CICH ਤਾਂ ਉਨਾਂ ਨੇ ਰਾਂਝੇ ਨੂੰ ਖਤ ਲਿਖਿਆਂ ਨਾਲ ਹੀ ਹੀਰ ਨੂੰ ਖਤ ਲਿਖਿਆ ਕਿ ਕਿਸੇ ਤਰਾਂ ਰਾਂਝੇ ਨੂੰ ਮੋੜੋ, ਹੁਨ ਤੁਹਾਡਾ ਵਿਆਹ ਤੇ ਖੇੜਿਆਂ ਦੇ ਹੋਨ ਏ ਸਾਡੇ ਦੇਉਰ ਨੂੰ ਤੇ ਮੋੜ ਘੱਲੋ । ਖਤ ਕੀ ਸੀ: ਜੇ ਤੂੰ ਸੋਹਣੀ ਹੋਇਕੇ ਪਵ* ਸੌਂਕਣ, ਅਸੀ ਇਕ ਤੋਂ ਇਕ ਚਤ੍ਰ ਦੀਆਂ ਹਾਂ । ਰੱਬ ਜਾਣਦਾ ਸਾੜ ਉਮਰ ਸਾਰੀ, ਅਸੀਂ ਏਸ ਮਹਬੂਬ ਦੀਆਂ ਬੰਦੀਆਂ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਏਸ ਦੇ ਮਗ ਚ ਦੀਵਾਨੀਆਂ ਹਾਂ, ਭਾਵੇਂ ਚੰਗੀਆਂ ਤੇ ਭਾਵੇਂ ਮੰਦੀਆਂ ਹਾਂ । ਏਹ ਅਸਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹੋ ਚੰਦ ਬਣਦਾ, ਅਸੀਂ ਖਿੱਤੀਆਂ ਨਾਲ ਬਣਦੀਆਂ ਹਾਂ । ਜਿਜ ਵੇਲੜੇ ਦਾ ਸਾਥੋਂ ਰੱਸ ਆਇਆ, ਅਸੀਂ ਹੰਝੜੁ ਰੱਤ ਦੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਾਂ । ਰਾਂਝੇ ਲਾਲ ਬਾਥੋਂ ਅਸੀਂ ਖੁਆਰ ਹੋਈਆਂ, ਜਾਂ ਡਾਰ ਥੀਂ ਜਿਵੇ ਵਿਛੀਨੀਅi ਹਾਂ ॥ ਹੀਰ ਨੇ ਤੁਰਤ ਜਵਾਬ ਦਿਤਾ ਨੀ ਮੈਂ ਘੋਲ ਘੱਤੀ ਇਸ ਦੇ ਮੁੱਖੜੇ ਤੋਂ, ਪਾਓ ਦੁੱਧ ਚਾਵਲ ਇਸਦਾ ਕੂਤ ਏ ਨੀ । ਨਹੀਂ ਭਾਬੀਆਂ ਤੇ ਕਰਤੁਤ ਕਾਈ, ਸੱਭਾ ਲੜਨ ਨੂੰ ਬਨੀਆਂ ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੈ ਨੀ । ਜਦ ਤੁਸਾਂ ਤੇ ਸੀ ਮੇਹਣੇ ਮਾਰਦੀਆਂ ਸੌ, ਏਹ ਤਾਂ ਉਤਨੀ ਦਾ ਕੋਈ ਉਤ ਹੈ ਨੀ | ਮਾਰਿਆ ਤੁਸਾਡਿਆਂ ਮੇਹਣਿਆਂ ਗਾਲੀਆਂ ਦਾ, ਉਹ ਤੇ ਸਕਕੇ ਹੋਇਆ ਬਤ ਹੈ ਨੀ ਸੌਪ ਪੀਰਾਂ ਨੂੰ ਝੀਲ ਵਿਚ ਛੇੜਨੀ ਹਾਂ, ਇਹਦੀ ਮੱਦਤ ਖਿਜ਼ਰ ਤੇ ਲਤ ਹੈ ਨੀ । ਵਾਰਸ ਸ਼ਾਹ ਫਿਰਾਂ ਉਸਦੇ ਮਗਰ ਲੱਗੀ, ਅਜ ਤੀਕ ਏਹ ਰਹਿਆ ਅਛਤ ਹੈ ਨੀ । -੧੬੬
ਪੰਨਾ:ਕੋਇਲ ਕੂ.pdf/166
ਦਿੱਖ