( ੭੦) ਕੋਈ ਆਖਦੀਏ ਭੈਣਾਂ ਹਵਾ ਛੱਡੋ ਕੋਈ ਪੌਖੀਆ ਪਕੜ ਭੁਲਾਂਦੀਆਂ ਨੇ ਕੋਈ ਦੇ ਆਟਾ ਕੋਈ ਘੱਤਮਿੱਠ' ਛੰਨਾਂ ਪੂਰਿਆ ਦੁੱਧ ਪਲਾਂਦੀਆਂ ਨੇ _ ਲਾਹੋਰੀ ਹੀਰ ਵਲੋ ਨਜ਼ਰ ਜੋਗੜੇ ਦੀ ਔਖੀ ਵੇਂਹਦਿਆਂਨਾਸ਼ਰਮਾਂਦੀਆਂਨੇ ` ਜਵਾਬ ਜੋਗੀ ਚੋਵੀ ਸਲ ਦੇ ਹਮੀ' ਫ਼ਕੀਰ ਹੋਏ ਨਵਾਂ ਭੇਸ ਨ ਹੰਗਿਆ ਦੈਗਨਾਏ' ਕੋਈ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਕਿਸੇਦੇ ਨਾਲਜਾਣ। ਅੰਦਰ ਮੂਲਨ'ਕਿਸੇਦੇਲੰਘਨਾਏ _ ੜੱਭ ਸਰੇ ਜੋ ਫ਼ਕੀਰ ਨੂੰ ਖ਼ੈਰ ਪਾਓ ਅਸਾਂ ਹੋਰ ਦਵਾਰ ਭੀ ਮੰਗਨਾਏਂ_ _ਲਾਹੌਰੀ ਭਾਗ ਮੱਥੇ ਹੋਏ ਖੇਖ ਜੋਗੇ ਹੱਥ ਬੈਨਕੇ ਜੀ ਕਿ ੨ ਸਹਿਤੀ ਦਾ ਜੋਗੀ ਨਾਲ ਸਸਕਠੀ ਕਰਨਾ ਸਹਿਤੀ ਚੌਲ ਛੜਦੀ ਨਾਲ ਨਾਜ਼ ਦੇ ਰੀ | ਕਿਹਾ ਕਿਧਰੋਂ ਸਾਧ ਏਹ ਲੰਡ ਜਾਪੇ ਖਿੱਚ ਮੇਹਲੀਆਂਜੋਗੀ ਨੂੰ ਛੇੜਿਆਏ _ _ ਪਾਣੀ ਲੋੜਿਆਂ ਹੁਸਨ ਦੇ ਬਗ਼ ਸੈਹਤੀ ਜੋਗੀ ਖੂਹ ਖਲੌਤੜਾ ਗੇੜਿਆਏ ਲਾਹੋਰੀ ਇਕ ਬੀਮਾਰ ਘਰ ਹੀਰਸਹਿਤੀ ਦੂਜਾ ਝੋਗੜਾ ਹੋਰ ਸਹੇੜਿਆਏ ਜਵਾਬ ਜੋਰਗੇ 1 ਨੀ ਕਮਜ਼ਤ ਕਪੋਂਤ ਤੇ ਲੱਕਬੌਂਧੋ ਆਏ ਫ਼ਕਰ ਨੂੰ ਕਹਿਨੀਟੇ' ਲੁੱਚ ਹਲ `ਰੂੱਕੇ ਜਾਏਗੀ ਹੁਨੇ ਜ਼ਬਾਨ ਤੇਰੀ ਪੈਜਾਣ ਦੋ ਚਾਰ ਹੜਬੁੱਚ ਹੈਨੀ ਦੋੜਦੌੜਕੇ ਸੇਹਲੀਆਂ ਪਕੜਨੀਏ' ਖੋਲੀ ਲੱਤਨੀ'ਵੀ'ਨਾਂਹੀ ਖੁਚ ਹੈਨੀ ਲਾਹੋਰੀ ਅਬਰੀ ਜੇਹੀ ਤੂ ਪਵੇ' ਮੰਜੀ ਸਜਣ ਕਾਰੀਆਂ ਕਰਨ ਵਗੂਚ ਹੈ ਜਵਾਬ ਸਰੰਤੀ
ਸਨੂੰ ਜ਼ਤ ਕੁਰਾਤ ਕਪੌਤ ਦਸੇ ਸੌਂਤ ਪੀੜੀਆਂ ਦਾਦੇ ਹਰ/ਉਨਿਆਂ ਫੇ ਕਦੀ ਉਸ ਵੇਹੜੇ ਕਦੀ ਐਸਵੇਹੜੇਘਰ੨ਕਾਂ ਦੇ ਵਾਂਗ ਕੂਰਲਾਉਨਿਆਂਵੇ ਤੇਰੀ ਜੋਗੀਆਂਦੀ ਬੋਲ ਚਾਲ ਨਾਹੀ' ਕੇਨ 5 ਪੁਟਾਉਨਿਆਂਵੈ
ਭਰ ਭਰ ਨਜ਼ਰਵੇਖੇ' ਵਲ ਕੁਫਰੀਆਦਅਖੀਂ ਨਲ ਬਤਰਤਾਪਉੱਲ੪ ਰਿ
ਨ
ਬਾਂਦਰ ਮੋਏ ਤੇਰੇਮਂਨੂੰ ਜਾਪਦੇ ਨੇ ਘੋਲ ਘੁਲਨਿਆਂ ਹਿੱਛ ਨਚਾਉਨਿਆਂ ਵੈ |
ਗੀਟਟ6 $) ਗਿਤ ਮਿਹਰ! ਮਗ / 00੧08 ਗੁੰਕ06ਹੂਮ.ਨਹੂ
