ਪੰਨਾ:ਕਿੱਸਾ ਹੀਰ ਲਾਹੌਰੀ.djvu/119

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ

(੧੧੫) ਅਸਾਂ ਬਾਜ਼ੀਆਂ ਤਾਢਿਆਂ ਨਾਲ ਲਈਆਂ ਓੜਕ ਜਿੱਤੀਆਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਹਾਰੀਆਂਜੀ ਪਰਸੋਂ ਚਲ ਸਿਆਲਾਂ ਦੇ ਢੁੱਕਣਾ ਜੇ ਮੇਰੀ ਜੇਵ ਦੀਆਂ ਕਰੋ ਤਿਆਰੀਆਂ ਜੀ

ਗੈਹਣਾ ਕੱਪੜਾ ਖ਼ੂਬ ਬਣਾ ਚਲੋ ਲਾਵੋ ਵਰੀ ਦੇ ਨਾਲ ਕਨਾਰੀਆਂ ਜੀ _ਗੈਢੀਂ ਫ਼ੇਰੀਆਂ ਭਾਜੀਆਂ ਵੰਡੀਆਂ ਨੇ ਗਾਏ ਗੀਤ ਵਿਆਹੀਆਂ ਕਵਾਰੀਆਂ ਜੀ ਚੜ੍ਹੀ ਤਖ਼ਤ ਹਜ਼ਾਰੇਓ' ਜੰਵ ਬਾਂਕੀ ਬੈਹਲਾਂ ਘੋੜੀਆਂ ਖ਼ੂਬ ਸਿੰਗਾਨੀਆਂ ਜੀ ਪਤ ਨਹੀਂ ਲਾਹੌਰੀਆ ਇਕ ਪਲ ਦਾ ਕਿਤ ਕੁਦਰਤਾਂ ਰੱਬ ਨਿਆਰੀਆਂ ਜੀ ੫ ਹੀਰ ਨੂੰ ਜ਼ੋਦਰ ਦੇਣਾ

`_.ਕੀਤ ਕੱਠ ਸਿਆਲਾਂ ਨੇ ਵਿੱਚ ਵੇਹੜੇ ਰਾਤੀ ਬੈਠਕੇ ਬਾਤ ਵਿਚਾਰੀਏ ਜੀ __ ਚਕ ਨਾਲ ਜੇ ਹੀਰ ਨੂੰ ਟੋਰ ਦਈਏ ਸਾਨੂੰ ਜੱਗ ਸ਼ਰਮਿੰਦਗੀ ਭਾਰੀਏ ਜੀ ਮਾਰ ਘੌਤੀਏ ਹੀਰ ਨੂੰ ਜ਼ੈਹਰ ਦੇਕੇ ਮੁੱਕੇ ਨਿੱਤ ਦੀ ਏਹ ਖੁਆਰੀਏ ਜੀ

ਲਾਹੋਰੀ ਹੀਰ ਨੂੰ ਮਾਰਿਆ ਜੈਹ1 ਦੇਕੇ ਰਾਂਝੇ ਚਕ ਦੀ ਆਈ ਹੁਨ ਵਾਰੀਏ ਜੀ

& ਕਲਮ ਸ਼ਾਇਰ

ਰੂਹ ਚਲਿਆ ਤੇ ਬੁੱਤ ਕਹੇ ਅਰਜ਼ਾਂ ਕਿਰ ਰਵਾਂ ਟੋਏ ਕਮਰ ਕੱਸਕੇ ਤੇ

_ ਮੋਰੀ ਪ੍ਰੀਤ ਦੀ ਰੈਤ ਅਨੀਤ ਕਰਕੇ ਕਿਧਰ ਦਿੱਤ ਚਾਇਆ ਜਾਈ' ਦਸਕੇ ਤੇ ਪੰਜ ਰੋਜ਼ ਦਾ ਸਾਥ ਸੀ ਰੂੱਹ ਬੋਲੇ ਚੋਲੇ ਕੱਚੇ ਨੌਘਰੇ ਵਿਚ ਵੱਸ ਕੇ ਤੇ

, ਝੂਠੀ ਪ੍ਰੀਤ ਤੇ ਪਤਾ ਨਿਸ਼ਾਨ ਕਾਹਦਾ ਲਾਹੋਰੀ ਰੂੱਹ ਏਹ ਕੈਹ ਗਿਆਹੱਸਕੇ ਤੇ

੬<੨-੩੦੨੨੬੨੨੭

'ਕਾਰੀਗਰੀਹੈ ਖ਼ਤਮ ਖ਼ੁਦਾ ਉਤੇ ਪੁਤਲੀ -ਾਕ ਥੀ' ਅਜਬ ਬਣਾਈਓ ਸੂ ਡੋਰੀਤ/ਰਬਿਨ ਵਾਲ ਬਿਨ ਆਸਰੇ ਦੇ ਜਿਉ' ਰਜ਼ਾ ਆਈ ਤਿਉ' ਨਚਾਇਓਸੂ ਪੁਤਲੀ ਨੱਚਦੀਗਾਉ'ਦੀਹੱਸਦੀ ਨੂੰ ਲਾਇਆ ਚਟਕਨਾਜ਼ਿਮੀਪਟਕਾਇਓਸੂ

ਲਾਹੌਰੀ ਦੇਖ ਖੇਡਾਂ ਸਬਤਮ/ਮ ਹੋਈਆਂ ਖਾਕੋ' ਸਾਜ਼ ਮੁੜ ਖਾਕ ਰਲਾਇਓਸੂ

` ਸਾਰੇਜਗਜਹਾਂਨ ਦੇ ਪਹਨਣੇ ਨੂੰ ਮਾਈ ਅਜਲਘਰਘਰਰੀਜਾਉਨਦੀਪਈਏ ਸਾਡੇ ਕੂਚ ਵਾਲਾ ਹਥ ਹੁਕਮਨਮਾ ਓਸ ਸ਼ਾਹਸੁਲਤਾਨਥੀਂ ਸੁਣਦੀ ਪਈਏ

ਹਯਟਟਹ ਨ? ਜਰੂਰ ੈਰਮਂਰ! £0ਗ / ਮ#%7ਗੁੰਤ£ਹਪ6ਨਹ