_ਏਸੇ ਵਾਸਤੇ ਬਾਹਿਰਕਨਾਤ ਲਾਈ ਸਹਿਤੀ ਹੀਰਸ਼ੀ ਇਕਸੁਲਾਹ ਮੀਆਂ
- ਕਦੀ ਚੈਦ ਸੂਰਜ ਕਦੀ ਰਾਤ ਕਾਲੀ ਕੰਦੀ ਅਬਰੇਆਂਮੀਂਹ੩
ਰੇ ਨਹੀਂਖ਼ਬਰਕੇਹੜਾ ਦੁਨੀਆਂਦਾਰਬਨਸੀਕਿਸਨੇਖ਼ਾਕਮਲੰਜੋਗਕਮਾਉ'ਣਾਏ' - ਚੌਂਕੀ ਜਿਮੀਂਅਸਮਾਨ ਦੀ ਵਿੱਚ ਆਕੇ ਸਾਬਤਕੌਣ ਗਿਆਂ ਕਿਸਨੇਜਾਉਂ ਣਾਏ' _ ਲਾਹੌਰੀ ਰਬ ਬਖ਼ਸ਼ੇਔਗਨਹਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਸ਼ੇਹਰ ਓਸੇ ਦੇ ਨਾਮ ਦਾ ਗਾਂਉੱਣਾਏ'
!- ਹੁਇਹਇਕੁਰਲਾਂਦੜੇ ਸੁੱਟ ਗਏ ਕਿਸੇ ਸੁਣੀ ਨਾਂਕੂਕ ਫ਼ਰਿਆਂਦ ਮੀਆਂ
(੧੦੯) 'ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਆਪਸ ਦੀਆਂ-ਗਲਾਂ . ਲੋਕਾਂ ਆਖਿਆ ਤੁਸਾਂ ਦੀ ਮੌਤਮਾਰੀ ਓਹਫ਼ਕੀਰਨਹੀਂ ਸੀ ਖਿਸਕੂ ਸ਼ਾਹਮੀਆਂ
ਨਹੀਂ'ਸੀਹੀਰ ਦੇਪੈਰਨੂੰ ਸੈਂਪਲੜਿਆ ਐਂਵੇ ਮਕਰਸੀ ਵਿੱਚ ਕੁਪਾਹ:ਮੀਆਂ ਅੱਜ ਨਾਲ ਤੁਸ਼ਾਂਡੜੇ ਬੁਰੀਂ ਹੋਈ 'ਸੁੱਤੇ ਪਏ ਰਹੇ ਬੇ” ` ਗੁਮਰਾਹ (ਮੀਆਂ ਜੋ ਕਰੇ ਸਾਈ' ਸੱਚਾਂ ਸੋਈ ਹੋਵੇ ਮਾਂਗਤ ਸ਼ਾਹ ਤੇ ਸ਼ਾਹ ਤਬਾਹ 'ਮੀਆਂ ਲਾਹੋਰੀ ਛੱਡ ਝਗੜੇ ਰੌਂਬ ਯਾਦ ਕਰ ਲੈ ਨਹੀਂ' ਦੈਮ ਦਾ ਕੂਝ ਵਸਾਹ ਸੀਆਂ
ਵਕ ਕਵੀਸ਼ਰ ਮਰਜ਼ੀ ਮੋਲਾ ਪਰ ਆਸਮਾਨ ਸਇਬਾਨ ਬਿਨਾ ਚੋਬਾਂ, ਜ਼ਿਮੀਂ ਮਖਮਲੀ ਦੇਖਵਿਛ੍ਉਣ।ਏ
,ਏ' ਖ਼ਲਕਤਕੁੱਲ ਜਨੌਰ ਪਰਿੰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਕੰਮ ਓਸੇ ਦਾਰਿੱਜਕ ਪੁਚਾਉਂਣ।ਏ' ਏਹਸੈਸ/ਰਕਰਤਾਰ ਨੇ ਖੇਲਰਚਿਆ । ਪਾਇਆਂ ਭੇਤ ਨਾ ਕਿਸੇ ਨੇ ਪਾਉ: 'ਣਾਏ' ਨਹੀਂਖ਼ਬਰਭਲਕੇ ਕੇਹੜਾ ਤਖ਼ਤਬੈਹਸੀ ਕਿਸਨੂੰ ਫ਼ਰਸ਼ ਤੇ ਚਾ ਪਟਕਾਊਣਾਏ' ਨਹੀਂਖ਼ਬਰ ਭਲਕੇ ਕੇਹੜਾ'ਸ਼ਾਹਹੋਸੀ ਖ਼ਾਨਾਚੋਰਾਂ ਥੀ' ਕਿਸੰਦਾ, ਨਹੀਂਖ਼ਬਰ ਭਲਕੇ ਕਿਸਦਾ ਕਾਲਹੋਸੀ ਅੰਗਣ ਕਿਸੇਦੇ ਬਾਲ ਖਿੰਡਾਉ'ਣਾਏ'
ਰਰ ਹਰ ਭੇਤ ਦਾ ਆਪ ਵਕਫ਼ਕਿਧਰੇ ਹਸਣਾ ਕਿੱਧਰੇ ਐਲਾਹੁੰਣਾ ਏਂ ਅੱਗੇ ਓਸ ਦਰਬਾਰ ਵਿੱਚ ਸਜਣਾ ਓਏ ਅਮਲਾਂ ਤੇਰਿਆਂ ਨੇ ਕੰਮਆਉੱਣਾਏ' ਖੇੜਿਆਂ ਨੇ ਸਹਿਤੀ ਤੇ ਮੁਰਾਦ ਨੂੰ ਫੜਨਾ
ਭੇਜ ਦੌੜ ਜਾ ਫੜੇ ਮੁਰਾਦ ਸਹਿਤੀ ਕੀਤਾ ਏੜਿਆਂ ਬੜ' ਫ਼ਸਾਂਦ ਮੀਆਂ ਓਥੇ ਖ਼ੂਬ ਬਲੌਚਾਂ ਨੇ ਫ਼ਾਟ ਕੀਤੀ ਥੋੜੀ ਖੇੜਿਆਂ ਸੀ ਤਾਦਾਦ ਮੀਆਂ
