(੨੨) ਲਾਹੌਰੀ ਮਹੀਂ ਚਾ ਵਾੜੀਆਂ ਵਿੱਚਬੇਲੇ ਭੂਰਾ ਆਪ ਛਾਵੇਂ ਚਾ ਵਛਾਇਆ ਏ (ਹੀਰ ਦਾ ਫੇਰ ਬੇਲੇ ਜਾਨਾ) ਹੀਰ ਛਾਹ ਵੇਲਾ ਲੈ ਕੇ ਗਈ ਬੇਲੇ ਕੂਕਾਂ ਮਾਰਕੇ ਰਾਂਝਣ ਭਾਲਿਆ ਏ ਮਿਲੇ ਹਸਕੇ ਹਲ ਜੁਦਾਈ ਵਾਲਾ ਦੋਹਾਂ ਸੌਂਜਣਾਂ ਫੋਲਿਆ ਫਾਲਿਆ ਏ ਮਾਰੇ ਹਿਜਰ ਜੁਦਾਈ ਦੇ ਰੋਣ ਲੱਗੇਦੋਹਾਂ ਨੈਨਾਂ ਦਾ ਨੀਰ ਉਛਾਲਿਆ ਏ ਜੋ ਕੁਝ ਹੀਰਲੈ ਗਈ ਸੀ ਚਾ ਖਾਣਾ ਲਾਹੋਰੀ ਰਾਂਝੇ ਨੂੰ ਬੈਠ ਖੁਵਾਲਿਆ ਏ (ਰਾਂਝੇ ਦਾ ਹੀਰ ਦੇ ਅਗੇ ਆਪਣੀ ਕਿਸਮਤ ਦਾ ਸ਼ਿਕਵਾ)
੮੯
(੧ ਦਵਾ 2 ਏਵ ਕਲਾ,
ਕੀਕਰ ਮੇਲ ਹੋਵੇ ਨਿਤ ਨਾਲ ਤੇਹੇ ਸੌਂਜਨ ਕੋਈ ਕੋਈ ਵੈਰੀ ਢੇਰ ਹੋ ਗਏ . `
ਤੇਰੀ ਵਿੱਚ ਜੁਦਾਈ ਦੇ ਦੇਖ ਹੀਰੇ ਦੂਖ ਜ਼ਬਰ ਹੋਏ ਸੁਖ ਜ਼ੇਰ ਹੋ ਗਏ
ਜ਼ਾਲਮ ਏਸ ਜੁਦਾਈ ਦੇ ਜ਼ਖਮਦਿਲਤੇ ਜਾਰੀ ਮਿਸਲ ਫੁਹਾਰਿਆਂਫੇਰਹੋਗਏ .
੮
ਲਾਹੌਰੀ ਵੇਖਅੰਗੂਰਂ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾਇਆ ਮੇਰੀ ਵਾਹ ਕਿਸਮਤ ਕੱਚੇ ਬੇਰ ਹੋ ਗਏ (ਹੀਰ ਨੇ-ਆਪਣੇ ਸੱਚੇ ਮਨ ਨਾਲ ਰਾਂਝੇ ਨੂੰ ਤਸੱਲੀ ਦੇਣੀ) ਤੇਰੀ ਅਸਾਂ ਨੇ ਦੋਸਤੀ ਰਾਂਝਣਾ ਵੇ ਨਾਂ ਤੋੜਨੀ ਤੇ ਨਾਂ ਟੁਟਨੀ ਏ' ਦੁਨੀਆਂ ਤੂਤੀਆਂ ਕੂੜ ਵਜਾਏ ਲੱਖਾਂ ਨੌਬਤ ਆਸ਼ਕਾਂ ਸੌਚਦੀ ਕੁਟਨੀ ਏਂ ਮਰੇ ਨਿੱਤ ਵਰਜੇ ਦੁਖ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਮੈਂ ਮਾਰ ਮਲਕੀ ਗਰਦਨ ਘੁਟਨੀ ਏ' ਲਾਹੌਰੀ ਮਾਪਿਆਂ ਸਦਾ ਨ;ਨਾਲਨਿਭਣਾਮੇਂਤੇ ਤੂੰ ਓੜਕ ਮੌਜ ਲੁਟਨੀ ਏ' (ਹੀਰ ਦਾ ਚਿਰ ਲਾਕੇ ਬੇਲੇ ਵਿਚੋਂ ਅਉਣ ਦਾ ਸਬੋਂਬ ਮਲਕੀ ਨੇ ਪੁਛਣਾ
ਰਾਂਝੇ ਨਾਲ ਪਯਾਰ ਕਰ ਚਾਰ ਰੱਲਾਂ ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਘਰ ਹੀਰ ਰਵਾਨ ਗਈ
ਮਲਕੀ ਆਖਿਆ ਮੁਨਸ ਨੂੰ ਖਾਣੀਏ ਨੀਂ ਕੇਹੜੀ ਥਾਂ ਦੁਪਹਿਰਬਤਾਨ ਗਈ
ਮਾਏ ਮੇਰੀਏ ਨੀ ਸਈਆਂਨਾਲਰਲਕੇ ਮੈ' ਸਾਂ ਨਦੀ ਝਨਾਂ ਤੇ ਨਹਾਂਨ ਗਈ `
ਸਾਡੇਖੂਹ ਤੇ ਰੋਂਬ ਨੇ ਮੌਜ ਲਾਈ ਫਲੀਆਂ ਬੇਰੀਆਂ ਮੈ' ਬੇਰਖਾਂਣ ਗਈ ਗੱਲੀਂ ਲਗ ਰਹੀ ਨਾਲ ਸਹੇਲੀਆਂ ਦੇ ਤੇਗ ਕੁਝ ਨ ਮਾਏ ਗਵਾਣ ਗਈ ਕੇਹੜੀ ਗੱਲ ਤੋਂ ਐਡ ਖ਼ਫ਼ਾ ਹੋਵੇ' ਨਹੀ' ਸੀ ਕਣਕ ਤੋਂ ਜੋ ਵਟਾਣ ਗਈ
ਤੇਰੀ ਕਣਕ ਤੇ ਜੌਂ ਸਬ ਜ਼ਾਹਿਰ ਹੋਸਨ ਮਲਕੀ ਕਿਹਾ ਮੈਂ ਗਲ ਪਛਾਨ ਗਈ _
0ਉਮਟਟਰ $$ #ਗੰਭ 0 (039 / ਅ##08ਤ£6ਉ06.ਹੂ
ਰਹ
ਦਰ ਲਕਲਾ੧
