੭੧੮ ਪਾਰਾ ੩੦ ਸੂਰਤ ਆਦੀਯਾਤ ੧੦੦, ਆਦ ਸੰਪੂਰਨ ) ਨਿਕਾਸ ਕੇ ( ਸੁਟ ) ਦੇਵੇ ॥ ੨ ॥ ਅਰ ਆਦਮੀ ( ਉਸ ਦੀ ਏਹ ਦਸ਼ਾ ਦੇਖ ਕੇ ) ਬੋਲ ਉਨੇ ਕਿ ਏਸ ਨੂੰ ਕੀ ਹੋ ਗਇਆ॥ ੩ ॥ ਓਸੇ ਦਿਨ ਏਹ ਆਪਣੀਆਂ ( ਸੰਪੂਰਣ ) ਖਬਰਾਂ ( ਅਰਥਾਤ ਲੋਗਾਂ ਦੇ ਭਲੇ ਬੁਰੇ ਕਰਮ ਖੁਦਾ ਅਗੇ ) ਵਰਨਣ ਕਰ ਦੇਵੇਗੀ ॥੪॥ ( ਅਰ ਹੇ ਪੈ ੰਬਰ ਉਸ ਨੂੰ ਵਰਨਣ ਕਰਨੀਆਂ ਪੈਣਗੀਆਂ ) ਏਸ ਵਾਸਤੇ ਕਿ ਤੁਹਾਡਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਉਸ ਨੂੰ ਆਗਿਆ ਦੇਵੇਗਾ। ੫ ॥ ਉਸ ਦਿਨ ਲੋਗ ( ਹਸ਼ਰ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਵਿਚ ਇਕੱਤਰ ਹੋਕੇ ਓਥੋਂ ) ਭਿੰਨ ੨ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿਚ ( ਹਿਸਾਬ ਕਿਤਾਬ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ) ਲੌਟਣਗੇ ਇਸ ਕਰਕੇ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕਰਮ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ ਦਿਖਾਏ ਜਾਣ ॥ ੬ ॥ ਤਾਂ ਜਿਸ ਨੇ ਜ਼ਰਾ ਭਰ ਭੀ ਨੇਕੀ ਕੀਤੀ ( ਹੋਵੇਗੀ ) ਉਹ ਉਸ ( ਨੇਕੀ ) ਨੂੰ ( ਆਪਣੀ ਅੱਖੀਂ ) ਦੇਖ ਲਏ ਗਾ ॥ ੭ ॥ ਅਰ ਜਿਸ ਨੇ ਜ਼ਰਾ ਭਰ ਬੁਰਾਈ ਕੀਤੀ ( ਹੋਵੇਗੀ ) ਉਹ ਉਸ ( ਬੁਰਾਈ ) ਨੂੰ ( ਆਪਣੀ ਅੱਖੀਂ ) ਦੇਖ ਲਵੇਗਾ॥੮॥ਰਕੂਹ ੧॥ ਸੂਰਤ ਆਦੀਯਾਤ ਮੌਕੇ ਵਿਚ ਉਤਰੀ ਅਰ ਇਸ ਦੀਆਂ ਯਾਰਾਂ ਆਇਤਾਂ ਅਰ ਇਕ ਰੁਕੂਹ ਹੈ। ( ਆਰੰਭ ) ਅੱਲਾ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ( ਜੋ ) ਅਤੀ ਦਿਆਲੂ ( ਅਰ ) ) 1 ਕਿਰਪਾਲੂ ( ਹੈ ) ( ਜੋਧਿਆਂ ਦੇ ) ਉਨ੍ਹਾਂ ( ਘੋੜਿਆਂ ) ਦੀ ਸੌਗੰਧ ਜੋ ਦੌੜਦੇ ੨ ਹਫ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ॥੧॥ ਫੇਰ ( ਪਥਰਾਂ ਉਪਰ ਆਪਣੀਆਂ ਵਾਪਾਂ ਦੇ ) ਮਾਰਨ ਕਰਕੇ ਚੰਗਿਆਰੀਆਂ ਨਿਕਾਸਦੇ ਹਨ।। ੨ ॥ ਫੇਰ ਪ੍ਰਤਾਕਾਲ ਦੇ ਸਮੇਂ ( ਵੈਰੀਆਂ ਉਪਰ ) ਧਾਵਾ ਜਾ ਬੋਲਦੇ ਹਨ ॥ ੩ ॥ ਫੇਰ ( ਇਸ ਦੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਸੁੰਦਿਆਂ ਕਿ ਤਾਕਾਲ ਦਾ ਸਮਾਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਫਿਰ ਵੀ ) ਉਹ ਉਸ ਸਮੇਂ ( ਆਪਣੀ ਦੌੜ ਨਾਲ ) ਗੁਬਾਰ (ਘਟਾ) ਉਡਾਉਂਦੇ ਹਨ ॥੪ ॥ ਫੇਰ ਉਸੇ ਵੇਲੇ ( ਦੁਸ਼ਮਨਾਂ ਦੀ ) ਪੰਕਤੀਆਂ ਵਿਚ ਜਾ ਘੁਸੜਦੇ ਹਨ।੫। (ਭਾਵ ਸਾਨੂੰ ਏਨ੍ਹਾਂ ਘੋੜਿਆਂ ਦੀ ਕਸਮ ਕਿ ) ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਆਦਮੀ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰ- ) ਦਿਗਾਰ ਦਾ ਬੜਾ ਹੀ ਕ੍ਰਿਤਘਨ ਹੈ ॥ ੬ ॥ ਅਰ ਉਹ ਏਸ ( ਬਾਰਤਾ ) ਨੂੰ ( ਆਪ ਵੀ ) ਖੂਬ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ॥ ੭ ॥ ਅਰ ਓਹ ( ਧਨ ) ਮਾਲ ਦੇ ਪਿਆਰ ਵਿਚ ਬੜਾ ਸਖਤ ਹੈ ॥੮॥ ਤਾਂ ਕੀ ਇਸ ਨੂੰ ( ਏਤਨੀ ਬਾਰਤਾ ) ਮਾਲੂਮ ਨਹੀਂ ਕਿ ਉਹ ਲੋਗ ਜੋ ਕਬਰਾਂ ਵਿਚ ( ਦਬੇ ਹੋਏ ) ਹਨ ਜਦੋਂ ( ਸਰਾ- ਜੀਤ ) ਕਰਕੇ ਉਠਾਏ ਜਾਣਗੇ॥੯॥ ਅਰ ( ਲੋਗਾਂ ਦਿਆਂ ) ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਜੋ (ਛਿਪੀਆਂ) ਬਾਤਾਂ ਹਨ (ਉਹ ਸਭ) ਪਰਗਟ ਕਰ ਦਿਤੀਆਂ ਜਾਣਗੀਆਂ $ Digitized by Panjab Digital Library Iwww.paniabdigilib.org
