ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
ਮਾਰ ਦੁਗਾੜਾ ਹਹੁਕੇ ਵਾਲਾ,
ਆਪਾ ਅਰਸ਼ ਪਹੁੰਚਾਵਨ ।
ਸੁਖ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਏਹ ਦੁਨੀਆਂ ਅੰਦਰ,
ਹੈਣ ਨਗੂਣੇ ਲਾਹੇ ।
ਦਰਦ ਪਰੇਮ ਬਿਨਾ ਨਾ ਢੋਈ,
ਮਿਲਦੀ ਧੁਰ ਦਰਗਾਹੇ ।
ਬਾਤ ਸੁਣਾ ਕੇ ਦਰਦਾਂ ਵਾਲੀ,
ਅਰਸ਼ੀਂ ਝਾਤ ਪਵਾਵਾਂ ।
ਮੇਰੀ ਪਯਾਰੀ ਆ ਅਜ ਤੇਰਾ
ਜੀਵਨ ਸਫ਼ਲ ਕਰਾਵਾਂ ।
ਕੁਦਰਤ ਵਾਂਗੂੰ ਵੇਖੀਂ ਸਭ ਕੁਝ
ਮੁੱਖੋਂ ਮੂਲ ਨਾ ਬੋਲੀਂ ।
ਸਬਰ ਸਿਦਕ ਤੇ ਜ਼ੁਲਮ ਜਬਰ ਨੂੰ
ਦਿਲ ਦੇ ਕੰਡੇ ਤੋਲੀਂ ।
ਫੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਤੇ ਸੂਲਾਂ ਅੰਦਰ
ਡਿੱਠਾ ਈ ਲੱਖ ਵਾਰੀ ।
ਆ ਅਜ ਤੈਨੂੰ ਹੋਰ ਵਖਾਵਾਂ
ਖੋਲ੍ਹ ਓਦ੍ਹੀ ਕਰਤਾਰੀ ।
ਫੁੱਲਾਂ ਅੰਦਰ ਬੂਟੇ ਉੱਗੇ,
ਲਾਲਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਪੱਥਰ ।
ਬਾਦਸ਼ਾਹਾਂ ਦੀ ਝੋਲੀ ਅੰਦਰ,
ਦੇਖ ਜ਼ੁਲਮ ਦੇ ਸੱਥਰ ।
ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਦੇ ਵਲ ਵੇਖੀਂ
ਰਬ ਦੇ ਖ਼ਾਸ ਪਿਆਰੇ ।
ਰਾਤ ਹਨੇਰੀ ਅੰਦਰ ਕਰਦੇ
ਝਿਲ ਮਿਲ ਝਿਲ ਮਿਲ ਤਾਰੇ ।
੮੬.
