[ (੧੧੪) ਇਤਨੀ ਉਮਰ ਸਾਡੀ ਦੁੱਖਾਂ ਵਿਚ ਬੀਤੀ ਕੋਈਮੜੀ ਹੁਣ ਸੁੱਖਦੀਕੌਂਢੀਏਨੀਂ ਵੇਖਣ ਆਉਂਣ ਯੋਕੀ ਨੀਵੇਂ ਚਾਰ ਕੂਟਾਂ ਝੰਡਾ ਆਸ਼ਕਾਨਾ ਚੌਲ ਗੱਡੀਏਨੀ' _; ਲਾਹੋਰੀ ਬੈਠ ਗੋਸ਼ੇ ਰੱਬ ਯਾਦ ਕਰੀਏ ਝਗੜੇ ਕੂੜ ਕੁਸੇਗ ਦੇ ਛੱਡੀਏ ਨੀਂ 2 ਗੋਰ ਨੇ ਰਾਂਝੇ ਨੂੰ ਹਕ ਨਿਕਾਹ ਦੇ ਲਈ ਕੈਹਣਾ ਬੋਲੀ ਹੀਰ ਐਂਵੇ ਗਈ ਨਾਲ ਤੇਰੇ ਮੈਂਨੂੰ ਕਹਿਣਗੇ ਲੋਕ ਹੁਧਾਲ ਮੀਆਂ ਬਣੇ ਢੇਗ ਤੇ ਹੱਕ ਨਿਕਾਹ ਕਰੀਏ ਹੋਵੇ ਜੱਗ ਜਹਾਂਨ ਦੀ ਚਾਲ ਮੀਆਂ _ ਮੇਰੇ ਮਾਪਿਆਂਦੀ ਓਹ ਜੂਹ ਆਈ ਵੇਖਣ ਸੁਨਣ ਲੈ ਜਾਣ ਜੇ ਨਾਲ ਸੀਆਂ _ ਲਾਹੌਰੀ ਹੀਰਰਾਂਝੇ ਜੇੜ੍ਹੀ ਨੀਤਕੀਤੀ ਢੁੱਕੀ ਰੇਂਬ ਵਲੋ ਸੋਈ ਫ਼ਾਲ ਮੀਆਂ : ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੇ ਰਾਂਝੇ ਤੇ ਹੋਰ ਦੀ ਸਬਰ ਸਿਆਲਾਂ ਨੂੰ ਦੇਣੀ ਤਰ ਸੁਣਿਆਂ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਬਾਹਰ ਹੀਰਬੈਠੀਓਹਚਾਕ ਵੀ ਓਸਦੇ ਨਾਲ ਹੈ ਜੋ ਨ ਮਲਕੀ ਜਾਂ ਚੂਚਕ ਦੂਹਾਂ ਘਰੀ' ਆੰਦੇ ਬੈਠ ਪੁਛਿਆ ਹਾਲ ਅਹਿਵਾਲ ਹੈ ਜੀ _ ਦਿੱਤੀ ਦਿਹੀ ਜਵਾਏ ਨੂੰ ਖ਼ੂਬ ਹੋਟੀ ਖੰਡ ਖੀਰ ਚਾਵਲ ਮੰਡਾ ਦਲ ਹੈ ਜੀ _ ਹੋਇਆ ਵਿੱਚ ਤਕਦੀਰ ਜੋ ਲਿਤਿਅਸੀਕੇਹਾ ਧੁਰੋਂ ਨਾ ਚਿੱਤ ਖਿਆਲ ਹੈਜੀ ਸਿਆਲਾਂ ਕਿਹਾ ਬੀਬ! ਤੇਰ ਹੀਰ ਟੋਈ ਨਵ ਜੋੜਲੈ ਆਤਰਾ ਮਾਲ ਹੈ ਜੀ _ ਜ਼ੇਵਰ ਪਾਂਵਣਾ ਈ' ਨੱਕ ਅਪਣੇ ਨੂੰ ਸਾਥੋ' ਸਰੇਲੈ ਜ ਛੱਨਾ ਥਾਲ ਹੈ ਜੀ " ਅਸਾਂ ਜੋਗ ਦੇ ਮੇਹਣੇ ਤੀਰ ਝੱਲੇ ਸੀਨਾ ਵਾਂਗ ਬਣਇਆ ਢਲ ਹੈ ਜਹ ੬ ਜਟਾਂ ਤੁਰਤ ਮੁਨਾਈਆਂ ਪੇਗ ਬੌਂਧੀ ਪੈਹਨੇ ਕਪੜੇ ਹੱਥ ਮਾਲ ਹੈ ਜੀ_ | ਜਾਹਹੂਨ ਜੈਵਸ਼ਿਅਕੇ ਹੀਰ ਲੈਜ ਹ ਕਰਣੀ ਜੌਗ ਜਹਾਂਨ ਦੀ ਚਲ ਹੈਜੀ.
ਰ ਜਾਂਦੀ ਵਾਰ ਲਾਹੌਰੀਆ ਰਾਂਝਨੇ ਨੇ ਕੀਤੀ ਰੱਲਨ ਹਰ ਦੇ ਨਾਲ ਹੈ ਜੱ ੨ 1 ਰਾਂਝੇ ਢਾ ਹਜ਼ ਰੇ ਜਾਣਾ
ਗਿਆਤਖ਼ਤ ਹਜ਼ਾਰੇ ਦੀ ਮਾਰ ਮੰਜ਼ਲ ਜਾ ਦੇਖੀਆਂ ਭਾਬੀਆਂ ਪਿਯਾਰੀਆੰਜੀਤ ਹਾ ਧੈਨਭਾਗ ਭਰਜਾਈ ਆਂਦੇਵਰ[ਮੱਲਿਆਅਸੀ'ਵਾਰੀਆਂਵਾਰੀਆਂਵਰੀਆਂਜੀ_
'ਗਲੇ ਲ।ਇਕੇ ਭਾਈਆਂ ਖ਼ੈਰ ਪੁੱਛੀ ਗੱਲਾਂ ਦੱਸੀਆਂ ਬੀਤੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਜੀ _ ਮੇਂਝੀ' ਝੰਗਸਿਆਲਾਂ ਦੀਆਂ ਚਰੀਆਂਜੀ ਖੇੜੀ ਘੋਤੀਆਂ ਚਾਖ੍ਹਾਰੀਆਂ ਦੀ
--
ਰੀ
ਗਉਮਟ€0 $/ ੪0੩0 ਹਰ! (03 [॥0॥ਅਉਗ0ੁਰ£9606,;ਰੁ--
