ਜ਼ਫ਼ਰਨਾਮਾ ਸਟੀਕ
(੨੩੭)
ਹਿਕਾਯਤ ਬਾਰਵੀਂ
ਪਾਸ ਓਸਦਾ ਪਤਾ ਕੀਤਾ (ਦੱਸਿਆ)॥੧੪॥
ਬਹੈਰਤ ਦਰਾਮਦ ਫ਼ਗ਼ਾਨੇ ਰਹੀਮ॥
ਕਸ਼ੀਦਨ ਯਕੇ ਤੇਗ਼ ਗ਼ੁੱਰਰਾਂ ਅਜ਼ੀਮ॥੧੫॥
ਬ = ਵਿਚ। ਹੈਰਤ = ਅਸਚਰਜ। ਦਰਾਮਦ = ਆਇਆ। ਫ਼ਗਾਨੇ
ਰਹੀਮ = ਰਹੀਮ ਪਠਾਣ। ਕਸ਼ੀਦਨ = ਖਿਚਕੇ। ਯਕੇ = ਇਕ।ਤੇਗ਼ = ਤਲਵਾਰ
ਗੁੱਜਰਾਂ = ਗਜਣ। ਅਜ਼ੀਮ = ਵੱਡਾ।
ਭਾਵ—ਰਹੀਮ ਪਠਾਣ ਅਸਚਰਜ ਰਹਿ ਗਿਆ ਅਤੇ ਇਕ ਭਗਉਤੀ ਖਿੱਚਕੇ ਵੱਡਾ ਗੱਜਿਆ॥੧੫॥
ਚੁ ਖ਼ਬਰਸ਼ ਰਸੀਦ ਆਂਕਿ ਆਮਦ ਸ਼ੌਹਰ॥
ਹਮਾ ਯਾਰਿ ਖ਼ੁਦ ਰਾ ਬਿਜ਼ਦ ਤੇਗ਼ ਸਰ॥੧੬॥
ਚੁ = ਜਦ ਖ਼ਬਰ = ਸੂਹ। ਸ਼ = ਉਸ। ਰਸੀਦ = ਪੁਜੀ। ਆਂਕਿ = ਜੋ।
ਆਮਦ = ਆਇਆ। ਸ਼ੌਹਰ = ਪਤੀ। ਹਮਾਂ = ਉਸੇ ਵੇਲੇ। ਯਾਰਿ ਖ਼ੁਦ = ਆਪਣਾ
ਪਿਆਰਾ। ਰਾ = ਦੇ। ਬਿਜ਼ਦ = ਮਾਰੀ। ਤੇਗ਼ = ਤਲਵਾਰ। ਸਰ = ਸਿਰ।
ਭਾਵ—ਜਦ ਉਸਨੂੰ ਪਤਾ ਲਗਿਆ ਜੋ ਪਤੀ ਆਇਆ ਤਾਂ ਝੱਟ ਆਪਣੇ ਮਿਤ੍ਰ ਦਾ ਸਿਰ ਤਲਵਾਰ ਨਾਲ ਵੱਢਿਆ॥੧੬॥
ਹਮਾਂ ਗੋਸ਼ਤਿ ਓ ਦੇਗ਼ ਅੰਦਰ ਨਿਹਾਦ॥
ਮਸਾਲਿਹ ਬਿਅੰਦਾਖ਼ਤ ਆਤਿਸ਼ ਬਿਦਾਦ॥੧੭॥
ਹਮਾਂ = ਓਹੀ। ਗੋਸ਼ਤਿ ਓ = ਉਹਦਾ ਮਾਸ। ਦੇਗ਼ = ਹਾਂਡੀ।ਅੰਦਰ = ਵਿਚ
ਨਿਹਾਦ = ਪਾਇਆ। ਮੁਸਾਲਿਹ = ਮਾਰਣ (ਲੂਣ ਮਿਰਚ ਆਦਿ)।
ਬਿਅੰਦਾਖ਼ਤ = ਪਾਇਆ। ਆਤਿਸ਼ = ਅੱਗ। ਬਿਦਾਦ = ਦਿਤੀ।
ਭਾਵ—ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਮਾਸ ਨੂੰ ਤੌੜੀ ਵਿਚ ਪਾਇਆ ਅਤੇ ਮਾਰਣ ਪਾਕੇ ਅੱਗ ਬਾਲੀ॥੧੭॥
ਸ਼ੌਹਰ ਰਾ ਖ਼ੁਰਾਨੀਦ ਬਾਕੀ ਬਿਮਾਂਦ॥
ਹਮਹ ਨੌਕਰਾਂ ਰਾ ਜ਼ਿਆਫ਼ਤ ਕੁਨਾਂਦ॥੧੮॥
ਸ਼ੌਹਰ = ਪਤੀ। ਰਾ = ਨੂੰ। ਖ਼ੁਰਾਨੀਦ = ਖੁਲ੍ਹਾਇਆ। ਬਾਕੀ = ਬਚਿਆ।
ਬਿਮਾਂਦ = ਰਹਿਆ। ਹਮਹ = ਸਾਰੇ। ਨੌਕਰਾਂ = ਕਾਮਿਆਂ। ਰਾ = ਨੂੰ।
ਜ਼ਿਆਫਤ = ਨਿਉਂਤਾ। ਕੁਨਾਂਦ = ਕਰਾਇਆ।
ਭਾਵ—ਪਤੀ ਨੂੰ ਛਕਾਇਆ ਅਤੇ ਬਚੇ ਖੁਚੇ ਦਾ ਕਾਮਿਆਂ ਨੂੰ ਭੋਗ ਲਵਾਇਆ।੧੮
