ਆ ਉਨ ਰਿ ਦੇ
(੧੭) ਤੋਲਾ ਭਾਲਾ ਗ਼ਰੀਬੜਾ ਜਾਪਦਾ ਸੀਚਾਕ ਨਿਕਲਿਯ ਕੇਹਾ ਦਲੋਰ ਹੈ ਨੀ ਮਤੇ ਚਾਕ ਨਲਾਇਕ ਜਿਸ ਖੰਡ ਤੋਲੀ ਢਾਈ ਪਾ ਦਾ ਵਰਤਯਾਸੇਰਹੈਨੀ ਇਜ਼ਤ #ਜ ਸਯਾਲਾਂ ਦੀ ਦੂਰ ਹੋਈ ਪਿਆਂ ਕਿਹਾ ਤਕਦੀਰ ਦਾਫੇਰਹੈਨੀ ਪਰਿਲਾਂ ਸੋਚਿਆ ਨ। ਹੁਣਕੀ ਝੁਰਨੀਏ'ਝੌਧੋ ਬੱਕਰੀ ਪਾਸ ਕਿਉ'ਸ਼ੇਰਹੈਨੀ ਏਸ ਚਾਕ ਨਲਾਇਕ ਮੁਸ਼ਟੈਡੜੇ ਨੂੰ ਘਰੋ ਕੇਂਢ ਲਾਈ ਕਾਹਨੂੰ ਦੇਰਹੈਨੀ ਕੰਡੇ ਹੀਰ ਲੱਗੇ ਪੌਗਾਂ ਲਹੁਨ ਲੱਗੀ ਬਣੀ ਥੋਹਰ ਕਿੱਕਰ ਭੈੜੀ ਬੇਰਹੈਨੀ ਤਬ ਹੀਰ ਦ। ਕਰੋ ਵਯਾਹ ਮੇਲਕੀ ਤੱਕੋ ਨ ਹੁਣ ਸੰਝ ਸਵੇਰ ਹੈ ਨੀ ਲਾਹੋਰੀ ਚਾਕ ਦਾਨਹੀਂ ਵਿਸਹਕਰਣਾ ਸਾੜਾਸੁਖ਼ਨ ਏਹ ਜਾਂਦੜੀਵੇਰ ਹੈ ਨੀ ( ਵਾਕ ਕਵੀਸ਼ਰ ) ਸੂਰਜ ਚੜ੍ਹੇ ਅਸਮਾਨ ਜਹਾਂਨ ਰੌਸ਼ਨ ਅੱਗ ਜ਼ਿਸੀ' ਤੇ ਧੂਆਂ ਅਕਾਸ ਹੈਜੀ ਤੁਲੇ ਹਫ ਤੇ ਬਿੰ ਡੇ ਸੈਸਾਂਰ ਅੰਦਰ ਛੁਪੀ ਰਹੇ ਨ ਅਤਰ ਦੀ ਬਾਸ ਹੈਜੀ ੫ ਖੁਰਕ ਪੀਤੀ ਮਦ ਖ਼ੂਨ ਕੀਤਾ ਖਾਧਾ ਪਾਂਨ ਨ ਛੁਪੇ ਏਹ ਰਾਸ ਹੈਜੀ ਛੁਪੇਨਹੀ' ਬੁਲਬੁਲ ਆਸ਼ਕ ਫ਼ੁੱਲ ਦੀ ਏ ਜਿਸਦਾ ਕੰਡਯਾਂਦੇ ਵਿੱਚ ਵਾਸ ਹੈਜੀ ਕਦੀ ਇਸ਼ਕ ਡੁਪਾਇਆ ਛੁਪੇ ਨਾਹੀ' ਧੁੰਮਾਂ ਘੱਤ ਦੇਂਦਾਆਸ ਪਾਸ ਹੈਜੀ ਲਾਹੌਗੇ ਛੁਪੇ ਨ ਰੌਸ਼ਨੀ ਨੂਰ ਦੀਏ ਜਦੋਂ' ਤੀਕ ਪੁੱਤਲੇ ਵਿਚ ਸਾਸ ਹੈਜੀ ( ਚੂਚਕ ਦਾ ਰਾਂਝੇ ਨੂੰ ਘਰੋਂ ਜਵਾਬ ਦੇਣਾ ) ਰਾਂਝੇ ਆਂਦੀਆਂ ਮ ਤੇ ਕਹਿਅ ਚੂਚਕ ਨਿਕਲਮਾਰਦੇਸ ਗਰਦਨਘੁਟਕੇਤੇ ਖ਼ਬਰਦਾਰ ਜੇ.ਪੌੜੀ ਤੇ ਲੱਤ ਰੱਖੇ' ਤਨਾਂ ਟੈਗ ਬਾਂਹ ਕੋਠਿਓ' ਸੁੱਟਕੇਤੇ ਸਨੂੰ ਵਿੱਚ ਜਹਾਂਨ ਦੇ ਤੇਗ ਕੀਤੋ ਦੌਲਤ ਹੀਰ ਖ਼ਜਾਨਿਓ' ਲੁੱਟ ਕੇਤੇ ਲਾਝੇ ਜਾਂਨ ਛੁਡਉੱਨੀ ਹੋਈ ਮੁਸ਼ਕਲ ਲਾਹੋਨੀ ਪਯਾਚੂਚਕਨੇਹਾ ਟੁਟਕੇਤੇ -੮੮--੦--- -- ਜਾਹ ਝੇਂਬ ਤੂੰ ਦੂਰ ਹੋ ਔਖੀਆਂ ਤੋ' ਫੂਚਕ ਆਖਿਆ ਦਾਂਵੇ ਨੂੰ ਗੌਜ ਸੀਆਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਖਬਰਕੇਹੜੇ ਥਾਂ ਦੀ ਜੂਠ ਆਇਉਂਤੈ ਨੰ ਸ਼ਰਮਹਯਾ ਨ ਲੱਜਮੀਆਂ ਗ਼ੁਸਾ ਆਉੱ'ਦ/ਏ ਜਾਨੋਂ ਮਾਰ ਸੁੱਟਾਂ ਤਜ ਜਾਹ ਏਥੋਂਸਿਰ ਕੱਜ ਮੀਆਂ ਵਾਹਵਾਹਪੂਗੇਆਂ ਪਾਈਆਂ ਨਾਲਸ'ਤੇ ਤੇਰੀਆਂ ਮੇਹਨਤਾਂਤੋਂ ਗਏਟੇਜਮੀਆਂ
