ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਪੰਨਾ:ਕਿੱਸਾ ਸ਼ੀਰੀਂ ਫ਼ਰਿਹਾਦ.pdf/145

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ

(125)

11 (924) ਅੰਦਰ ਜਾਵਸਾਂ ਮੈਂ। ਜੇ ਤਾਂ ਪਲੰਘ ਨਾ ਦੂਸਰਾ ਵਿਛੇ ਐਬੇ ਮੰਦਰ ਵਿਚ ਨਾ ਪੈਰ ਟਿਕਾਵਸਾਂ ਮੈਂ ਕਿਹ-ਸੱਸਨੇ ਉਠ ਤੂੰ ਨੇਕ ਬਖੜੇ ਪਲੰਘਦੂਸਰਾ ਹੋਰਵਿਛਾਵਸਾਂਮੈਂ॥ ਖੱਟਦੂਸਰੀ

  • ਖਬ ਤਿਆਰਕੀਤੀ ਸ਼ੀਰੀਂ ਜਾਇ ਬੈਠੀ ਬਤਲਾਵਸਾਂ ਮੈਂ॥

ਖ਼ਿਸਰੋ ਮਾਰ ਕੰਡਾ ਆਇ ਗਿਰਦ ਹੋਯਾ ਸ਼ੀਰੀਂ ਆਖਿਆ ਮਾਰ ਮੁਕਾਵਸਾਂ ਮੈਂ॥ਛਰੀ ਪਕੜਕੇ ਆਖਦੀਦੂਰਹੋਜਾ ਮਰਾਂ ਆਪ ਕੇ ਮਰਵੰਞਾਵਸਾਂ ਮੈਂ ਜੇ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਜ਼ੋਰ ਤੇਜ਼ੋਰ ਕਰਮੈਂ ਉਚਾ ਬੋਲਕੇ ਜੱਗਸੁਨਾਵਸਾਂ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਕਸਮ ਖ਼ੁਦਾਇ ਦੀ ਖ਼ੌਫ਼ ਕਰ ਤੂੰ ਬੋਲਾਂ ਸੱਚ ਨਾ ਝੂਠ ਅਲਾਵਸਾਂਮੈਂ॥ਜੇਤਾਂ ਖਿੱਚਈਮਾਨਨੁਕਸਾਨਕੀਤੋ ਦਿਨੇਜ਼ਹਿਰਮੰਗਾਇਕੇ ਆਵਸਾਂ ਮੈਂ॥ ਮੇਰਾ ਨਾਲਫ਼ਰਿਹਾਦ ਦੇ ਨੇਹੁਲੱਗਾਡੇਰੇਨਾਲ ਨਾ ਅੰਗ ਲਗਾਵਸਾਂਮੈਂ॥ ਜਾਨ ਤਲੀ ਤੇ ਇਸ਼ਕਦੇਲੂਠਿਆਂਦੀ ਆਹ ਮਾਰਕੇ ਮੁਲਕ ਜਲਾਵਸਾਂ ਮੈਂ॥ ਖ਼ਸਰੌਖ਼ੌਫ਼ਕਰਕ ਵੱਖਹੋਇ ਬਠਾ ਕਯਾ ਤੁੱਧਨਾਹੀਂ ਹੱਥ ਲਾਵਸਾਂਮੈਂ ਹੱਠਰੰਨਦਾਬੁਰਾ ਹੈ ਹਾਇਯਰੋ ਕਹੇ ਆਪਨੀਜਾਨ ਗਵਾਵਸਮੈਂ ਅੱਗੇ ਭਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਇਬੈਠਾਹਨਹੋਰਪਰਨਾਇਲਿਆਵਸਾਂ ਮੈਂ॥ 5 ਦਿਨੇਪਾਇਡੋਲੀਤੈਨੂੰਤੋਰਹੇਰਾਂ ਅਤੇਫੇਰ ਨਾ ਮੂਲਸਦਾਵਸ ਮੈਂ ਛੱਡ ਹੱਕ ਹਰਾਮ ਨੂੰ ਚਾਹਨੀ ਹੈਂਸੀਰੀਂਸਮਝਤੈਨੂੰ ਸਮਝਾਨੂੰ ਵਸਾਂਮੈਂ॥ ਕਿਸ਼ਨਸਿੰਘ ਸਵਾਲ ਜਵਾਬ ਐਥੇਸ਼ੀਰੀ ਮਿਸਰੋ ਦੇ ਆਖ ਸੁਨਾਵਸਾਂ ਮੈ॥੯੩॥ Digitized by Panjab Digital Library | www.panjabdigilib.org