ਪੰਨਾ:ਪ੍ਰੀਤਮ ਛੋਹ.pdf/107

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

ਅੰਤ ਸਾਜਨ ਹੈਨ ਸਜਦੇ, ਕਬਰ ਇਕੋ ਵਿਚ ਭਲੇ।
ਵੈਰੀਆਂ ਨੇ ਕਬਰ ਮੇਰੀ, ਦੂਰ ਕੀਤੀ ਆ ਵਲੇ।
"ਬਰ ਮਜ਼ਾਰੇ ਮਾ ਗ਼ਰੀਬਾਂ, ਨਾ ਚਰਾਗ਼ੇ ਨੇ ਗੁਲੇ।
ਨਾ ਪਰੇ ਪਰਵਾਨਾ ਸੋਜ਼ਦ, ਨੈ ਫ਼ੁਗਾਨੇ ਬੁਲਬਲੇ॥"

ਵੇਖਦੀ ਸ਼ੌਹੁ ਮਕਬਰਾ ਮੈਂ,
ਅੰਤ ਕਹਿ ਏਹ ਮਰ ਗਈ॥੧੬॥

੧੦੦