੧੧੨
ਧਯਾਇ ੩੪
ਧਯਾਨ ਹਮਾਰੋ ॥ ਮੋਹੀ ਸੋਂ ਤੁਮ ਪ੍ਰੀਤ ਬਢਾਈ॥ ਨਿਰਧਨ ਮਨੋ ਸੰਪਦਾ ਪਈ॥ ਐਸੇ ਆਈਂ ਮੇਰੇ ਕਾਜ ॥ ਤਜਿ ਕੇ ਲੋਕ ਬੇਦ ਕੀ ਲਾਜ॥ ਜਯੋਂ ਬੈਰਾਗੀ ਛਾੜੇ ਗੇਹ ॥ ਮਨ ਮੇਂ ਹਰਿ ਸੋਂ ਕਰੈ ਸਨੇਹ ॥ ਕਹਾ ਤਿਹਾਰੀ ਕਰੋਂ ਬਢਾਈ ॥ ਹਮ ਪੈ ਪਲਟੋ ਦੀਯੋ ਨ ਜਾਈ ॥
ਜੋ ਬ੍ਰਹਮਾ ਕੇ ਸੌ ਬਰਖ ਜੀਏਂ ਤੋ ਭੀ ਹਮ ਤੁਮਾਰੇ ਰਿਣ ਸੇ ਉਰਿਣ ਨ ਹੋਏਂਗੇ ॥
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਸਾਰੇ ਗੋਪੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ
ਸੰਬਾਦੋ ਨਾਮ ਤ੍ਰਿਯਤ੍ਰਿੱਸੋ ਅਧਯਾਇ੩੩
ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਮੁਨਿ ਬੋਲੇ ਰਾਜਾ ਜਬ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਨੇ ਇਸ ਢਬ ਸੇ ਰਸ ਕੇ ਬਚਨ ਕਹੇ ਤਬ ਤੋ ਸਬ ਗੋਪੀਯਾਂ ਰਿਸ ਛੋਡ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋ ਉਠ ਹਰਿ ਸੇ ਮਿਲ ਭਾਂਤ ਭਾਂਤ ਸੁਖਮਾਨ ਆਨੰਦ ਮਗਨ ਹੋ ਕੰਤੂਹਲ ਕਰਨੇ ਲਗੀ ਤਿਸ ਸਮਯ ॥
ਦੋਹਰਾਂ ਕਿਸ਼ਨ ਯੋਗ ਮਾਯਾ ਠਈ, ਭਏ ਅੰਸ ਬਹੁ ਦੇਹ ॥
ਸਬਕੋ ਸੁਖ ਚਾਹਤ ਦੀਯੋ, ਲੀਲਾ ਪਰਮ ਸਨੇਹ॥
ਜਿਤਨੀ ਗੋਪੀਆਂ ਥੀਂ ਤਿਤਨੇ ਹੀ ਸਰੀਰ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਨੇ ਧਰ ਉਸੀ ਰਾਸ ਮੰਡਲ ਕੇ ਚੌਤਰੇ ਪਰ ਸਭਕੋ ਸਾਥ ਲੇ ਫਿਰ ਰਾਸ ਬਿਲਾਸ ਕਾ ਆਰੰਭ ਕੀਆ ॥
ਚੌ: ਦ੍ਰੈਦ੍ਰੈ ਗੋਪੀ ਜੋਰੇਂ ਹਾਥ ॥ ਤਿਨਕੇ ਬੀਚ ਬੀਚ ਹਰਿ ਸਾਥ॥
ਅਪਨੀ ਅਪਨੀ ਢਿਗ ਸਬ ਜਾਨੈਂ ॥ਨਹੀਂ ਦੂਸਰੇ ਕੀ ਪਹਿਚਾਨੇ ॥ ਅੰਗੁਰਿਨ ਮੇਂ ਅੰਗੁਰਿ ਕਰ ਦੀਏ ॥
