ਪੰਨਾ:ਕਿੱਸਾ ਹੀਰ ਲਾਹੌਰੀ.djvu/94

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ

|

` ਸਹਿਤੀ ਉੱਠ ਕੇ ਦੱਸੀਆਂ ਸਭ ਗੱਲਾਂ ਜੋ ਜੀਉ ਚਾਹਿਅਸੋਸਿਖਾਲਿਆਂਏ __

_ਲਾਹੌਰੀ ਦੇਖਪਿੰਡਾ ਰੌਤੋ ਰਤ ਹੋਇਆ ਮੱਖਣ ਦੁੱਧ ਮਲਾਈ ਜੋ ਪਾਲਿਆ ੩

ਪਿ ਤੂ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਨੇ ਭੇਜਿਆ ਖ਼ਤ ਏਹਨੂੰ ਤੈਂਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ ਕਿ ਨਹੀਂ ਯਾਦ ਹੈ ਨੀ ਜਿਵੇ ਲਿਖਿਆ ਮੰਨਿਆ ਹੁਕਮ ਤੇਰਾ ਆਇਆ ਭੇਸ ਵਟਾ ਆਜ਼ਾਦ ਹੈ ਨੀ ਘਰ ਵੀਰ ਦਾ ਚੌੜ ਚੁਪੌਂਟ ਸੁੱਝੇ ਧੂਆ ਯਾਰ ਦਾ ਹੋਗ ਆਬਾਦ ਹੈ ਨੀ ਰਸ ਝੰਗ ਸਿਆਲ ਦੀ ਭੁਲੀਓ' ਨਾ ਚੂਪੇ ਰਲਕੇ ਦੋਹਾਂ ਕਮਾਦ ਹੈ ਨੀ _ ਮੇਰੀ ਮਾਰ ਦੀ ਪੀੜ ਨ ਸੱਟ ਪੁਛੀ ਬੋਲ ਜੋਗੜੇ ਨੂੰ ਦਿਤੀ ਦਾਦ ਹੈ ਨੀ _ ਲੱਥੇ ਰੋਗ ਸੱਭੇ ਤਨਦਰੁਸਤ ਹੋਈ ਜੋਗੀ ਯਾਰ ਵਾਲਾ ਸੁਣਕੇ ਨਾਦ ਹੈਨੀ ਮੈਂਨੂੰ ਯਾਰ ਮੁਰਾਦ ਦਾ ਦੇ' ਮੇਹਣਾ ਵੱਡਾ ਹੋਸੀਆਂ ਅੱਜ ਫ਼ਸਾਦ ਹੈਨੀ ' ॥ ਐਵੇਂ ਸਈ ਤੈਨੂੰ ਚਾਹ ਰਬਣੇ ਦੀ ਮੈਨੂੰ ਲੋੜ ਮੁਰਾਦ ਮੁਰਾਦ ਹੈ ਨੀ ਛੱਵੀ ਮਾਰਕੇ ਜੋਗੀਦੇ ਕਰਨ ਟੋਟੇ ਖੇੜੇ ਸੁਨਣ ਨ ਦਾਦ ਫ਼ਰਿਆਦ ਹੈ ਨੀ ` ਲਾਹੋਰੀ ਵਿੱਚ ਵੇ:ੜੇ ਦੀਵਾ ਨਿੱਤ ਬਾਲੀ' ਬਣਸੀ ਯਾਰਦੀ ਮੜ੍ਹੀ ਸਮਾਧਹੈਨੀ _

ਦੋ ਕਾਮਿਆਂ ਨੇ ਆਕੇ ਜੋਗੀ ਨੂੰ ਮਾਰ ਕੁੱਟਕੇ ਬਾਹਰ ਕਢ ਦੇਣਾ |

ਸਹਿਤੀਹੀਰਦੋਵੇਂ ਸਖ਼ਤ ਲੜਦੀਆਂ ਸਨ ਲੱਭੂ ਰੌਸ਼ਨ ਆ ਮੁੱਖਵਿਖਾਲਿਆਏ _

ਸੁਣਦੇ ਸਾਰ ਰੋਸ਼ਨ ਲੱਭੂ ਕਾਮਿਆਂ ਨੰ ਗੁਸਾ ਆਇਆ ਤੇਖ਼ੂਨ ਉਡਾਲਿਆਏ ਕੂ ਦੂਹਾਂ ਆਖਿਆ ਜੋਗੀਦਿਆ ਸਾਲਿਆਓਇ ਏਥੇ ਕੀ ਪਖੰਡ ਜਗਾਲਿਆਏ_ ਦਾਰੂ ਇਕ ਦਾ ਦੋ ਦੇਹ ਲੱਤ ਮੁੱਕੀ ਜੋਗੀ ਕਟਿੱਆ ਤੇ ਲੰਮਾਂ ਪਾ ਲਿਆ ਏ

ਖਾਧੀ ਮਾਰਤੇ ਡੇਰੇ ਨੂੰ ਉਠ ਭੈਨਾ ਹਾਲ ਕਾਲ ਨ ਗਿਆ ਸੈਤਾਲਿਆ ਏ ਕਿਤੇ ਤੇਲ ਮਲਿਆ ਕਿਤੇ ਬੰਨ੍ਹ ਪੌਟੀ ਕਿਤੇ ਸੇਕ ਕਰਦਾ ਧੂਆਂ ਬਾਲਿਆ

ਵਾਕ ਕਵੀਸ਼ਰ 8 ਤੁੱਖਾ ਜਨਮ ਦਾ ਫ਼ਿਰੇ ਨਾ ਰੌਜਦਾ ਏ ਭਰੇ ਕਦੀ ਨ ਬੜਾ ਅਕੂਤ ਹੈ

0006£€0 $। ?8ੁੱਰਨ ।ਸੋਹਕਂ 103) / ॥੧੧00ਗ;ੁੰਗਉਉਅਹੂ