ਧਯਾਇ ੩੧
੧੦੫
ਕਹੂੰਨ ਰਾਖਤ ਨਯਾਰੀ ॥ ਫੂਲੀ ਆਜ ਮਿਲੇ ਹਰਿ ਆਇ ॥ਹਮ ਹੈ ਕੋ ਕਨ ਦੇਤ ਬਤਾਇ॥ ਜਾਤੀ ਜੁਹੀ ਮਾਲਤੀ ਮਾਈ॥ ਇਤ ਹੈਂ ਨਿਕਸੇ ਕੁਵਰ ਘਨਾਈ ॥ ਮ੍ਰਿਗਨ ਪ੍ਰਕਾਰ ਕਹੇਂ ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਰੀ ।। ਇਤ ਤੁਮ ਜਾਤ ਲਖੇ ਬਨਵਾਰੀ ॥
ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਇਸੀ ਰੀਤਿ ਸੇ ਗੋਪੀ ਪਸ਼ੁ ਪੰਖੀ ਬੇਲਿ ਸੇ ਪੂਛਤੀ ਪੂਛਤੀ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਮਯ ਹੋ ਲਗੀਂ ਪੂਤਨਾ ਭਯ ਆਦਿ ਸਬ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕੀ ਕਰੀ ਹੁਈ ਬਾਲ ਲੀਲ੍ਹਾ ਕਰਨੇ ਔ ਢੂੰਡਨੇ ਨਿਦਾਨ ਢੂੰਡਤੇ ਢੂੰਡਤੇ ਕਿਤਨੀ ਏਕ ਦੁਰ ਜਾ ਦੇਖੇਂ ਤੋ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਕੇ ਚਰਣ ਚਿੰਨ੍ਹ ਕਮਲ ਬੱਜ੍ਰ ਧ੍ਵਜ ਅੰਕੁਸ਼ ਸਮੇਤ ਰੇਤ ਪਰ ਜਗਮਗਾਇ ਰਹੇ ਹੈਂ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਬ੍ਰਿਜ ਯੁਵਤੀ ਜਿਸ ਰਜ ਕੋ ਸੁਰ ਨਰ ਮੁਨਿਖੋਜਤੇ ਹੈ ਤਿਸ ਰਜ ਕੋ ਦੰਡਵਤ ਕਰ ਸਿਰ ਚਢਾਇ ਹਰਿ ਕੇ ਮਿਲਨੇ ਕੀ ਆਸ ਧਰ ਵਹਾਂ ਸੇ ਬਢੀ ਤੋ ਦੇਖਾ ਉਨ ਚਰਣ ਚਿੰਨੋਂ ਕੇ ਪਾਸ ਪਾਸ ਏਕ ਨਾਰੀ ਕੇ ਭੀ ਪਾਂਵ ਉਪੜੇ ਹੂਏ ਹੈਂ ਉਨ੍ਹੇਂ ਦੇਖ ਅਚਰਜ ਕਰ ਆਗੇ ਜਾਇ ਦੇਖੈਂ ਤੋ ਏਕ ਠੌਰ ਕੋਮਲ ਪਾਤ ਕੇ ਬਿਛੌਨੇ ਪਰ ਸੁੰਦਰ ਜੜਾਉੂ ਦਰਪਣ ਪੜਾ ਹੈ॥
ਲਗੀ ਉਸ ਸੇ ਪੂਛਨੇ ਜਬ ਬਿਰਹ ਭਰਾ ਵਹ ਭੀ ਨ ਬੋਲਾ ਤਬ ਉਨ੍ਹੋਂ ਨੇ ਆਪਸਮੇਂ ਪੂਛਾ ਕਹੋ ਆਲੀ ਯਿਹ ਕਿਉਂ ਕਰ ਲੀਆ ਉਸੀ ਸਮਯ ਜੋ ਪੀਯਾ ਪਯਾਰੀ ਕੇ ਮਨ ਕੀ ਜਾਨਤੀ ਥੀ ਉਸਨੇ ਉੱਤਰ ਦੀਯਾ ਕਿ ਸਖੀ ਜਦ ਪ੍ਰੀਤਮ ਪਯਾਰੀ ਕੀ ਚੋਟੀ
