ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
ਗੀਤਾਂਜਲੀ
੫੦ਵੀਂ ਕੂੰਜ
ਮੈਂ ਗਲੀ ਗਲੀ ਵਿਚ
ਮੈਂ ਵਾਰ ਵਾਰ ਤੇ
ਝੋਲਾ ਲਟਕਾਈ ਫਿਰਿਆ
ਮੰਗਦੇ ਵਰ ਦੇਂਦੇ ਦਾ
ਗਲਾ ਭੀ ਖੁਸ਼ਕ ਹੋਇਆ
ਇਕ ਲੰਮੀ ਸੜਕ ਤੇ
ਰਥ ਉਡਦਾ ਆਵੇ
ਬਚੇ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਵਿਚ
ਪਰੀਆਂ ਦੇ ਖੰਭਾਂ ਵਾਂਗ
ਮੈਂ ਨਚਣ ਲਗਾ
ਮੈਂ ਗਾਉਣ ਲਗਾ
ਕੰਬਣ ਲਗੀ ਗਰੀਬੀ ਮੇਰੀ
ਹਉਕੇ ਭਰੇ ਕੰਗਾਲੀ ਮੇਰੀ
ਮੈਂ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਸਾਂ
ਅਣ ਮੰਗੇ ਦਾਨ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਹਥਾਂ ਵੱਲ
ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਮੇਰੇ ਭਾਗਾਂ ਦਾ ਸੂਰਜ ਚੜ੍ਹਿਆ
ਰਥ ਮੇਰੇ ਪਾਸ ਖੜਾ ਸੀ
ਤੁੰ ਰਥ ਤੋਂ ਉਤਰਿਓਂ
ਮੇਰੇ ਵਲ ਤਕਦਾ
ਤੇਰਾ ਸਜਾ ਹੱਥ ਅਗੇ ਵਧਿਆ
ਤੇ ਤੂੰ ਕਿਹਾ :
੬੭
