ਜ਼ਫ਼ਰਨਾਮਾ ਸਟੀਕ
(੧੯੮)
ਹਿਕਾਯਤ ਦਸਵੀਂ
ਭਾਵ—ਪਹਾੜ ਵਰਗੀ ਇਕ ਸੈਨਾ ਬਣਾਈ ਅਤੇ ਇਕ ਜੱਥਾ ਸੁੰਦਰ ਗੱਭਰੂਆਂ ਦਾ (ਬਣਾਇਆ॥੧੦੫॥
ਬਿਪੋਸ਼ੀਦ ਦਸਤਾਰ ਦੁਖ਼ਤਰ ਵਜ਼ੀਰ॥
ਬਿ ਬਸਤੰਦ ਸ਼ਮਸ਼ੇਰ ਜਸਤੰਦ ਤੀਰ॥੧੬॥
ਬਿ = ਵਾਧੂ। ਪੋਸ਼ੀਦ = ਪੈਹਨੀ। ਦਸਤਾਰ = ਪਗੜੀ। ਦੂਖ਼ਤਰ = ਪੁਤ੍ਰੀ।
ਵਜ਼ੀਰ = ਮੰਤ੍ਰੀ। ਬਿ = ਵਾਧੂ। ਬਸਤੰਦ = ਬੰਨ੍ਹੀ। ਸ਼ਮਸ਼ੇਰ = ਤਲਵਾਰ।
ਜੁਸਤੰਦ = ਢੂੰਡਿਆ। ਤੀਰ = ਬਾਣ।
ਭਾਵ—ਮੰਤ੍ਰੀ ਦੀ ਪੁਤ੍ਰੀ ਨੇ ਪੱਗ ਬੰਨ੍ਹੀ ਅਤੇ ਤਲਵਾਰ ਗਾਤ੍ਰੇ ਪਾਈ ਅਰ ਬਾਣ ਲੀਤਾ॥੧੦੬॥
ਬ ਸਰਦਾਰੀ ਏ ਕਰਦ ਪੀਸ਼ੀਨਹ ਫੌਜ॥
ਰਵਾਂ ਕਰਦ ਲਸ਼ਕਰ ਚੋ ਦਰਿਯਾਇ ਮੌਜ॥੧੦੭॥
ਬ = ਉਤੇ। ਸਰਦਾਰੀ = ਜੱਥੇਦਾਰੀ। ਏ = ਦੀ। ਕਰਦ = ਕੀਤੀ। ਪੀਸ਼ੀ =
ਨਹ = ਮੋਹਰਲੀ। ਫੌਜ = ਸੈਨਾ। ਰਵਾਂਕਰਦ = ਤੋਰਿਆ। ਲਸ਼ਕਰ = ਦਲ।
ਚੋ = ਵਾਂਗੂੰ। ਦਰਿਯਾਇ ਮੌਜ = ਠਾਠਾਂ ਵਾਲੀ ਨਦੀ।
ਭਾਵ—ਮੋਹਰਲੀ ਸੈਨਾਂ ਦੀ ਜੱਥੇਦਾਰੀ ਉਤੇ ਕੀਤੀ (ਮੰਤ੍ਰੀ ਦੀ ਪੁਤ੍ਰੀ) ਅਰ ਠਾਠਾਂ ਵਾਲੇ ਨੱਦ ਵਾਂਗੂੰ ਦਲ ਤੋਰਿਆ॥੧੦੭॥
ਯਕੇ ਗ਼ੌਲ ਬਸਤਹ ਚੋ ਅਬਰਿ ਸਿਆਹੁ॥
ਬਿਲਰਜ਼ੀਦ ਬੂਮ ਓ ਬਿਲਗ਼ਜ਼ੀਦ ਮਾਹ॥੧੦੮॥
ਯਕੇ = ਇਕ। ਗੌਲ = (ਈਯੜ ਭੇਡਾਂ ਦਾ) ਜੱਥਾ। ਬਸਤਹ = ਬੰਨ੍ਹਿਆਂ।
ਚੋ = ਨਿਆਈਂ। ਅਬਰਿਸਿਆਹ = ਕਾਲੀ ਘਟਾ। ਬਿ = ਵਾਧੂ। ਲਰਜ਼ੀਦ = ਕੰਬੀ
ਬੂੰਮ = ਧਰਤੀ। ਓ = ਅਤੇ। ਬਿ = ਵਾਧੂ। ਲਗ਼ਜ਼ੀਦ = ਤਿਲਕ ਪਿਆ। ਮਾਹ = ਚੰਦ੍ਰਮਾਂ।
ਭਾਵ— ਕਾਲੀ ਘਟਾ ਵਾਂਗੂੰ ਇਕ ਜੱਥਾ ਬੰਨ੍ਹਿਆਂ (ਜਿਸ ਨਾਲ) ਧਰਤੀ ਕੰਬ ਉਠੀ ਅਤੇ ਚੰਦ੍ਰ੍ਮਾਂ ਹਿਲ ਗਿਆ॥ ੧੦੮॥
ਬਿਆਵਰਦ ਲਸ਼ਕਰ ਚ ਬਰਵੈ ਹਦੂਦ॥
ਸਲਾਹੇ ਦਿਗਰ ਤੀਰ ਤੇਗੋ ਨ ਬੂਦ॥੧੦੯॥
ਬਿਆਵਰਦ = ਲਿਆਇਆ। ਲਸ਼ਕਰ = ਸੈਨਾ। ਚੁ = ਜਦ। ਬਰ = ਉਤੇ।
ਵੈ = ਉਸ। ਹਦੂਦ = ਬੰਨਾ (ਬਸੀਆਂ)। ਸਲਾਹ = ਇਛਾ। ਏ = ਕੋਈ।
ਦਿਗਰ = ਦੂਜੀ। ਤੀਰ = ਬਾਣ। ਤੇਗ਼ = ਤਲਵਾਰ। ਓ = ਅਤੇ।ਨਬੂਦ = ਨਾਹੋਈ।
