(122)
( ੧੨੨ ) ਕਲਾਮ ਫ਼ਰਿਹਾਦ ਕਿਹਾ ਫੇਰ ਫ਼ਰਿਹਾਦਨੇਸ਼ਾਦ ਹੋਕੇ ਮੁਖ਼ਨ ਸੁਨੀਏ ਮਸਤ ਮਲੰਗ ਦੇ ਨੀ। ਬੋਲ ਆਸਕਾਂ ਦੇ ਐਵੇਂ ਜਾਨੀਏਨੀ ਜਿਵੇਂ ਮੁਖੜੇ ਗ਼ੈਰ ਤੁਫ਼ੰਗ ਦੇਨੀ ਏਹ ਰਸਮਕਦੀਮ ਹੈਸੋਹਨਿਆਂ ਦੀਪਏ ਆਸਕ ਤੋਂ ਸਦਾ ਸੰਦੇਨੀ ਆਸ਼ਕ ਸੰਗਦੇਨਹੀਂ ਮਾਸ਼ੂਕ ਕੋਲੋਂ ਜਲ ਜਾਂਵਦੇਵਾਂਗਪਤੰਗਦੇਨੀ॥ ਚੇਹਰਾਰੰਗ ਮਜੀਠ ਰੰਗੀਲਿਆਂਦਾ ਆਸ਼ਕ ਨੈਨਨੈਨਾਂਵਿਚਰੰਗਦੇਨੀ॥ ਮਰਨਾਂ ਜੀਵਨਾਂ ਇਕਹੈਆਸ਼ਕਾਂ ਨੂੰ ਜੇਹੜੇਜਨਮ ਤੇ ਮਰਨ ਤੋਂ ਲੰਘਦੇਨੀ॥ਭਿਨਾਂਪਾਪਦੀਅਗਨਾ ਸਾੜਸਕੇ ਜੇਹੜੇ ਨਾਉਨ ਵਿੱਚ ਗਿਆਨਦੇ ਰੰਗ ਦੇ ਨੀ॥ ਸਰਫ਼ਾਸੀਸ ਦਾ ਕੇਹਾ ਹੈ ਤਿਤਾਈਂ ਜੇਹੜੇਆਨਖੜੇ ਵਿੱਚ ਜੰਗ ਦੇਨੀ ॥ ਇੱਕਵਾਸਤੇ ਦੇਖਨੇ ਪਿਆਰੜੇ ਦੇ ਗਲੀ ਕੂਚਿਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚਮੰਗਦੇ ਨੀ। ਕਹੁ ਕੀ ਮਾਰਨਾ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਮਾਰਿਆਂਦਾ ਜੇਹੜੇਜੀ ਦੇ ਮੋਯਾਂ ਤੋਂ ਲੰਘਦੇ ਨੀ ॥ ਕਿਸ਼ਨਸਿੰਘ ਏਹ ਜੀਵਜੋ ਦੇਖਨਾਹੀਂਫਿਸ ਜਾਵਸਨ ਵਾਂਗ ਤਰੰਗ ਦੇ ਨੀ॥੮੯॥ ਕਲਾਮ ਸ਼ੀਰੀਂ ਸ਼ੀਰੀਂ ਆਖਿਆ ਨਾਲਜ਼ਬਾਂਨ ਸ਼ੀਰੀਂ ਲੱਖ ਵਾਰ ਮੈਂ ਘੋਲ ਘੁਮਾਵਨੀਹਾਂ ਦਿਨੇ ਰਾਤਹੈ ਜ਼ਿਕਰ ਹਮੇਤੇਰਾ ਤੇਰਾ ਨਾਮ ਹੀ ਪਈਧਿਆਵਨੀਹਾਂ॥ਕੋਈਜ਼ੋਰ ਨਾਸੋਹਨਿਆਂਨਾਲ ਤੇਰੇ ਪਈ ਮਿੰਨਤਾਂ ਨਾਲ ਬਲਾਵਨੀ ਹਾਂ ਇੱਕ ਵਾਰ ਮੈਂ ਹੱਸ ਕੇ ਗਲ ਕਰੇਂ ਲਖ ਵਾਰ ਸਦੱਕੜੇ ਜਾਵਨੀ ਹਾਂ । ਭਰਤ ਲੈਣ Digitized by Panjab Digital Library / www.panjabdigilib.org
