ਈਂ ਰ ਜ਼ੀ ਨਾਲ ਜੀਆਂ ਅੰਤ ਗਰ ਪਗ ਦੇਤ _ ਲਾਹੋਗੈਪਲਕਨਰਾਤਨੂੰ ਔਖਲਾਈ ਹੋਈ ਫਜ਼ਰਜਦੋ' ਨੀਂ ਦਰਆਈਓਨੇ ਰ ਸਦ ਨੰ ਤੇਯ ਲਾਉਂਣਾ .<
-_ ਓਧਰ ਖੇੜਿਆਂ ਨੇਇਕੱਠ' ਮੇਲ ਕਰਕੇਸੇਦੇ ਬੌਨੇ ਨੂੰ ਤੇਲ ਚੜਹਾਇਓਨੇ ਮਹਿ'ਦੀਲਾ ਹੱਥੀ' ਪੇਰੀ' ਸੋਹਣੇਦੇ ਗਾਨਾ ਸਗਨ ਦਾ ਹਥ ਬਨ੍ਹਾਇਓ ਨੇ ਮਲ ਵੋਂਟਨਾ ਚ/ਨ੍ਹਹਾ ਸੈਦਾ ਸਵਿਆਂ ਵਾਲੀ ਦਾ ਬਨੜਾ ਗਾਇਓ ਨੇ ਲਾਹੋਰੀ ਸੂਰ੪ ਪੁਸ਼ਾਕ ਪਹਿਨਾ ਕੇਤੇ ਮੇਦਾ ਬਨਰ! ਚਾ ਬਨਾਇਓ ਨੇ
` ਖੇੜਿਆਂ ਨੇ ਵਿਆਹ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿਚ ਰੋਟੀ ਕਰਣੀ `
`_ ਰੋਟੀ ਨਵ ਦੇਲਈਤਯਾਰ ਕੀਤੀ ਫਿਰਨੀ ਚਟਨੀ ਅਚਾਰ ਬਨਾਇਓਨੇ
`:ਹਿਕਮਤਨਾਲਬਵ੍ਚੀਆਂਨਾਈਆਂਜੀਜ਼ਰਦਾ ਕਲੀਆਂਪੂਲਾਪਕਾਇਓਨੇ `_ ਖੁੱਲੀ ਥਾਂ ਤੇ ਚਾਨਣੀ ਤਾਣਕੇ ਤੇ ਹੇਠਾਂ ਅਜਬ ਕਠ।ਨ ਵਿਛਾਇਓ ਨੇ _ ਆਉਂਦੇ ਵੇਖਕੇ ਲੌਗ ਬਰਾਦਰੀ ਦੇ ਤੇ ਪਰਾਤ ਤੇ ਦੌਧਰ ਬਹਾਇਓ ਨੂੰ ਭਰਨਾ ਨਾਲ ਖਯਾਲਦੇਥਾਲ ਸੌਂਦੇਮਾਲਕਸੋਚ ਏਹ ਮੂਖਨ ਸੂਨਾਇਓਨੇ ਜੋ ਜੋ ਪਕਾ ਵਰਤਾਇਆ ਖਯਾਲ ਸੇਤੀ ਹਰਇਕਦੇ ਅਗੇਟਕਾਇਓਨੇ ਕਰਕੇ ਬਿਸਮਿੱਲਾ ਰੋਟੀਖਾਣ ਲਗੇਪਾਣੀ ਠੰਡੜਾਨਾਲ ਪਿਲਾਇਓਨੇ ਰੋਟੀ ਖਾਕੇ ਹੋਣ ਰਵਾਨ ਲੱਗੇ ਸੋਂਦਾ ਜੇਵ ਦਾ ਵਕਤ ਫੂਰਮਾਇਓ ਨੇ ਵੇਲੇ ਜੈਵ ਦੇ ਆਓਣਾ ਸਭ ਭਾਈਆਂ ਹੌਥ ਜੋੜਕੇ ਸੀਸ ਨਿਵਾਇਓਨੇ ਲਾਹੋਰੀ ਵਕਤ ਆਇਆਨ੩ 0ਏਅਕੱਠੇ ਸੈਦੇਏਨੇਨ ਤੂਰਤ ਨੂਹਾਇਓਨੇ ਨ ਜੋਵ ਦੀ ਤਿਆਰੀ
ਬਣ ਤਣਕੇ ਜੈਢ ਤਯਾਰ ਹੋਈ ਸਭਨਾਂ ਅਪਣਾ ਆਪ ਸਜਾਇਆ ਏ ਲਾਚੇ ਲੁੰਡੀਆਂਪਟਕਿਆਂਮੋਜਲਾਈਸਾਫ਼ਾ ਕੇਸਰੀ ਕਿਮ ਰੈਗਾਇਆ ਏ ਕਿਸੇ ਸਬਜ਼ ਬਦਾਮ। ਤੇ ਗੁਲਾਨਾਰੀ ਕਿਸੇ ਰੈਗ ਕੂਸੂੰਭਾ ਕਰਾਇਆਏ ਪਲੇ ਲਟਕਦੇ ਝਾਲਫਾਂਦਾਰ ਸ਼ਮਲੋਕੜੇ ਕੈ ਨਿਆਂ ਵਕਤਫ਼ਬਾਇਆਏ ਜਵਨਾਂ ਮੂੰ ਡਿਆਂ ਰੈਗਬਰੰਗਪਹਿਣੇਢਿੰਟਾਕੇਂਪੜਾਢਨਿੱਆਂਭਾਇਆਏ ਅਜੂ ਅਰਜ਼ ਕੀਤੀ ਝਡ ਥਰੋ ਤਯਾਰੀ ਮੇਢਾ ਦੌਕ) ੩ ਚਾਝੂਨ੍ਹਹਾਇਘਾ ਏ
