(੯੩)
ਸੁਖੀਏ ਕੋਈ ਲਾਹੌਰੀਆ ਰੱਬ ਪਿਆਰੇ ਦੁੱਖਾਂ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਸੰਸਾਰਹੈਨੀ' ਜੇ ਹੀਰ ਦੀਆਂ ਸਹੇਲੀਆਂ ਦਾ ਜੋਗੀ ਨੂੰ ਛੇੜਨਾ
ਕਿਸੇਜੋਗੀ ਦੀ ਝੋਲੀ ਵਿੱਚ ਹੌਥਪਾਇਆ ਕਿਸੇ ਪਕੜਚਿਮਟਾਂਧੂਆਂ ਫ਼ੌੋਲਿਆਏ ਕੋਈ ਸੇਲ੍ਹੀਆਂ ਫੜੇ ਤੇ ਜਟਾਂਕੋਈ ਕਿਸੇ ਮਾਰ ਨੇਡਾ ਤੂੰਬਾਂ ਭੋਲ੍ਹਿਆ ਏ ( ਜੀਜੇ ਨਾਲ ਮਮੋਲ ਜਿਉਂ ਸ਼ਾਲੀਆਂ ਦਾ ਜੋ ਜੀ ਆਇਆ ਮੂੰਹੋਂ ਬੋਲਿਆਏ ਲਾਹੋਰੀ ਜੇਹਾ ਫ਼ਕੀਰ ਨੂੰ ਕ੍ਰੋਧ ਚੜ੍ਹਿਆ ਸੱਭੇ ਕੁਟੀਆਂ ਖ਼ੂਬ ਮਧੋਲਿਆ ਏ ਰੈ ਕੌਲਾਂ ਨੂੰ ਜੋਗੀ ਨੇ ਫੜਨਾ
(| ` ਸਈਆਂ ਰੋਂਦੀਆਂਹੱਸਦੀਆਂ ਨੱਸਗਈਆਂਕੋਲਾਂ ਪਕੜਲਈ ਛਾਲਮਾਰਜੋਗੀ | ਮਾਰ ਮਾਰਕੇ ਖ਼ੂਬ ਸਵਾਰਿਓ ਸੂ ਕੋਈ ਸੁਣੀ ਨਾ ਹਾਲ ਪੁਕਾਰ ਜੋਗੀ ੧ `ਕੌਲਾਂ ਆਖਿਆ ਵਾਸਤਾ ਨਾਥ ਦ। ਈ ਭੁੱਲੀ ਮੈਂ ਤੂੰਹੇਂ ਬਖ਼ਸ਼ਨਹਾਰ ਜੋਗੀ `! ਤੇਗਾ ਹੀਰਦਾ ਮੇਲ ਕਰਵੰਸਾਂ ਮੈ' ਜੀਵਾਂ ਜਦੋ ਤਾਈ' ਖਿਦਮਤਗਾਰਜੋਗੀ ਸਾਈਆਂ ਬੈਠ,ਕਰ ਸ਼ਾਂਤ ਦੇ ਜਾਣ ਮੈਂਨੂੰ ਚੇਗੇ ਕਰੇਗਾ ਕੌਮ ਕਰਤਾਰ ਜੋਗੀ ਲਾਹੌਰੀ ਰੋਂਬ ਚਾਹੇ ਤੇਰਾ ਮੇਲ ਹੋਸੀ ਬੈਠਾ ਰਹੋ ਏਥੇ ਦਿਨ ਦੋ ਚਾਰ ਜੋਗੀ
ਜੋਗੀ ਨੇ ਕੌਲਾਂ ਦੀ ਰਾਹੀ' ਹੀਰ ਨੂੰ ਸਨੇਹਾ ਭੇਜਣਾ
ਕੌਲਾਂ ਕੋਲ ਕਰ ਪਾਲ ਵਿਖਾਲਣਾਈ' ਆਖੀ' ਕੌਲ ਨ ਮਨੋਂ ਵਿਸਾਰ ਹੀਰੇ 1 'ਬੇੜ। ਵਿਚ ਜੋ ਕਸਮ ਸੁਗੰਧ ਖਾਧੀ ਆਖੀ' ਯਦ ਕਰ ਕੌਲ ਕਰਾਰ ਹੀਰੇ ਰਾਂਝੇ ਮਹੀਂ ਚਰਾਈਆਂ ਬਰਸ ਬਾਰਾਂ ਓੜਕ ਸੈਦੜੇ ਦੀ ਬਣੀਓ' ਨਾਰਹਰੇ ਲਾਗੀ ਹੋ ਭੈਨਾਂ ਆਇਆ ਮਗ਼ਰ ਡੋਲੀ ਸਿਰ ਚੁਕਾਇਆ ਇਸ਼ਕ ਪਟਾਰਹੀਰੇ ਆਪ ਸਤਰ ਪਈਓ` ਮੈਂਨੂੰ ਮਿਲੇ ਧੌਕੇ ਓੜਕ ਮੌਲਿਆ ਨਾਥ ਦਾਰ ਹੀਰੇ ਪਾਈਆਂ ਮੁੰਦਰਾਂ ਚਾਕ ਨੇ ਖ਼ਾਕਲਾਈ ਕੀਤਾ ਹੁਕਮ ਜਿਉ' ਹੀਰਸਰਕਾਰਹੀਰੇ ਤੇਰੇ ਮੁੱਖ ਦੀ ਭੁੱਖ ਸੀ ਜੋਗੜੇ ਨੂੰ ਆਇਿਆ ਖ਼ੇਰ ਮੰਗਣ ਖਾਧੀ ਮਾਰਹੀਰੇ ਹੀਰੇ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਜੋ ਜੋ ਬੀਤੀਆਂ ਨੇ ਲਈਆਂ ਜਾਣ ਤੇ ਸਬ ਸਹਾਰ ਹੀਰੇ ਕਹਿਦਈ' ਯਾਰ ਜੋਗੀ ਤੇਰਾ ਦਿਨ ਕੋਈਨਹੀ' ਦਮ ਦਾ ਕੁੱਝ ਇਤਬਾਰ ਹੀਰੇ ਲੱਗੇ ਦਾ ਲਾਹੋਰੀਆ ਜਿਵੇਂ ਮਿਲਣਾ ਕਾਲੇ ਬਾਗ਼ ਬੈਠਾ ਜੋਗੀ ਯਾਰ ਹੀਰੇ
00 $$ /ਗਹੁੱਰ? ਮਮ! 0693 / 00600 ਗੁੱਕਹੰਪਿਐਿਪਜਰ
