ਧਯਾਇ ੧੦੩
੧੦੩
ਚੌ: ਅਬ ਮੋਹਿ ਇਨ ਅਪਨੇ ਬਸ ਜਾਨਯੋ॥ ਪਤਿ ਬਿਖਯੀ ਸਮੁ ਮਨ ਮੇਂ ਆਨਯੋ ।। ਭਈਂ ਅੱਗਯਲਾਜ ਤਜ ਦੇਹ ਲਪਟੈਂ ਪਕਰੈਂ ਕੰਤ ਸਨੇਹ ॥ ਗਯਾਨ ਧਯਾਨ ਮਿਲ ਕੋ ਬਿਸਰਾਯੋ॥ਛਾਡ ਜਾਉੂਂ ਇਨ ਗਰਬ ਬਢਾਯੋ ॥ ਦੇਖੂੰ ਮੁਝ ਬਿਨ ਪੀਛੇ ਬਲ ਮੇਂ ਕਿਆ ਕਰਤੀ ਹੈਂ ਔਰ ਕੈਸੇ ਰਹਿਤੀ ਹੈ ਐਸੇ ਬਿਚਾਰ ਰਾਧਿਕਾ ਕੋ ਸਾਥਲੇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਅੰਤਰਧਯਾਨ ਹੂਏ ।।
ਇਤਿ ਸੀ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਤੇ ਪ੍ਰੇਮਸਾਗਰੇ ਰਾਸ ਕ੍ਰੀੜਾ
ਬਰਣਨੋ ਨਾਮ ਤ੍ਰਿੰਸੋ ਅਧਯਾਇ ੩੦
ਸੁਕਦੇਵ ਮੁਨਿ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਏਕਾ ਏਕੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਕੋ ਨ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਗੋਪੀਯੋਂ ਕੀ ਆਂਖੋਂ ਆਗੇ ਅੰਧੇਰਾ ਹੋਗਿਆ ਔ ਅਤਿ ਦੁਖਿ ਪਾਇ ਐਸੇ ਅਕੁਲਾਈਂ ਜੈਸੇ ਮਦਿ ਖੋਇ ਸਰਪ ਜੋ ਘਬਰਾਤਾ ਹੈ ਇਸਮੇਂ ਏਕ ਗੋਪੀ ਕਹਿਨੇ ਲਗੀ ॥
ਦੋਹਰਾ ਹੋ ਸਖੀ ਮੋਹਨ ਕਹਾਂ,ਗਏ ਹਮੇਂ ਛਿਟਕਾਇ ਮੇਰੇ ਗਰੇ ਭੁਜਾ ਧਰੇ,ਰਹੇ ਹੂ ਤੇ ਉਰ ਲਾਇ ਅਭੀ ਤੋ ਹਮਾਰੇ ਸੰਗ ਮਿਲੇ ਮਿਲੇ ਰਾਸ ਬਿਲਾਸ ਕਰ ਰਹੇ ਥੇ ਇਤਨੇ ਹੀ ਮੇਂ ਕਹਾਂ ਗਏ ਤੁਮ ਮੇਂ ਸੇ ਕਿਸੀ ਨੇ ਭੀ ਜਾਤੇ ਨ ਦੇਖਾ ਯਿਹ ਬਚਨ ਸੁਨ ਸਬ ਗੋਪੀਂ ਬਿਰਹ ਕੀ ਮਾਰੀ ਨਿਪਟ ਉਦਾਸ ਹੋ ਹਾਥ ਮਾਰ ਬੋਲੀਂ ।।
ਦੇਹਰਾ ਕਹਾਂ ਜਾਇ ਕੈਸੀ ਕਰੈਂ, ਕਾ ਸੋਂ ਕਹੈਂ ਪੁਕਾਰਿ
ਹੈਂ ਕਿਤ ਕੁਛ ਨਹਿ ਜਾਨੀਏ, ਕਯੋਂ ਕਰ ਮਿਲੇਂ ਮੁਰਾਰਿ
