੧੧੬ ਔਜਭਲਕ ਏਹਖ਼ਾਕ ਨਿਨ ਦਰ. ਲਾਹੋਰੀ ਦੇਖ ਏਹਬਾਗ਼ਜਹਾਨ ਵਿੱਚੋਂ ਸਦਾਮੋਤ ਮਾਲ ਫ਼ੁੱਲਚੁਨਦੀਪਈਏ ਸਿਆਲਾ ਨੇ ਹੀਰ ਦੇ ਮਰਣ ਦਾ ਖ਼ਤ ਰਾਂਝੇ ਨੂੰ ਲਿਖਣਾ
ਖ਼ਤ ਲਿਖਿਆ ਸਿਆਲਾਂ ਨੇ ਰਾਂਝਨੇ ਨੂੰ ਚਾਰ ਪਹਿਰਹੋਏ ਹੀਰ ਮੋਈਏਜੀ . ਜੇਹੀ ਪੀੜ ਉਠੀ ਦਾਰੂ ਕਈ ਕੀਤੇ ਓੜਕ ਪੇਸ਼ ਨ ਗਈ ਜੇ ਕੋਈਏ ਜ਼ ਅਸੀਂ' ਰੋ ਬੈਠੇ ਤੁਸੀਂ ਰੋਵਣਾ ਏਂ ਏਹ ਤਕਦੀਰ ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ ਹੋਈਏ ਜੀ ਲਾਹੋਗੈ ਸਿੱਕ ਸੀ ਖ਼ੂਸੀ ਦੀ ਗ਼ਮੀ ਹੋਈਂ ਜੇਹੜੀ ਹੌਬ ਭਾਈ ਭਲੀ ਸੋਈਏ ਜੀ
ਹੀਰ ਨੂੰ ਨਹਾਣਾਂ ਤੇ ਦਬਣਾਂ
ਬਾਹਰ ਆਣ ਸਿਆਲ ਸਬ ਹੋਏ ਕੱਠੇ ਅੰਦਹ ਹੀਰਦੀਆਂਹੋਣ ਤਿਆਰੀਆੰਨੇ“`
ਮੁਲਮਲ ਨੂਹਾਂਣ ਗਲ ਪਾਨ ਚੋਲਾ ਸਈਆਂ ਹੀਰਦੀਆਂ ਅੰਤ ਪਿਅਰੀਆਨੇਂ ਨਾਲੇ ਕਜ ਸਵਾਰਨ ਸਹੇਲੜੀ ਦੇ ਨਲ ਗਾਂਉ'ਦੀਆਂਗੀਤ ਵਿਚ,ਰੀਆੰਨੇ' ਹਾਲੋ' ਹੋਣ ਬੇਹਾਲ ਖੇ ਦਰਦ ਸੁਣਕੇ ਓਸ ਗਤ ਦੀਆਂ ਸੁਰਾਂ ਨਿਆਟੀਆਂਨੇ” ਡੋਲੀ ਹੀਰ ਨੂੰ ੫! ਕਾਹਾਰ ਚੋਲੇ ਬੰਨ੍ਹ ਦਿਤੜ' ਦ/ਜ ਪਿਟਰੀਆੰ ਨੇ ਵਿਦਾ ਹੀਰ ਪਿਆਰੀ ਨੂੰ ਕਰਨੇ ਗਈਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਝੇਰ।>ਅ ਲਦਆਸ ਹਮ” ਨਿੰਮੇਂ ਬਣੀਆਂ ਤੇਮੈਤ ਵੇਸਹੋਈਆਂ ਕੀ ਸਿਅਣੀਆਂ ਬਲ ਕੁਵਾਰੀਆਂ ਨੇ ਵ/ਰੋ ਵਾਰ ਕੋਧਾ ਦੇਵਨ ਡੋਲਕੀ ਨੂੰ ਮੰਜ਼ਲ ਗੋਰ ਤੇ ਜਾਂ ਖਨ੍ਹਾਨੀਆਂ ਨੇ
ਆਖਣ ਦੇਖ ਗੇਰੇ ਘਰ ਮੌਹੁਰ ਨੀ' ਜਿੰਨੂੰ ਤਾਕ ਬੂਹੇ ਤੇ ਨ। ਬਨਆਂ ਨੇ `
_ਪੋਲ'ਲਾਹ ਮੁਖੜਾ ਦਰਦ ਨ'ਲ ਦੇਖਣ ਉੱਚੀ ਨੋ ਨਾਹਰੇ ਚੀਖ਼ਾਂ ਮਾ 1ਆਂਨੇ” , ਏਥੇ ਤੀਕ ੩੪/ ਸਡ ਸਾਕ ਹੈਸੀ ਔਗੇ ਜ/ਣ ਤੂੰ ਮੰਕ਼ਲਾਂ ਭਰੀਆਂ ਨੇਂ । ਅੰਦਰ ਹੀਰ ਰੋਖਟੇ ਨੰ ਸੌਂਪਕੇ ਤੇ ਕੰਧਾਂ ਕੇਚੀਆਂ ਬਾਹਰ ਉਸਾਰੀਆਂ ਨੇ
ਚੈਦ ਮੁਖੜ' ਜ਼ਿਸੀ' ਦੁਵਿੱਚ ਛਪਿਆ ਕੁਨੀਆਂਅਕ ਦੇ ਵਿੱਚਕਨਾਰੀਆਂਨੇ' - ਰੱਝੇ ਗੁਲ ਨੂੰ ਭਾਲਨੇ ਹੀਰ ਬੁਲਬੁਲ ਜਾਨ ਨਿਕਲਗਈਮਾਰ ਉਡਾਰੀਆਂਨੇ' __ ਐਡਾ ਨਲ ਰਾੱਤੇ ਤੇਰੀ ਨਿੰ੩ ਔਂਛੀ ਹੋ ਚੇ ਕੈਹਣ ਸੱਤੇ ਜ਼ਾਰੋ ਜਾਰੀਆਂ ਨੇ”
__ਲਹੋਗੀਵਾਂਗਨਿਮਾਣਿਆਂਅਸੀਂਕੂੰਜਾਂਅੰਤਔਉਣਅਸ/ਡੀਆਂਵਾਰੀਆਂ ਨੇਂ
੬ 0ਉਸਟਫਹ 9) ਗਿਗੂੰਭਓ ਮਿੰੂਨਡ! (ਨਰ / ੧0000209360048.6ਉ
