( 18 )
(₹€) ਵੇਜੈਸੇਬਾਣ ਛੁੱਟੇ॥ ਜਦੋਂਡਿੱਠੇਨੀਂ ਹੱਥਫ਼ਰੈਗੀਆੰਂਦੇ ਓਥੇ ਕੇਈਆਂਦੇਆਂਨ ਪਰਾਨ ਟੁੱਟੇ।॥ਸ਼ਾਹਮੁਹੈਮਢ ਇਕਸੋਤੇਈ
ਂ ।੭੬॥ ਜਦੋਂ ਖ਼ਿਅ ਆਨਲੁੱਟੇ ਕੋਪ ਤੇਕੇਖਾਨੇਫਰੈਗੀਆ ਹਫਸਤੇ ਕਰਨ ਗੱਲਾਂ ਮੁੰਡੇਘੋੜ ਚੇ ਨਵੇਂਫੋਕਰੇਜੀ॥ਅਧੀ
`ਗਭਲੂੰ ਉਠਕੇਖ਼ਿਸਕਤੁਰੀਯੇਕਿਬੋਂ ਪਏ ਗੋਰੇ 'ਸਾਨੂੰ-ਓਪਰੇ ਜੀ॥ਵਾਹੀ ਕਰਦੇ ਤੇ ਰੋਟੀਆਂ ਖੂਬ ਖਾਂਦੇ ਅਸੀਂ ਕਿਨਾਂ ਦੇਹਾਂ
ਖੁੜਰਪੋਤਰੇਜੀ॥।਼ਾਹਮੁਹੇਮਣਾਖੂਹ ਤੇਤੇਮਿਲਖ਼ਵਲੇਅਸੀਂ ਦੱਬ ਕੇਲਾਵਾਂਗੇਗੈਜੋਡਰੇਜੀ॥੭੭॥ਜੇਹਵੇਜੀਂਵਦੇ ਰਹੇ: ਸੋਪਛਸੋਫੀਂ ਹੋਏਭੁੱਖਦੇ ਨਾਲ ਜ਼ਹੀਰਮੀਆਂ॥ ਬੁਰੇਜਿੰਨਹੋਕੇ ਸਾਨੂੰ੫ਏ ਗੋਰੇਅਸੀਜਾਨਦੇਸਾਂਕੇਈਕੀਰਮੀਅੰ।ਅਸਾਂਸ਼ਹਿਭਦੇ ਵਾਸਤੇ ਰੱਥਪਾਯਾਅੱਗੋਂਡੂਮਨਾ ਛਿਕੇ ਮਖੀਰ ਮੀਆਂ ॥਼ਾਹਮੁਧੈਮਵਾ ਰਹ;ਨਾਕੋਈ ਲਕੇ ਜਿਥੇਚੱਲੀਏ ਘੱਤ ਵਹੀਰਮੀਅ॥੮॥ ਨੂੰਬੇੜੇਤੋਪਾਂਤੇਸ਼ੱਬ ਖੁਹਾਂਇ _ ਘਰੋਂ ਗਏ ਫ਼ਰੇਗੀ ਦੇਮਾਰਨੇ ਆਏ॥ਫੇੜ ਆਫਤਾਂ ਨੂੰ ਨੰਮਗਰਲਾਇਓਨੇ 'ਸਗੋਂਆਪਨਾਆਪ ਗ਼ਵਾਇ`ਆਏ॥ ਖ਼ੁਸ਼ੀਫੱਸਵਾ ਸ਼ਹਿਰਲਾਹੌਰ ਸਾਰ ਸਗੋ
ਰ | ਜਰਇਕੇ ਕਿ੍ਸੇਆਰਾਮ (ਕੀਤਾ ਕਿਸੇ ਰਾਡ ਕਿਸੇ ਦੋਇ ਰਾਡ । ਮੀਆਂ॥ਪਿੱਛੋਂ ਜਿਜਜਗਦਾਗੇ ਚ ਭੇਜੇ ਜੋਕੋਈ ਸਿੰਘ, ਰ੍ ਜ਼ਿਪਹੀ ਦੀ ਜ਼ੜਮੀਆਂ॥ ਕਿੱਥੇ ਲੁਕੋਗੇ ਜਾਇਕੇ ਖਾਲਸ! । ਜੀਵ ਖੇ੍ਕੇਅਸਲਦੀ ਬਾਤ (ਮੀਆਂ॥ ਸ਼ਾਹਮੁਹੈਮਦਾ ਫੇਰ ਰ ਇਕੱਠਕਰੋਰੋਲੱਗੀਜ਼ਾਨਨੀਹੋਰ ਕਠਾੜ ਮੀਆਂ ॥੮੦॥ਕੈਢੇ ਕ੍ੰਜੀਆਂਹੱਥਫੜਾਇ ਆਏ। ਸ਼ਾਹ ਮੁਹੈਮਦਾ ਕਹਿੰਦੇਨੀ, ਯੋਗ
_ ਸਿੰਘਜੀ ਤੁਸੀ ਚੈਗੀਆਂ ਪੂਰੀਆਂ ਪਾਇ ਆਏ॥੭੯॥ ਘਰੀਂ
੩41016266-60%0040.0/0102//1014/1./.000:280/36910110.9/ਹ
]
