( ੬੫ ) (ਜੁਨਾਨੀਆਂ ਦੀਆਂ ਜੋਗੀ ਦੀ ਬਾਬਤ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਗੱਲਾਂ) ਸਬ ਗਲੀ ਕੂਰੇ ਰੈਨਾਂ ਕਰਨ ਰੱਲਾਂ ਝੈਣਾਂ ਇੱਕ ਜੋਗੀ ਤੜਕੇ ਆਗਿਆਨੀ ਆਲਖ ਆਂਲਖ ਆਵਾਜ਼ ਕਰਕੇ ਸਾਡੇ ਸੁੱਤੜੇ ਬਾਲ ਜਗਾ ਗਿਆਂ ਨੀ ਜਟਾਂ ਕਾਲੀਆਂ ਘਟਾਂ ਦੇ ਵਾਂਗਸਿਰ ਤੇ ਮੁੱਖ ਚੋਦ ਦੇ ਵਾਂਗਦਿਖਾਂ ਗਿਆਨੀ ` ਖ਼ੈਰ ਉਨ੍ਹਾਂਥੀ' ਲਿਆਜੋ ਭੇਬਲਿਆਈਆਂਨ ਉਤੀਕਿਆਂ ਕਦਮਉਠਾ ਗਿਆਨੀ ਡਿੱਠ! ਆਂਵਦਾ ਜਾਂਦੜ ਦਿਸਿਆ ਨ ਜੋਰੀ ਘਰੋ ਘਫਨਾਦ ਵਜਾ ਗਿਆਨੀ ਲਜ਼ੋਰੈ ਜੀਉਚਜੇ ਹੋਵੇ ਨਿਤ ਦਰਸ਼ਨ ਐਸੀ ਢਿਟਕਪ੍ਰੇਮ ਦੀ ਲਾਗਿਆਨੀ
(ਜੰਹਤੀ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕ੍ਰੀਮੜਾਂ ਦਾ ਜੋਗੀ ਦੇ ਛੋਰੇ ਪਟੂੰਚਣਾ) `ਪੰਜ ਸੱਤ ਮੁੰਟਿਆਰੀਆਂ ਅੱਖਿਐਏ ਅਸਾਂ ਦੇਖਿਆ ਰੂਪ ਅਪਾਰ ਜੋਗੀ ਪਾਣੀ ਭਰਣ ਸਹੇਲੀਆਂ ਕਲ ਗਈਆਂ ਹੋਯਾ ਨਾਲ ਸਬੌਬ ਦੀਦਾਰ ਜੋਰੀ ਖ਼ੂਹ ਦੇ ਪਸਆਸ5 ਧੂਣੀ ਲਾ ਬੈਠ/ ਵੇਖਣ ਖੜਿਆਂ ਦੇ ਮਰਦਨਾਰ ਜੋਗੀ ਵੇਖਣ ਵਲਿਆਂ ਦੇ ਸੀ ਜ਼ਖਮ ਲੱਗੇ ਨੈਣ ਤਿਖੜੇ ਵਾਂਗ ਕਟਾਂਰ ਜੋਗੀ ਘਰੋ ਘਰੀ ਸੂਆਨੀਆਂ ਮਾਰ ਬੂਹੇ ਵੇਖਣ ਚਲੀਆਂ ਹੋ ਤਿਆਰ ਜੋਰੀ ਸਹਿਤੀ ਮਿਲੀ ਫ਼ਾਟੇ ਕਿਹ/ਕਿਧਜ਼ ਤੈ ਹੈਣਾਂ ਸਭਨਾਂ ਆਖਿਆ ਚਲ ਦਰਬਾਰ ਜੋਗੀ ਕਿਸੇ ਲਾਚੀਆਂ ਤੇ ਫੁੱਲ ਫੇਲ ਈਤੇ ਦਿੱਤੇਜਕੇ ਨਜ਼ਰ ਗੁਜ਼ਾਰ ਜੋਗੀ ਬਹੁਤੀ ਗਲ ਕਲਾਮ ਨ: ਮੂਲ ਕੀਤਾ ਲਾਹੌਰੀ ਸੁਖਣ ਕੀਤੇ ਦੋ ਚਾਰ ਜੋਗੀ ੮ (ਗੋਰ ਨੇ ਸੰਹਿ=ੀ ਨੂੰ ਦੇਰ ਦਾ ਕਾਰਨ ਪੁੱਛਣਾ) ਕਿਧਰੋਂ ਦਿਨ ਗੁਜ਼ਾਰਕੇ ਅਨ ਵੜੀਓ'ਘਰ ਬਾਹਰਦਾ ਨਹੀਂ ਫਿਕਰ ਮੈਹਤੀ -_ ਲੱਤਾਂ ਤੇਰੀਆਂਵਾਂਗ ਅਸ਼ਬਾਂਤ ਦੇ ਨੇ ਤਾਂਹੀਏ' ਬੌਕਦੀ ਨਹੰ' ਫਿਰ ਵਿਚ ਸੈਹਤੀ ਸਚੋ ਸਚ ਹੀ ਰੱਲਸੂਨਾ ਅੀਏ ਕੇਹੜੀ ਥਾਂ ਲਾਇਆ ਇਤਨਾਚਿਰਸੈਹਤੀ ਗੱਲਾਂ ਮਾਰਦੀ ਮਾਰਦੀ ਸ਼ਮ ਹੋਈ ਧੈਨ ਝੌਕਿਆ ਨਾ ਤੇਰਾ ਸਿਰ ਸੈਹਤੀ ਮਹਿਰਮ ਹਲੇ ਨਾ ਕੋਈ ਪ੍ਰਦੇਸਾਂ ਮੈ' ਦਸਾਂ ਫੋਲਕੇ ਕਿਨ੍ਹੰ ਜਿਗਰ ਸੈਹਤੀ ਲਾਹੋਰੀ ਮੈਂ ਕਈ ਰੋਂਦੀ ਰਹੀ ਅੰਗਨ ਗਏ ਭਾਗਨਿਮਾਨੀ ਦੇ ਹਰਸੈਹਤੀ (ਸੰਹਤੀ ਨੇ ਹੀਰ ਨੂੰ ਉਤਰ ਦੇਣ) ਭਾਬੀ ਸੱਚ ਦਾ ਸੁਖਨ ਸੁਣਾਉਨੀਆਂ ਹਲ ਅੱਜ ਦਾ ਸੁਣੀ ਵਰਤੇਤ ਹੀਰੇ ਰਲਕੇ ਨਾਲ਼ ਸਹੇਲੀਆਂ ਦੇਖ ਆਈ ਆਇਆਖੂਹ ਉਤੇ ਇਕ ਸੰਤ ਹੀਰੇ
00ਟਫ6 $9 #ਡਗੁੱਤਤ 00081 ਮਗ / 0੧੧6 ਸੁੰਡ$6ਊਮ6.ਹੂ
