(੧੦੬ ਲਨ ਰੀ ਬਾਲਿਆ ਧੂਖ ਧੂਖਾ ਦਿੱਤੀ
ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਚਤਰ ਸਹਿਤੀ ਧਿਆਨ ਵਾਸਤੇ ਪਾਸ ਬਹਾਂ ਦਿੱਤੀ ਆ ਦਿ ਮਰਦ ਨਾਰ ਨੂੰ ਰਹੀ ਨਾ ਸੂਰਤ ਕੋਈ ਬੂਟੀ ਫ਼ਕਰ ਨੇ ਜੇਹੀ ਸੰਘਾ ਦਿੱਤੀ ਜਦੋਂ ਜਾਣਿਆਂ ਕਿਸੇ ਨੰ ਸੁਰਤ ਨਾਹੀਂ ਜੋਗੀ ਝੂਣ ਕੇ ਹੀਰ ਉਠਾ ਦਿੱਤੀ ਮਿਲੇ ਚਿਰਾਂ ਦੇ ਵਿਛੜੇ ਯਾਰ ਹੱਸੇ ਸਾਈ' ਦਿਲਾਂ ਦੀ ਆਸ ਪੁਚਾ ਦਿੱਤੀ ਸਾਬਤ ਰਹੇ ਦੋਂਵੇ' ਰਾਹ ਇਸ਼ਕ ਅੰਦਰ ਲਾਹੌਰੀ ਵਸਲ ਦੀ ਰਾਤ ਖ਼ੁਦਾ ਦਿੱਤ ਵਾਕ ਸਹਿਤੀ
ਭਾਬੀ ਜੋਗੀਆ ਬਾਂ ਸੁਹਾਂਵਣੀ ਏਹ ਔਜ ਰਾਤ ਅਨੋਖੜੀ ਭਲੀ ਹੈ ਵੇ ,
ਅੱਜ ਹੀਰ ਦੇ ਹੁਸਨ ਦਾ ਬਾਗ਼ ਖਿੜਿਆ ਆ ਭੋਰ ਫ਼ਿਰਆ ਕਲੀ ਕਲੀ ਹੈਵੇ ਤੇਰੀ ਜੋਗੀਆ ਹੀਰ,ਤੂੰ ਹੀਰ ਜੋਗਾ ਜੋੜੀ ਧੁਰੋਂ ਸੰਜੋਗ ਥੀ' ਰਲੀ ਹੈ ਵੇ ਲਾਹੋਰੀ ਆਣ ਮਿਲਾਇਆ ਦੇਖ ਹੀਲਾ ਮਕਰ ਔਰਤਾਂ ਦਾ ਪੀਰ ਵਲੀ ਹੈ ਵੇ ਸਹਿਤੀ ਤੇ ਜੋਗੀ ਦਾ ਮੇਹਰ ਬਾਨ ਹੋਣਾ ਜੋਗੀ ਆਖਿਆ ਸਹਿਤੀਏ ਪਿਆਰੀਏ ਨੀਂ ਕੁਝ ਮੰਗੂੰਹੋਂ ਰੌਖ ਸੈਗਨਾਹੀਂ ਜੋ ਕੁਝ ਕਹਾਂਗਾ ਕਰੇਗਾ ਰੋਂਬ ਸੌਚਾ ਖਾਲੀ ਪਲਿੱਓ' ਏਹ ਮਲੰਗ ਨਾਹੀਂ ਰੰਗਣ ਆਸ਼ਕਾਂ ਚੜ੍ਹੀ ਕੁ ਕੁਝ ਰੈਗ ਤੂੰ ਵੀ ਵਲਾ ਲੱਭਣਾ ਫ਼ੇਰ ਏਹ ਰੈਗ ਨਾਹੀਂ ਕੋਈ ਘੜੀ ਲਾਹੌਰੀਆਂ ਸਾਥ ਸਾਂਡਾ ਹੋਣਾ ਫ਼ੇਰ ਸੈਜੇਗ ਏਹ ਸੰਗ ਨਾਹੀਂ ਅਰਜ਼ ਸਹਿਤੀ ਸਹਿਤੀ ਜੋੜ ਕੇ ਹੌੱਥਚ ਅਖਿਆ ਏ ਮੇਰੀ ਅਰਜ਼ ਹੈ ਏਹ ਫ਼ਰਿਅਦ ਜੋਗੀ ਜੋੜੀ ਤੁਸਾਂ ਦੀ ਰੋਂਬ ਨੇ ਮੇਲ ਕੀਤਾ ਮੈਂਨੂੰ ਮੇਲ ਦੇ ਯਾਰ ਮੁਰਾਦ ਜੋਗੀ ਦੋਵੇਂ ਕਰੋ ਦੁਆ ਜੇ ਸੁਣੇ ਸਾਈ' ਹੋਵਾਂ ਉੱਜੜੀ ਮੈਂ ਆਬਾਦ ਜੋਗੀ
ਲਾਹੋਰੀ ਫ਼ਸੀ ਮੈਂ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਜਾਲ ਅੰਦਰ ਦੁਖੀ ਜਾਂਨ ਨੂੰ ਕਰੀਂ ਆਜ਼ਾਦਜੋਗੀ _
ਸਹਿਤੀ ਲਈ ਜੋਗੀ ਨੇ ਬੇਨਤੀ ਕਰਣੀ
ਫ਼
ਜੋਗੀ ਔਖੀਆਂ ਮੀਟਕੇ ਅਰਜ਼ਕੀਤੀ ਸਾਈਆਂ ਝੱਬ ਮੇਲੀ' ਜਾਨੀ ਜਾਨਏਹਦਾ
ਭੂ
