ਜ਼ਫ਼ਰਨਾਮਾ ਸਟੀਕ
(੧੬੨)
ਹਿਕਾਯਤ ਨੌਵੀਂ
ਬਿਪੁਰਸ਼ੀਦ ਓਰਾ ਕਿ ਐ ਨੋਕ ਬਖਤ॥
ਸਜ਼ਾਵਾਰ ਸ਼ਾਹੀਸਤ ਸ਼ਾਯਾਨਿ ਤਖਤੁ॥੧੧॥
ਬਿ = ਵਾਧੂ। ਪੁਰਸ਼ੀਦ = ਪੁਛਿਆ। ਓਰਾ = ਉਸਨੂੰ। ਕਿ = ਜੋ। ਐ = ਹੈ।
ਨੇਕਬਖ਼ਤ = ਭਲੇ ਭਾਗ ਵਾਲੀ। ਸਜ਼ਾਵਾਰ = ਯੋਗ। ਸ਼ਾਹੀਸਤ = ਤੂੰ ਗੱਦੀਦੇ
ਹੈਂ। ਸ਼ਾਯਾਨ = ਯੋਗ। ਇ = ਦੇ। ਤਖ਼ਤ = ਸਿੰਘਾਸਣ।
ਭਾਵ—ਉਸਨੂੰ ਪੁਛਿਆ ਹੇ ਭਗਵਾਨ ਤੂੰ ਜੋ ਰਾਜ ਅਤੇ ਸਿੰਘਾਸਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੈਂ॥੧੧॥
ਕਿ ਜ਼ਨ ਤੋ ਕੁਦਾਮੀ ਕਿਹਾ ਦੁਖਤਰੀ॥
ਕਿ ਮੁਲਕੇ ਕਿਰਾ ਤੋ ਕਿਰਾ ਖਾਹਰੀ॥੧੨॥
ਕਿ = ਜੋ। ਜ਼ਨ=ਇਸਤ੍ਰੀ। ਤੋ = ਤੂੰ। ਕੁਦਾਮੀ = ਕੁਦਾਮਈ (ਕੁਦਾਮ ਹਸਤੀ)।
ਕਦਾਮ = ਕਿਸਦੀ। ਹਸਤੀ = ਤੂੰ ਹੈਂ। ਕਿਰਾ = ਕਿਸਦੀ। ਦੁਖ਼ਤਰ = ਪੁਤ੍ਰੀ।
ਈ = ਹੈ। ਕਿ = ਜੋ। ਮੁਲਕ = ਦੇਸ। ਇ = ਦੇ। ਕਿਰਾ = ਕਿਸਦੀ। ਤੋ = ਤੂੰ।
(ਕਿਹਰਾ) ਕਿਸਦੀ। ਖਾਹਰ = ਭੈਣ। ਈਂ = ਤੂੰ ਹੈਂ।
ਭਾਵ—ਤੂੰ ਕਿਸਦੀ ਇਸਤ੍ਰੀ ਕਿਸਦੀ ਪੁਤ੍ਰੀ ਅਰ ਕਿਸ ਦੇਸ ਦੀ ਅਤੇ ਕਿਸਦੀ ਭੈਣ ਹੈਂ॥੧੨॥,
ਬਨਦਰ ਅੰਦਰੂੰ ਬਹਰਹ ਮੰਦ ਆਮਦਸ਼॥
ਬਦੀਦਨ ਸ਼ਹੇ ਦਿਲ ਪਸੰਦ ਆਮਦਸ਼॥੧੩॥
ਬ = ਵਿਚ। ਨਦਰ = ਧਿਆਨ। ਅੰਦਰੂੰ = ਵਿਚ। ਬਹਰਹਮੰਦ = ਭਾਗਾਂ ਵਾਲੀ।
ਆਮਦ = ਆਈ। ਸ਼ = ਉਸ। ਬ = ਵਿਚ। ਦੀਦੰਨ = ਦੇਖਣੇ। ਸ਼ਾਹੇ = ਇਕ
ਰਾਜਾ। ਦਿਲਪਸੰਦ = ਮਨ ਭੌਂਦਾ। ਆਮਦ = ਆਈ। ਸ਼ = ਉਹ।
ਭਾਵ—ਉਸਨੂੰ (ਰਾਜੇ ਨੂੰ) ਉਹ ਭਾਗਵੰਤੀ ਦਿਸੀੀ ਅਤੇ ਦੇਖਣ ਵਿਚ ਇਕ ਸੁੰਦਰ ਰਾਣੀ ਜਾਪੀ॥੧੩॥
ਸ਼ਬਾਂਗਾਹ ਬੁਰਦਸ਼ ਦਰੂੰਖ਼ਾਨਹ ਖ੍ਵੇਸ਼॥
ਕਨੀਜ਼ਕ ਯਕੇਰਾ ਬਿਖ਼ਾਂਦੰਦ ਪੇਸ਼॥੧੪॥
ਸ਼ਬਾਂਗਾਹ = ਰਾਤ੍ਰ ਸਮੇਂ। ਬੁਰਦ = ਲੈਗਿਆ। ਸ਼ = ਉਸਨੂੰ। ਦਰੂੰ = ਅੰਦਰ।
ਖ਼ਾਨਹ ਖ੍ਵੇਸ਼ = ਅਪਣੇ ਘਰ। ਕਨੀਜ਼ਕ = ਦਾਸੀ। ਯਕੇ = ਇਕ। ਰਾ = ਨੂੰ
ਬਿਖ਼ਾਂਦੰਦ = ਬੁਲਾਇਆ। ਪੇਸ਼ = ਪਾਸ।
ਭਾਵ—ਰਾਤ ਸਮੇਂ ਉਸ (ਰਾਣੀ) ਨੂੰ ਅਪਨੇ ਘਰ ਲੈਗਿਆ ਅਤੇ ਇਕ ਟਹਿਲਣ ਨੂੰ ਪਾਸ ਬਲਾਇਆ॥੧੪॥
