(੫੧) ਬਾਲਨਾਬ ਗੁਰੂ ਨੇ ਰਾਂਝੇ ਨੂੰ ਉਤਰ ਦੇਣਾ ਕਿਹ ਨਾਥ ਰੰਝੇਟੇਦੀ ਦੇਖ ਸੂਰਤ ਤੁੱਧ ਕੀ ਕਮਾਵਣਾ ਜੋਗ ਮੀਆਂ
` ਬੜਾ ਕਨਨਹੈ ਪਾਵਣਾ ਜੋਗ ਮਾਰਗ ਜਾਹ ਰੋਸ ਜਹਾਂਨਦੇ ਭੋਗਮੀਆਂ
ਜਾਹਮਾਣ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਘਰ ਮਾਪਿਆਂਦੇਅਛ ਖਾਉ ਪਹਿਨੌ'ਵਾਹੋਜੋਗਮੀਆਂ
ਲਾਹੋਰੀਦੁੱਖਕੀਪਿਆਫ਼ਕੀਰਹੋਵੇਂਮਾਂ ਪਓਨਾਰਸੂਣਸੀਕਰਣਸੋਗਮੀਆਂ ਬੇਨਤੀ ਰਾਂਝਾ
ਮੰਪਿਓ ਨਾਰਘਰ ਛੱਡਕੇਆਂਵਦਾਕਿਉ'ਤਾਂਵਦੇਜੇਜਹਾਂਨਦੇਰਸਗੁਰ ਜੀ
_ ਲੱਗੀਜੋਗਵੈਰਾਗਦੀ ਚੋਟਦਿਲਨੂੰਦੁਨੀਆਂਦਾਰੀਅ'ਬੀ'ਹੋਈ ਬੋਸਗੁਰਜੀ
ਦੇਵੋ ਜੋਗਦਾ ਖ਼ੈਰ ਗ਼ਰੀਬ ਤਾਈਂ ਤੈਂ ਡਾਮਲਿਆ ਆਣ ਦਰਸ ਗੁਰਜੀ
`! . ਆਇਆਂ ਮੇਜ਼ਲਾਂ ਮਾਰਦਾ ਚੂਰਹੋਇਆ ਮੇਰੇਹਾਲਤੇ ਕਰੇ ਤਰਸਗੂਰਜੀ
ਕਿਰਪਾ ਕਰੋ ਜੀਜੋਗਦੀਚਾਹਅੰ੮ਰ ਗੂਜ਼ਰਰਹਏਨੇ ਕਈਬਰਸ ਗੁਰਜੀ ਲਾਹੌਰੀਜਾ ਮੈਹਬੂਬਦਾ ਕਰਾਂਦਰਸ਼ਨਮੈਂ ਨੂੰ ਰਾਹਕਰਤਾਰਦਾਦੋਸਗੁਰਜੀ ਨਾਥ ਜੀ ਦੇ ਬਚਨ ਨਾਥ ਆਖਿਆ ਜੋਗੜ੍ਹਲੈਣ ਆਇਉਂਕੀਹੈਨਾਮ੨ ਕਿ ਸਦਾ ਜਾਇਓ'ਏ ਕੇਹੜੀਜਾਂਥੀਂਜੋਗਦੀ ਚਾਟ ਲੱਰਕੇਹੜਾਨਗਰਤੂੰਜਿੰਧਰੋ' :ਇਓ' ਓਏ - ਭੌਜਾ ਮੇਹਨਤੋ'ਕਿਸੇਦੇਨਾਲਲੜਿਉ'ਇਕੇਕਿਮੇਦੇ ਇਸ਼ਕਸਤਾਇਓ'ਓਏ ਜੋਗਮਿਲੇ ਤੈਨੂੰ ਜ਼ਰਾ ਹੋ ਠੰਡਾ ਤੇਤੇ ਤਾ ਕਿਉ ਏਡ ਘਬਰਾਇਓ' ਓਏ ਚਾਂਦੀਵਾਂਗਕਇਆਂਤੇਰੀਚਮਕਦੀਏਕਾਹਨੂੰਨਾਸਕਰਣਉਤੇਅਇਓ'6ਏ ਸੋਹਬਤਨੇਕਰਸੀਲਨੇਸੂਖ਼ਨਲਾਹੋਰੀਜਾਪੇਇਸ਼ਕਉਸਤਾਦਪੜ੍ਹਾਇਓ'ਓਏ ਬੇਨਤੀ ਰਾਂਝਾ
। ` ਮੋਜੂਰੌਧਰੀਦਾ ਪੁਕੋਂਰ ਨਮਧੀਦੋ ਮੈਂਡਾ ਵਤਨਹੈ ਤਖ਼ਤ ਹਜ਼ਾਰਗੁਰ ਜੀ ਛੋਟੀਉਮਰ ਥੀਂਹੈ ਇਹ ਸੋਕਮੇਰਾ ਰਿਹਾ ਜੋਗੀਆਂਨਾਲਪਿਆਰਗੁਰ ਜੀ ਸੋਚਾ ਦਵਾਰਤੇਰਾ ਆਣ ਮਲਿੱਆ ਮੇ' ਝ੍ੂਠਾਦਿਮਿਆਏਹਸੰਸਾਰਗੁਰ ਜੀ ਸੈਗਤ ਸਾਧ ਫ਼ਕੀਰਤੇ ਇਸ਼ਕਰੇਬੀ ਨਾਕੋਈਟਰਵਿਚਾਰਵਿਚਾਰਰੁ ਰ ਜੀ
