(੧੯) (ਵਾਕ ਰਾਂਝਾ ਨਾਲ ਚੂਚਕ) ਮੀ ਮਹਂ ਚਰਵਕੇਬਰਸ ਬਾਰਾਂ ਰਖ ਲੀਤੀਆਂ ਸਬ ਮਜਦੂਰਆਂ ਨੀ ` “ਤੇਰੀ ਹੀਰ ਦਾਕੂਝ ਵਿਗਾੜਿਆ ਨਾਂ ਨਹੀਂ ਚੁਰਾਈਆਂ ਅਸਾਂ ਕਸਤੂਰੀਆਂ ਨੀ `ਖ਼ੂਨੀਐੱਖੀਆਂ ਰੋਹ ਦੇ ਨਾਲ ਭਰਿਊ' ਗੱਲਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਬੇਦਸਤੂਰੀਆਂ ਨੀ _
` ਹੋਵੇ ਮੂੰਹ ਕਾਲਾ ਦੋ ਜਹਾਂਨ ਅੰਦਰ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਜੋ ਫ਼ਿਤਰ ਫ਼ਤੂਰੀਆਂ ਨੀ | ਪਿੱਛੋਂ ਸਭਸਾਂਝਾਂਲਾਝਾਂਤੋੜ ਆਇਆਂ ਏਥੇ ਪਈਆਨਾਂਮੇਰੀਆਂ ਪੂਰੀਆਂ ਨੀ [ | ਪਾਵਣ ਘੂਰੀਆਂ ਨੀ (ਗਝੇ ਦਾ ਘਰੋਂ ਨਿਕਲ ਜਾਣਾ) ___ | ਹੋ ਹੈਰਨ ਰਵਾਂਨ ਹੋਇਆ ਹੈਦਰ ਸ਼ਾਹ ਦੇ ਤੱਕੀਏ ਜਾ ਬੈਠਾ -ਉਭ ਸਾਹ ਭਰ ਅਖਿਆ ਯਾ ਹੈਦਰ ਸੌਂਟ ਬਿਸਤਰਾ ਖੋਲ੍ਹ ਵਛਾ ਬੈਠਾ ` ਲੋਕਾ ਆਖਿਆ ਰਾਂਝਿਆ ਕੀ ਬਨੀਆਂ ਸਾਰਾ ਖੋਲਕੇ ਹਾਲ ਸੁਣਾ ਬੈਠਾ ਲੋਕੋ ਲੁਟਿਆ ਗਿਆ ਅਨਜਾਣ ਰਹੀ ਬਾਰਾਂ ਬਰਸਮੈਂ' ਮਹੀਂ ਚਰਾ ਬੈਠਾ ` ਦਿਤਾ ਚੂਚਕ ਨੇ ਅਜ ਜਵਾਬ ਸੁਕਾ ਮੇਰੀਆਂ ਮੇਹਨਤਾਂ ਸਬ ਦਬਾ ਬੈਠਾ ` ਕੁੰਜੀ ਰਹੀ ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ ਦੀ ਹਥ ਮੇਰੇ ਮੋਹਰਾਂ ਬੈਲੀਆਂ ਨਹੀਂ' ਚੁਰਾ ਬੈਠਾ ਨਗੌਂ' ਤੇ ਹੋਣਾਂ ਸੀ ਕੰਮਖਰਾਬ ਇਸਬੀ' ਹੌ ਹੀਰ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸਾਂ ਪਾ ਬੈਠਾ _,ਨਾਲ ਹੀਰ ਦੇ ਜਾਣ ਪੈਚਾਂਨ ਕਰਕੇ ਆਪਨਾ ਦੇਸ ਘਰ ਬਾਰ ਭੁਲਾ ਬੈਠਾ ਟੁਟੀ ਆਸ ਉਮੈਂਦ ਨ ਰਹੀ ਕੋਈ ਜਿਸਦੇ ਵਾਸਤੇ ਬਦੀ ਸਿਰ ਚਾ ਬੈਠਾ -ਤੱਕੀਆ ਜਾਨ ਹੈਦਰ ਸ਼ਾਹੀ ਫ਼ਕਰ ਦਾ ਏ ਲਾਹੌਰੀ ਮੈਂ ਗ਼ਰੀਬ ਵੀ ਆ ਬੈਠਾ (ਰਾਂਝੇ ਦੀ ਜੁਦਾਈ ਦੇ ਨਾਲ ਮਹੀਆਂ ਦਾ ਉਦਾਸ ਹੋਣਾਂ) ਕਾਂਮੈ ਹੋਰ ਜਾਂ ਛੇੜੀਆਂ ਮਹੀ' ਬੇਲੇ ਬਿਨ'ਰਾਂਝਣੇ ਦੇ ਪਠਾਖਾਉ'ਨ ਨਾਹੀ' -ਕਈਵਿੱਚ ਬੇਲੇਕੁਲ ਗੁਮ ਹੋਵਨ ਕੋਈ ਆਉਨ ਘਰਨੂੰ ਕੋਈਆਉ ਨ ਨਾਹੀਂ _ ਪੰਜ ਸਤ ਝਨਾ ਵਿੱਚ ਰੋਜ਼ ਡੁਬਣ ਚਿਤ ਚੂਚਕੇ ਨੂੰ ਸੁਖ ਸਾਉਂਨ ਨਾਹੀਂ ਪੈਗਈ ਆਹ ਰੈਝੇਟੇ ਦੀ ਮਾਲ ਉਤੇਲਾਹੋਰੀ ਭਲਾ ਗਰੀਬ ਸਤਾਉਂਨਨਾਹੀ' (ਹੀਰ ਪਾਸੋਂ ਰੈਝੇਟੇ ਦੀ ਬਾਬਤ ਸਹੇਲੀਆਂ ਦਾ ਪੁਛਨਾ) ਹਸ ਹਸ ਸਹੇਲੀਆਂ ਕਹਿਣ ਸੱਭੇ ਹੀਰੇ ਦੱਸ ਰਾਂਝਣ ਕਿਵੇਂ ਪਾਈਦਾ ਏ
70ਇਫ6 2 ਸਜਨ ਉਸ! 0643) | #॥60ੁੰਤ£ਹਉਮਪਅਉ
