ਪੰਨਾ:ਜੀਵਨ ਪ੍ਰਸੰਗ ਸ੍ਰੀ ਮਤੀ ਰਣਜੀਤ ਕੌਰ - ਸ. ਸ. ਚਰਨ ਸਿੰਘ.pdf/114

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ

________________

(੧੦੮) ਦੀ ਹੁਕਮ ਅਦੂਲੀ ਕਰਕੇ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ ਕੋਈ ਆਦਮ ਜੀਉਂਦਾ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਸਕਦਾ, ਤੇਰੇ ਖ਼ਾਵੰਦ ਨੇ ਵੀ ਮੇਰੀ ਹੁਕਮ ਅਦੂਲੀ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਅੱਜ ਹਾਲ ਓਸਨੂੰ ਜਿੰਨੇ ਦੋਸ਼ਖ ਦੀ ਭੇਟਾ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ ਅਤੇ ਕੱਲ ਵੀ ਜੇ ਤੂੰ ਇਨਕਾਰ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਤੇਰਾ ਵੀ ਓਹੋ ਹਾਲ ਹੋਵੇਗਾ (ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਨੂੰ ਸਿਪਾਹੀਓ ! ਜਾਓ, ਏਸਦੀਆਂ ਮੁਸ਼ਕਾਂ ਖੋਲ ਕੇ ਏਸ ਨੂੰ ਓਸੇ ਕੋਠੜੀ ਵਿਚ ਛੱਡ ਆਓ। ਛਿਨਾਂ ਦੇ ਪਲ, ਪਲਾਂ ਦੀਆਂ ਘੜੀਆਂ ਅਤੇ ਘੜੀਆਂ ਦੇ ਪਹਿਰ ਹੁੰਦਿਆਂ ਦਿਨ ਬੀਤ ਗਿਆ, ਸੂਰਜ ਰੁਬ ਗਿਆ ਅਤੇ ਰਾਤ ਦਾ ਹਨੇਰਾ ਚਹੁੰ ਪਾਸੀਂ ਪਸਰਨ ਲੱਗਾ । ਰਣਜੀਤ ਕੌਰ ਆਪਣੀ ਕੋਠੜੀ ਵਿਚ ਬੈਠੀ ਕਿਸੇ ਆਉਣ ਵੇਲੇ ਭਿਆਨਕ ਵੇਲੇ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰੋ ਰਹੀ ਸੀ, ਚਾਬਕਾਂ ਦੀ ਮਾਰ ਨਾਲ ਓਸਦਾ ਸਰੀਰ ਆਕੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਹਿੱਲਣਾ ਜੁੱਲਣਾਂ ਕਠਨ ਸੀ, ਜਉ ਜਉਂ ਹਨੇਰਾ ਵਧਦਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਤਿਉਂ ਤਿਉਂ ਓਸਦਾ ਕਲੇਜਾ ਵਧੇਰੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਧੜਕਦਾ ਸੀ । ਹਿਰਦੇ ਵਿਚੋਂ ਹਗੁਰੂ ਅੱਗ ਬੇਨਤੀ ਅਤੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚੋਂ ਗੁਰੂ , ਸਤਗੁਰੁ ਅਤੇ ਵਾਹ ਗੁਰੂ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਨਿਕਲ ਰਹੇ ਸਨ। ਉਹ ਬਹੁਤੀ ਏਹਨਾਂ ਸੋਚਾਂ ਵਿਚ ਸੀ ਕਿ ਖਬਰੇ ਰਹਿਮਤ ਅਲੀ ਅਪਣਾਂ ਕਰ ਪੂਰਾ ਕਰੇ ਕਿ ਨਾਂ, ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਦਾ ਅੰਤ ਸਮੇਂ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲੇ ਕਿ ਨ, ਉਸਦੀਆਂ ਏਹਨਾਂ ਸੋਚਾਂ ਦੀ ਲੜੀ ਓਸ ਵੇਲੇ ਟੁੱਟੀ ਜਦ ਕਿ