲਨ ਲਗ ਪੈਂਦਾ ਸੀ-ਰਸਦਾ ਤੇ ਰੋਜੀਨੇ ਦੂਣੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਸਨ।

ਕਿਕਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਭੀ ਇਸ ਅਕਾਲੀ ਦਾਤ ਦੀ ਕਦਰ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਚੋਖਾ ਲਾਭ ਲੀਤਾ-ਪੈਹਲਾਂ ਪਹਲ ਇਸਦਾ (ਪ੍ਰਬੰਧ) ਸਨਬੰਧ ਰ੍ਯਾਸਤ ਜਮੂੰ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਜਮੂੰ ਵਿਚ ਇਸਨੇ ਇਨਾਂ ਜਸ ਖਟਿਆ ਕੇ ਮਹਾਰਾਜ ਦਾ ਖਾਸ ਪਹਲਵਾਨ ਬਨਗਿਆ-ਭਾਵੇਂ ਜੋਧਪੁਰ-ਦਤ੍ਯਾ-ਟੌਂਕ ਇਦੌਰ-ਮਰਾਦ-ਮਹੂ ਆਦਿਕ ਰ੍ਯਾਸਤਾਂ ਵਿਚ ਕਈ ਰਜਵਾੜਿਆਂ ਵਿਚ ਨੌਕਰੀ ਕੀਤੀ ਪਰ ਭੌ ਚੌਕੇ ਅਪਨੇ, ਕੇਂਦਰ ਜਮੂੰ ਵਿਚ ਹੀ ਆਨ ਠੈਹਰ ਦਾ ਰਿਹਾ।

ਅਰੀਮਾ ਸਦਨਾ ਨਾਮੀ ਨਗਰ ਵਿਚ ਹਰ ਸਾਲ ਸਾਵਨ ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਸੰਗਰਾਂਦ ਤੇ ਭਾਰੀ ਮੇਲਾ ਦੰਗਲ ਦਾ ਲਗਦਾ ਸੀ ਜਿਥੇ ਚਾਰ ਸਾਲ ਤਕ ਬਰਾਬਰ ਇਸਨੂੰ (੧੦੦) ਸੌ ਰੁਪਯਾ ਸਿਰੋ ਪਾਓ ਤੇ ਹੋਰ ਵੀ ਗਫੇ ਮਿਲਦੇ ਰਹੇ।