(੯੫)
ਕੀ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ ਚੁਪ ਚਾਪ ਦੂਸਰੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਠੁਠ ਵਿਖਾ ਛੜਿਆ, ਹੁਣ ਤੁਹਾਨੂੰ ਗਾਲਾਂ ਨਾ ਕੱਢਣ ਤਾਂ ਹੋਰ ਕੀ ਕਰਨ।
ਕਮਲਨੀ-(ਮਸਕ਼ਾਉਂਦੀ ਹੋਈ) ਆਪ ਦੀ ਭੀ ਏਹੋ ਮਰਜ਼ੀ ਹੈ ?
ਭੈਰੋਂ-ਜ਼ਰੂਰ !
ਕਮਲਨੀ-ਤਾਂ ਵਿਚਾਰੀ ਕਿਸ਼ੋਰੀ ਨਾਲ ਆਪ ਚੰਗਾ ਵਰਤਾਓ ਕਰਦੇ ਹੋ |
ਭੈਰੋਂ-ਇਸ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਤਾਂ ਕੁਮਾਰ ਉੱਪਰ ਲੱਗ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਕਮਲਨੀ-ਹਾਂ ਜੀ ਮਰਦਾਂ ਦਾਮ ਜੋ ਚਾਹੇ ਸੋ ਕਰ ਵਿਖਾਵੇ, ਮੈਂ ਭੈਣ ਕਿਸ਼ੋਰੀ ਨੂੰ ਜ਼ਰੂਰ ਇਹ ਗੱਲ ਦੱਸਾਂਗੀ।
ਭੈਰੋਂ-ਤਦ ਤਾਂ ਇਕ ਹੋਰ ਹਸਾਨ ਚੜ੍ਹਾਓਗੀ।
ਇੰਦਰਜੀਤ- ਭੈਰੋਂ ਨੂੰ) ਤੂੰ ਤਾਂ ਐਵੇਂ ਨਿਕੰਮੀ ਛੇੜ ਛਾੜ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈਂ, ਹੁਣ ਇਨ੍ਹਾਂ ਗੱਲਾਂ ਤੋਂ ਕੀ ਲਾਭ ਭੈਰੋਂ-ਵਿਆਹਾਂ ਢੰਗਾਂ ਵਿਚ ਅਜੇਹੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਹੋਇਆ ਹੀ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ।
ਇੰਦਰਜੀਤ-ਤੇਰਾ ਸਿਰ ਹੋਇਆ ਕਰਦਾ ਹੈ, (ਕਮਲਨੀ ਨੂੰ) ਹੱਛਾ ↑ ਹੁਣ ਇਹ ਦਸੋ ਕਿ ਇਸ ਵੇਲੇ ਮੈਨੂੰ ਕਿਉਂ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ?
ਕਮਲਨੀ- ਹਰੇ ਰਾਮ | ਕੀ ਹੁਣ ਮੈਂ ਅਜੇਹੀ ਭੈੜੀ ਹੋ ਗਈ ਹਾਂ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲਨਾ ਭੀ ਬੁਰਾ ਮਲੂਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਇੰਦਰਜੀਤ-ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ, ਜੇ ਮਿਲਨਾ ਬੁਰਾ ਮਲੂਮ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਏਥੇ ਆਉਂਦਾ ਹੀ ਕਿਉਂ ? ਇਹ ਪੁਛਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਛੇਕੜ ਕੋਈ ਕੰਮ ਭੀ ਹੈ ਕਿ........
