ਜ਼ਫ਼ਰਨਾਮਾ ਸਟੀਕ
(੨੦੨)
ਹਿਕਾਯਤ ਦਸਵੀਂ
ਬਹਰਜਾ ਕਿ ਪਰੱਰਾ ਸ਼ਵਦ ਤੀਰਿਦਸਤ॥
ਬ ਸ੍ਵਦ ਪਹਲੂਏ ਪੀਲਮਰਦਾਂ ਗੁਜ਼ਸ਼ਤ॥੧੨੧॥
ਬ = ਵਾਧੂ | ਹਰਜਾ = ਜਿਥੇ। ਕਿ = ਕਿਤੇ। ਪਰੱਰਾ = ਉਡਾਰੂ। ਸ਼ਵਦ = ਹੁੰਦਾ ਸੀ।
ਤੀਰਿਦਸਤ = ਹੱਥ ਦਾ ਬਾਣ। ਬ = ਵਿਚ। ਸ੍ਵਦ = ਸੌ। ਪਹਲੂ = ਪਸਲੀ। ਏ = ਦੀ
ਪੀਲ ਮਰਦਾਂ = ਹਾਥੀ ਵਰਗੇ ਮੋਟੇ ਪੁਰਸ਼। ਗੁਜ਼ਸ਼ਤ = ਲੰਘ ਗਿਆ।
ਭਾਵ—ਜਿਥੇ ਕਿਤੇ ਹੱਥ ਦਾ ਬਾਣ ਉਡਦਾ ਸੀ ਸੈਂਕੜੇ ਹਾਥੀ ਵਰਗਿਆਂ ਦੀਆਂ ਪਸਲੀਆਂ ਪਰੋ ਦਿੰਦਾ ਸੀ॥੧੨੧॥
ਚੁਨਾਂ ਮੌਜ ਖ਼ੇਜ਼ਦ ਜ਼ ਦਰਯਾ ਬਸੰਗ॥
ਬਰਖ਼ਸ਼ ਅੰਦਰ ਆਮਦ ਚੋ ਤੇਗ਼ੇ ਨਿਹੰਗ॥੧੨੨॥
ਚੁਨਾਂ = ਅਜੇਹੀਆਂ। ਮੌਜ = ਲਹਰਾਂ। ਖੇਜ਼ਦ = ਉਠਦੀਆਂ ਸਨ। ਜ਼ = ਤੇ।
ਦਰਯਾ = ਨਦੀ। ਬ = ਨਾਲ। ਸੰਗ = ਪੱਥਰ। ਬ = ਵਿਚ। ਰਖ਼ਸ਼ = ਚਮਕ
ਅੰਦਰ = ਵਿਚ। ਆਮਦ = ਆਇਆ। ਚੋ = ਉਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ।
ਤੇਗ਼ੇਨਿਹੰਗ = ਤਲਵਾਰ ਦਾ ਮਗਰਮੱਛ (ਤਲਵਾਰ)।
ਭਾਵ—ਜਿਵੇਂ ਪੱਥਰਾਂ ਨਾਲ ਨੱਦ ਦੀਆਂ ਠਾਠਾਂ ਉਠਦੀਆਂ ਹਨ ਤਿਉ ਤਲਵਾਰ ਚਮਕਣ ਲੱਗੀ॥੧੨੨॥
ਬ ਤਾਬਸ਼ ਦਰਾਮਦ ਯਕੇ ਤਾਬਨਾਕ॥
ਬ ਰਖ਼ਸ਼ ਅੰਦਰ ਆਮਦ ਯਕੋ ਖ਼ੂਨ ਖ਼ਾਕ॥੧੨੩॥
ਬ = ਵਿਚ। ਤਾਬਸ਼ = ਚਮਕ। ਦਰਾਮਦ = ਆਇਆ। ਯਕੇ = ਇਕ
ਤਾਬਨਾਕ = ਚਮਕੀਲਾ। ਬ = ਵਾਧੂ। ਰਖ਼ਸ਼ = ਚਮਕ। ਅੰਦਰ = ਵਿਚ।
ਆਮਦ = ਆਇਆ। ਯਕੇ = ਇਕ | ਖੂੰਨ = ਲਹੂ। ਖ਼ਾਕ = ਮਿੱਟੀ
ਭਾਵ—ਇਕ ਚਮਕੀਲਾ ਚਮਕਣ ਲੱਗਾ ਅਤੇ ਲਹੂ ਅਰ ਮਿੱਟੀ ਇਕੋ ਜੇਹੀ ਚਮਕਣ ਲੱਗੀ॥ ੧੨੩॥
ਬ ਤਾਬਸ਼ ਦਰਾਮਦ ਹਮਹ ਹਿੰਦ ਤੇਗ਼॥
ਬਿਗਰੱਰੀਦ ਲਸ਼ਕਰ ਚੋ ਦਰਯਾਇ ਮੇਗ਼॥੧੨੪॥
ਬ = ਵਿਚ। ਤਾਬਸ਼ = ਚਮਕ। ਦਰਾਮਦ = ਆਈ। ਹਮਹ = ਸਾਰੇ।
ਹਿੰਦੀ ਤੇਗ਼ = ਭਾਰਥ ਦੀ ਤਲਵਾਰ। ਬਿ = ਵਾਧੂ ਪਦ। ਗੁਰੱਰੀਦ = ਗਜਿਆ।
ਲਸ਼ਕਰ = ਦਲ। ਚੋ = ਨਿਆਈਂ। ਦਰਯਾ = ਨਦੀ। ਇ = ਦੀ। ਮੇਗ਼ = ਬਦਲ।
