(੮੫)
ਜੋਗੀਯਾਰ ਆਗਿਆ ਹੈ ਲੈਣ ਤੈਂਨੂੰ ਜੀਉਣਾ ਜੌਂਗਤੇ ਕੋਈ ਦਿਹਾੜੀਏਨੀ -ਯਾਦਪਘੁੰਡ ਦਾਹੈ ਇਲਾਜ ਸਾਂਨੂੰ ਚਿਮਟਾ ਮਾਰ ਚੋਹਮੜਘੁੰਡ ਪਾੜੀਏ ਨੀ _ਸੌਂਚੇ ਆਸ਼ਕਾਂ ਸਾਦਕਾਂ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਬਖ਼ਸ਼ੇ ਰੌਂਬ ਨ ਦੋਜ਼ਖ਼ੀ ਵਾੜੀਏ ਨੀ ਲਾਈ ਚਾਕ ਨੇ ਖ਼ਾਕ ਦੁਆਰਆਇਆ ਮੰਜਲਇਸ਼ਕ ਦੀ ਸਖ਼ਤਕੁੜਾੜੀਏਨੀ ਕਰਕੇ ਕੋਲਕਰਾਰ ਜੋ ਬਦਲ ਜਾਂਵਨ ਖ਼ਾਕ ਚੂਡਿਆਂ ਤੇ ਘੋਟਾਦਾਹੜੀਏ ਨੀ ਲਾਹੋਰੀ ਅੰਤ ਨੂੰ ਏਸ ਜਹਾਂਨ ਉਤੋਂ ਕੁਝ ਲਜਾਂਵਨਾ ਨਹੀਂ' ਪੌਲੇ ਝਾੜੀਏ ਨੀ ਵੱਡਾ ਘੁੰਡ ਤੇ ਯਾਰਨੀ ਰੌਨ ਵਿਚੋਂ ਅੱਗ ਲਾਕੇ ਘੁੰਡ ਨੂੰ ਜਾਲੀਏ ਨੀ ` ਏਥੇ ਕੋਈ ਨਹੀ" ਧੇੜਵੀ ਚੋਰ ਪੈਂਦੇ ਵੱਡੇ ਹੁਸਨ ਦੀਏ ਰਖਵਾਲੀਏ ਨੀ ਘੁੰਡ ਚਾਕੇ ਦੀਦ ਦੀ ਖ਼ੈਰ ਪਾਵੀਂ ਆਇਆ ਕਰਣ ਸਵਾਲ ਸਵਾਲੀਏ ਨੀ _` ਏਸ ਘੁੰਡਦੇ ਲੰਮੜੇ ਬੈਹਰ ਵਿਚੋਂ ਬੇੜੀ ਆਸ਼ਕਾਂ ਤਾਰ ਨ ਗਾਲੀਏ ਨੀ ਜੋਗੀ ਕੌਣ ਹੈ ਕਿਸ ਥੀ' ਸੇਗਤੈਂ ਨੂੰ ਓਹੋ ਯਾਰ ਹੈ $ਗ ਸਿਆਲੀਏ ਨੀ ਲਾਹੌਰੀ ਹੀਰ ਤੂ ਹੈਂ ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਰਾਂਝਾ ਘੁੰਡ ਲਾਹ ਮੂੰਹ ਤੋਂ ਸਾਲੂ ਵਾਲੀਏਨੀ 5 ਰੰ ਗੋਰ ਨੇ ਝੂੰਡ ਚੁੱਕਣਾ `ਹੀਰ ਘੁੰਡ ਚਾਇਆ ਡਿਠਾ ਯਾਰ ਓਹੋ ਕੀਤੀ ਨਜ਼ਰ ਤੇਨਜ਼ਰ ਨਿਹਾਲ ਹੋਏ ਨੈਣ ਸਿੱਕਦੇ ਸੀ ਜਿਸਦੇ ਦੇਖਣੇ ਨੂੰ ਬਾਦ ਮੁਦਤਾਂ ' ਰੱਜ ਜਮਾਲ ਹੋਏ _ ਦੁੱਖ ਦਰਦ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਯਾਦ ਕਰਕੇ ਦੋਹਾਂ ਰੋਦਿਆਂ ਦੇ ਨੈਣ ਲਾਲ ਹੋਏ 1 _ ਰਾਂਝੇ ਕਿਹ ਹੀਰੇ ਤੇਰੇ ਕਾਰਣੈ ਨੀ ਅਸੀ ਹਾਲ ਥੀਂ ਦੇਖ ਬੇਹਾਲ ਹੋਏ
ਬੀਤੇ ਵਕਤ ਨੂੰ ਝੂਰੀਏ ਗਿਆ ਕਿੱਧਰ ਦਿਨ ਝੰਗਦੇ ਖਾਬ ਖਿਆਲ ਹੋਏ ਲਾਹੇਰੀ ਹੀਰ ਕੇਹਾ ਈਂਵੇਂ ਹੋਂਵਣੀ ਸੀ ਲਿਖੇਲੇਖ ਨ ਕਿਸੇ ਥੀ ਟਾਲ ਹੋਏ
ਵਾਕ ਰਾਂਝਾ
ਰਬ ਜਾਣਦਾਏ ਜੇਹੜੇ ਤੁੱਧ ਪਿਛੇ ਏਸ ਜਾਂਨ ਉਤੇ ਕੀਤਾ ਜੁੱਧ ਹੈ ਨੀ ਹੀਰ ਹੀਰ ਹੀ ਯਾਦ ਜ਼ੁਬਾਨ ਉੱਤੇ ਨ ਕੋਈ ਹੋਰ ਜਹਾਂਨ ਦੀ ਸੁੱਧ ਹੈ ਨੀ ਸੁਖਨ /ਚ ਸਿਆਣਿਆਂ ਆਖਿਆਏ ਮਗ਼ਰ ਖੁਰੀਦੇ ਰੈਨ ਦੀ ਬੁੱਧ ਹੈ ਨੀ ਹੋਕੇ ਚਾਕ ਲਾਹੌਰੀਆ ਖਾਕ ਹੋਇਆ ਅਜੇ ਖਬਰ ਕੀ ਕਰਨੀਏ ਤੁੱਧ ਹੈ ਨੀ
ਹਉਜਟਫਹ $£ (ਗੱਜ? ਮੋਮ (ਕਉ / ॥॥0ਗੁੰਗਨਹੰਰਿ,ਨਰੂ
