ਰਾਹੀ ਸੱਚ ਖੰਡ ਦਾ ਉਹ ਬੋਲਿਆ ਏਹ ਸਿੰਘ ਸੂਰਾ,
ਵਾਰੀ ਜਾਵਾਂ, ਮਾਣ ਰੱਖੇ ਤੁਸਾਂ ਔਗਣਹਾਰ ਦੇ ।
ਭੋਰਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਇੱਛਾ ਕੋਈ, ਇੱਕੋ ਤੇਰੀ ਤਾਂਘ ਹੈਸੀ,
ਭੁੱਖੇ ਹੈਸਨ ਨੈਨ ਮੇਰੇ ਤੇਰੇ ਹੀ ਦੀਦਾਰ ਦੇ ।
ਤੁੱਠਾ ਹੈਂ ਤਾਂ ਪਾੜ ਸੁੱਟ ਲਿਖਤ ਉਹ ਬੇਦਾਵੇ ਵਾਲੀ
ਟੁੱਟੀ ਹੋਈ ਗੰਢ ਸਾਡੀ, ਡੁੱਬਿਆਂ ਨੂੰ ਤਾਰ ਦੇ ।
ਕਲਗ਼ੀ ਵਾਲੇ ਫੇਰ ਬੋਲੇ, ਮੰਗ ਤੂੰ ਕੁਝ ਹੋਰ ਸਾਥੋਂ,
ਲੜੇ ਹੋਏ ਲੜ ਸਾਡੇ ਸਿੱਖੀ ਦਸਤਾਰ ਦੇ ।
ਮਹਾਂ ਸਿੰਘ ਬੋਲਿਆ 'ਤੂੰ ਵੇਖ ਕ੍ਰਿਪਾ ਆਪਣੀ ਨੂੰ,
ਸਾਡੇ ਜਹੇ ਭੁੱਲਿਆਂ ਦੀ ਭੁੱਲ ਨੂੰ ਵਿਸਾਰ ਦੇ ।
ਧੰਨ ਧੰਨ ਸਿਖੀ ਕਹਿਕੇ ਪਾੜ ਦਿੱਤਾ ਕਾਗਜ਼ ਉਨ੍ਹਾਂ,
ਮੁੜ ਕੇ ਪਰੋ ਲੀਤੇ ਮੋਤੀ ਛੇਕੇ ਹਾਰ ਦੇ ।
ਬੁਝਣ ਵਾਲੇ ਦੀਵੇ ਵਾਂਗੂੰ ਉੱਠ ਉੱਠ ਮਹਾਂ ਸਿੰਘ,
ਲੱਖਾਂ ਧੰਨਵਾਦ ਕੀਤੇ ਗੁਰੂ ਤੇ ਕਰਤਾਰ ਦੇ ।
ਮਿਟ ਗਈਆਂ ਅੱਖਾਂ ਏਧਰ, ਓਸ ਤਾਂਘ ਵਾਲੇ ਦੀਆਂ,
ਖੁੱਲ੍ਹ ਗਏ ਬੂਹੇ ਓਧਰ ਸੱਚੇ ਦਰਬਾਰ ਦੇ ।
'ਸ਼ਰਫ਼' ਜਿਹੜੇ ਹੁਕਮ ਉਹਦਾ ਸਿਰੋਂ ਪਰੇ ਮੰਨਦੇ ਨੇ,
ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਪ੍ਰਵਾਨ ਓਹੋ ਅੱਗੇ ਸੋਹਣੇ ਯਾਰ ਦੇ ।
--੦--
ਅਦੁਤੀ ਤੋਫਾਹ
ਕੀ ਆਖਾਂ ਅਜ ਰਾਤੀ ਜੇਹੜੇ
ਦਿੱਤੇ ਗ਼ਮਾਂ ਹੁਲਾਰੇ ।
੧੫੧.
