੧੨੮
ਧਯਾਇ ੩੮
ਹਾਥ ਜੋੜ ਸਿਰ ਝੁਕਾਇ ਬੋਲਾ ਮਹਾਰਾਜ ਤੁਮਨੇ ਭਲਾ ਮਤਾ ਕੀਆ ਯਿਹ ਬਚਨ ਹਮਨੇ ਭੀ ਸਿਰ ਚੜ੍ਹਾਇ ਮਾਨ ਲੀਆ ਹੋਨ ਹਾਰ ਪਰ ਕੁਛ ਬਸ ਨਹੀਂ ਚਲਾ ਮਨੁੱਖ ਅਨੇਕ ਮਨੋਰਥ ਕਰ ਧਾਵਤਾ ਹੈ ਪਰ ਕਰਮ ਕਾ ਲਿਖਾ ਹੀ ਫਲ ਪਾਵਤਾ ਹੈ ਸੋਚਤੇ ਕਛ ਹੈਂ ਔਰ ਹੋ ਕਛ ਹੈ ਔਰ ਕਿਸੀ ਕੇ ਮਨ ਕਾ ਚੀਤ ਹੋਤਾ ਨਹੀਂ ਆਗਮ ਬਾਂਧ ਤੁਮਨੇ ਯਿਹ ਬਾਤ ਬਿਚਾਰੀ ਹੈ ਨੇ ਜਾਨੀਏ ਕੈਸੀ ਹੋਇ ਮੈਨੇ ਤੁਮਾਰੀ ਬਾਤ ਮਾਨ ਲੀ ਕਲ ਭੋਰ ਕੋ ਜਾਉਂਗਾ ਔਰ ਰਾਮ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕੋ ਲੇ ਆਉੂਂਗਾ ਐਸੇ ਕਹਿ ਕੰਸ ਸੇ ਬਿਦਾ ਹੋ ਅਕਰੂਰ ਅਪਨੇ ਘਰ ਆਯਾ ।।
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਤੇ ਪੇਮ ਸਾਗਰੇ ਕੰਸ ਨਾਰਦ
ਸੰਬਾਦੋ ਨਾਮ ਸਪਤ ਤ੍ਰਿੰਸੋ ਅਧਯਾਇ ੩੭
ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਜਯੋਂ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਨੇ ਕੇਸੀ ਕੋ ਮਾਰਾ ਔ ਨਾਰਦ ਨੇ ਜਾਇ ਉਸਤੁਤਿ ਕਰੀ ਪੁਨ ਹਰਿ ਨੇ ਬਯੋਮਾਸੁਰ ਕੋ ਹਨਾ ਸੋ ਸਬ ਚਰਿੱਤ੍ਰ ਕਹਿਤਾ ਹੂੰ ਤੁਮ ਚਿਤ ਦੇ ਸੁਨੋ ਕਿ ਭੋਰ ਹੋਤੇ ਹੀ ਕੇਸੀ ਅਤਿ ਊਚਾ ਭਯਾਨਕ ਘੋੜਾ ਬਨ ਬ੍ਰਿੰਦਾਬਨ ਮੇਂ ਆਯਾ ਔਰ ਲਗਾ ਲਾਲ ਲਾਲ ਅੱਖੇਂ ਕਰ ਨਥੁਨੇ ਚੜ੍ਹਾਇ ਕਾਨ ਪੂਛ ਉਠਾਇ ਟਾਪ ਟਾਪ ਭੂਮਿ ਖੋਦਨੇ ਔਰ ਹਿੰਸ ਹਿੰਸ ਕਾਂਧਾ ਕੰਪਾਇ ਕੰਪਾਇ ਲਾਤੇਂ ਚਲਾਨੇ॥
ਉਸੇ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਗ੍ਵਾਲ ਬਾਲੋਂ ਨੇ ਭਯ ਖਾਇ ਖਾਇ ਭਾਗ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਸੇ ਜਾ ਕਹਾ ਵੇ ਸੁਨਕੇ ਵਹਾਂ ਆਏ ਜਹਾਂ ਵੁਹ ਥਾ ਔ ਉਸੇ ਦੇਖ ਲੜਨੇ ਕੋ ਫੇਂਟ ਬਾਂਧ ਤਾਲ ਠੋਂਕ ਸਿੰਘ ਕੀ ਭਾਂਤ
