੧੦੪
ਧਯਾਇ ੩੧
ਐਸੇ ਕਹਿ ਹਰਿ ਮਦਮਾਤੀ ਹੋਇ ਸਬ ਗੋਪੀ ਲਗੀਂ ਚਾਰੋਂ ਓਰ ਢੂੰਡ ਢੂੰਡ ਗੁਣ ਗਾਇ ਗਾਇ ਰੋ ਰੋ ਯੂੰ ਪੁਕਾਰਨੇ ॥
ਚੋ: ਹਮਕੋ ਕਿਉਂ ਛੋੜੀ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ।। ਸਰਵਸਦੀਅਤੁਮਾਰੇਸਾਥ ॥
ਜਬ ਵਹਾਂ ਨ ਪਾਯਾ ਕੁਝ ਆਗੇ ਜਾਇ ਆਪਸ ਮੇਂ ਬੋਲੀ। ਸਖੀ ਯਹਾਂ ਤੋ ਹਮ ਕਿਸੀਕੋ ਨਹੀਂ ਦੇਖਤੀ ਕਿਸ ਸੇ ਪੂਛੇਂ ਕਿ ਹਰਿ ਕਿਧਰ ਗਏ ਯੂੰ ਸੁਨ ਏਕ ਗੋਪੀ ਨੇ ਕਹਾ ਸੁਨੋ ਆਲੀ ਏਕ ਬਾਤ ਮੇਰੇ ਜੀ ਮੇਂ ਆਈ ਹੈ ਕਿ ਯਹ ਜਿਤਨੇ ਇਸ ਬਨ ਮੈਂ ਪਸ਼ੁ ਪੰਖੀ ਐ ਬ੍ਰਿਛ ਹੈਂ ਸੋ ਸਬ ਰਿਖਿ ਮੁਨਿ ਹੈਂ ਯਿਹ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਲੀਲਾ ਦੇਖਨੇ ਕੋ ਅਵਤਾਰ ਲੇ ਆਏ ਹੈਂ ਇਨ੍ਹੀਂ ਸੇ ਪੂਛੋ ਯਹ ਯਹਾਂ ਖੜੇ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ ਜਿਧਰ ਹਰਿ ਗਏ ਹੋਂਗੇ ਤਿਧਰ ਬਤਾ ਦੇਂਗੇ ਇਤਨਾ ਬਚਨ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਸਬ ਗੋਪੀ ਬਿਰਹ ਸੇ ਬਯਾਕੁਲ ਹੋ ਕਿਯਾ ਜੜ ਕਿਆ ਚੈਤੰਨਯ ਏਕ ਏਕ ਸੇ ਪੁਛਨੇ ਲਗੀ ॥
ਚੋ: ਬੜ ਪੀਪਲ ਪਾਕੜ ਵੀਰ॥ਲਹੀ ਪੁੰਨਯ ਕਰ ਉੱਚ ਸਰੀਰ ॥ ਪਰਉਪਕਾਰੀ ਤੁਮ ਹੀ ਭਏ॥ ਬ੍ਰਿਛ ਰੂਪ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਪਰ ਲਏ॥ ਘਾਮ ਸੀਤ ਬਰਖਾ ਦੁਖ ਸਹੋ ॥ ਕਾਜ ਪਰਾਏ ਠਾਢੇ ਰਹੋ॥ਬਕਲਾ ਫੂਲ ਮੂਲ ਫਲ ਡਾਰ॥ਤਿਨਸੋਂ ਕਰਤ ਪਰਾਈ ਸਾਰ ॥ ਸਬਕਾ ਮਨ ਧਨ ਹਰ ਨੰਦ ਲਾਲ॥ਗਏ ਇਧਰ ਕਯੋਂ ਕਹੋ ਦਯਾਲ॥ ਹੇ ਕਦੰਬ ਅੰਬ ਕਚਨਾਰੀ॥ਤੁਮ ਕਹੁੰ ਦੇਖੇ ਜਾਤ ਮੁਰਾਰੀ ਹੇ ਅਸ਼ੋਕ ਚੰਪਾ ਕਰ ਵੀਰ॥ ਜਾਤ ਲਖੇ ਤੁਮਨੇ ਬਲ ਬੀਰ॥ ਹੇ ਤੁਲਸੀ ਅਤਿ ਹਰਿ ਕੀ ਪਯਾਰੀ॥ ਤਨ ਤੇ
