੫੮
ਪੂਰਬ ਅਤੇ ਪੱਛਮ
ਚਲਨ ਇਕ ਅਜੇਹਾ ਸ਼ਬਦ ਹੈ ਜਿਸ ਦੇ ਅਰਥਾਂ ਦਾ ਦਾਇਰ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਹੈ। ਪੰਤ ਅਸੀਂ ਇਥੇ ਇਸ ਦਾ ਆਮ ਮਤ. ਲਬ ਹੀ ਲਵਾਂਗੇ । ਆਪਣੀ ਨਿਤਾ ਪ੍ਰਤੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਪੱਛਮੀ ਲੋਕ ਸਾਡੇ ਨਾਲੋਂ ਬਹੁਤ ਸਛ ਜਾਪਦੇ ਹਨ । ਛੋਟੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦੀ ਬਾਬਤ ਝੂਠ ਬੋਲਣਾ ਉਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਆਦਤ ਨਹੀਂ ਅਤੇ ਸੁਰੀਦ ਖਾ ਕੇ ਝੂਠ ਬੋਲਣਾ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਉੱਕਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ ਜਾਂਦਾ । ਅੰਗਜ਼ਾਂ ਦੀ ਬਾਬਤ ਇਹ ਮਸਲ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੈ ਕਿ ਕਚਹਿਰੀ ਦੇ Witness box ( ਗਵਾਹੀ ਦੇ ਥਾਂ ) ਵਿਚ ਖੜਾ ਹੋ ਕੇ ਕੋਈ ਅੰਗੇਜ਼ ਝੂਠ ਨਹੀਂ ਬੋਲੇਗਾ । ਸਾਡਾ ਬਿਲਕੁਲ ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ ਰਿਵਾਜ ਹੈ । ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਦੀਆਂ ਕਚਹਿ ਰੀਆਂ ਵਿਚ ਜੇ ਕੋਈ ਚੀਜ਼ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਹੈ ਝੂ5 ਅਤੇ ਜੇਕਰ ਉਥੇ ਕੋਈ ਚੀਜ਼ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਉਹ ਹੈ ਸੱਚ । ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਆਦਮੀ ਸਾਡੇ ਸਾਹਮਣੇ ਕਿਸੇ ਮਾਮੂਲੀ ਗੱਲ ਬਦਲੇ ਝੂਠ ਬੋਲੇ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਝੱਟ ਉਸ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ ਵਾਹ ! ਭਾਈ, ਇਹ ਭੀ ਕੋਈ ਕਚਹਿਰੀ ਹੈ ਜਿਥੇ ਇਤਨੀ ਥੋੜੀ ਗੱਲ ਬਦਲੇ ਭੀ ਝੂਠ ਬੋਲਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਮਾਨੋ ਇਉਂ ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕਚਹਿਰੀਆਂ ਨੂੰ ਝੂਠ ਬੋਲਣ ਦੇ , ਅੱਡੇ, ਹੀ ਸਮਝ ਛਡਿਆ ਹੈ ।
ਨਾਂ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿਚ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਵਾਂਗ ਨਿੱਕੀਆਂ ਨਿੱਕੀਆਂ ਚੋਰੀਆਂ ਹਨ। ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿਚ ਜਾ ਕੇ ਦੇਖੋ ਲੱਖਾਂ ਰੁਪਈਆਂ ਦਾ ਸੌਦਾ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਦੀਆਂ ਦੁਕਾਨਾਂ ਵਿਚ ਪਿਆ ਹੈ । ਸਿਆਲੇ ਦੀਆਂ ਲੰਮੀਆਂ ਰਾਤਾਂ ਗੁਜ਼ਰ ਜਾਂਦੀਆਂ
