ਗਿਰੀ ਨਦੀ ਤੇ ਜਮਨਾਂ ਦੇ ਰਣ ਅੰਦਰ,
ਡੋਬੂ ਕਾਂਗ ਬਣ ਕੇ ਅਸੀਂ ਫਿਰਨ ਵਾਲੇ ।
ਸੂਰਜ ਬੀਰਤਾ ਦਾ ਤੂੰ ਸੈਂ ਜੱਗ ਅੰਦਰ,
ਅਸੀਂ ਬਣ ਬਣ ਕੇ ਕਿਰਨਾਂ ਕਿਰਨ ਵਾਲੇ ।
ਬਾਈਧਾਰਾਂ ਦੇ ਤੋੜ ਕੇ ਵਲਗਣੇ ਨੂੰ,
ਤੇਰੇ ਕੜੇ ਦੇ ਘੇਰੇ ਵਿਚ ਘਿਰਨ ਵਾਲੇ ।
ਕੇਸਾਂ ਕੰਘਿਆਂ ਦੀ ਆਨ ਸ਼ਾਨ ਬਦਲੇ,
ਅਸੀਂ ਨਾਲ ਕਲਵੱਤਰਾਂ ਚਿਰਨ ਵਾਲੇ ।
ਤੇਰੀ ਤੇਗ਼ ਦੇ ਅੰਤਰੇ ਦੇਣ ਦਾ ਭੀ,
ਹੈ ਦਸਮੇਸ ਜੀ ਮਾਣ ਗ਼ਰੂਰ ਸਾਨੂੰ ।
ਕੇਸ ਗੜ੍ਹ ਦੇ ਕਿਲੇ ਦਾ ਰੋੜ ਇਕ ਇਕ,
ਪਿਆ ਕਹਿੰਦਾ ਏ ਜ਼ਿੰਦਾ ਮਨਸੂਰ ਸਾਨੂੰ ।
ਅਸੀਂ ਘੱਤ ਕੇ ਗਏ ਵਹੀਰ ਜਿੱਧਰ,
ਸ਼ੇਰਾਂ ਡਰਦਿਆਂ ਨੇ ਜੰਗਲ ਛੋੜ ਦਿੱਤੇ ।
ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਆਤਸ਼ੀ ਤੇਗ ਦਾ ਦੱਸ ਕੇ ਤੇ,
ਸ਼ਾਹੀ ਦਲਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਸਨ ਮੋੜ ਦਿੱਤੇ ।
ਜੇਹੜੇ ਮੁੱਛਾਂ ਤੇ ਨਿੰਬੂ ਟਿਕਾਂਵਦੇ ਸਨ,
ਫੜ ਕੇ ਨਿੰਬੂ ਦੇ ਵਾਂਗ ਨਚੋੜ ਦਿੱਤੇ ।
ਤੇਰੇ ਛੋਲਿਆਂ ਦੀ ਮੁੱਠ ਮੁੱਠ ਖਾ ਕੇ,
ਖੀਵੇ ਹਾਥੀਆਂ ਦੇ ਸੀਸ ਤੋੜ ਦਿੱਤੇ ।
ਚਿੱਪਰ ਚਿੱਪਰ ਚਮਕੌਰ ਦੇ ਰੋੜ ਦਾਲੀ,
ਹੋਸੀ ਜਾਪਦੀ ਸੁਰਗਾਂ ਦੀ ਹੂਰ ਸਾਨੂੰ ।
ਤੈਨੂੰ ਮਿਲੀ ਜੇ ਕਿਤੋਂ ਬੰਦੂਕ ਡਾਲੀ,
ਉਹਦੀ ਗੋਲੀ ਸੀ ਵਾਂਗ ਅੰਗੂਰ ਸਾਨੂੰ।
ਹੱਛੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈ ਤੇਨੂੰ ਭੀ ਏਹ ਚੇਤਾ,
ਤੈਥੋਂ ਕਿਸਤਰਾਂ ਜਾਨ ਘੁਮਾਂਵਦੇ ਸਾਂ।
