੧੩੦
ਧਯਾਇ ੩੮
ਆਇ ਆਇ ਦੇਖਨੇ ਲਗੇ ਔ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਆਗੇ ਜਾਇ ਬਨ ਮੇਂ ਏਕ ਕਦੰਬ ਕੀ ਛਾਹ ਮੇਂ ਖੜੇ ਹੂਏ॥
ਇਸ ਬੀਚ ਬੀਣਾ ਹਾਥ ਮੇਂ ਲੀਏ ਨਾਰਦ ਮੁਨਿ ਜੀ ਆਨ ਪਹੁੰਚੇ ਪ੍ਰਣਾਮ ਕਰ ਖੜੇ ਹੋਇ ਬੀਣਾ ਬਜਾਇ ਭਗਵਾਨ ਕੀ ਭੂਤ ਭਵਿੱਖਯ ਸਭ ਲੀਲ੍ਹਾ ਔ ਚਰਿੱਤ੍ਰ ਗਾਇ ਕੇ ਬੋਲੇ ਕਿ ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਾਥ ਤੁਮਾਰੀ ਲੀਲ੍ਹਾ ਅਪਰ ਅਪਾਰ ਹੈ ਇਤਨੀ ਕਿਸ ਮੇਂ ਸਾਮਰੱਥਯ ਹੈ ਜੋ ਆਪਕੇ ਚਰਿੱਤ੍ਰੋਂ ਕੋ ਬਖਾਨੇ ਪਰ ਤੁਮਾਰੀਦਯਾ ਸੇ ਮੈਂ ਇਤਨਾ ਜਾਨਤਾ ਹੂੰ ਕਿ ਆਪ ਭਗਤੋਂ ਕੋ ਸੁਖ ਦੇਨੇ ਕੇ ਅਰਥ ਐ ਸਾਧੁਓਂਂ ਕੀ ਰੱਖਯਾ ਕੇ ਨਮਿੱਤ ਔਰ ਦੁਸ਼ਟ ਅਸੁਰੋਂ ਕੇ ਨਾਸ ਕਰਨੇ ਕੇ ਹੇਤੁ ਬਾਰ ਬਾਰ ਅਵਤਾਰ ਲੇ ਸੰਸਾਰ ਮੇਂ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋ ਭੂਮਿਕਾ ਭਾਰ ਉਤਾਰਕੇ ਹੋ॥
ਇਤਨਾ ਬਚਨ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਪ੍ਰਭੁ ਨੇ ਨਾਰਦ ਮੁਨਿ ਕੋ ਤੋ ਬਿਦਾ ਦੀ ਵੇ ਢੰਡਵਤ ਕਰ ਸਿਧਾਰੇ ਔ ਆਪ ਸਬ ਗ੍ਵਾਲ ਬਾਲ ਸਖਾਓਂ ਕੋ ਸਾਥ ਲੀਏ ਬੜ ਕੇ ਤਲੇ ਬੈਠ ਪਹਿਲੇ ਤੋ ਕਿਸੀ ਕੋ ਮੰਤ੍ਰੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਕਿਸੀ ਕੋ ਸੇਨਾ ਪਤਿ ਬਨਾਇ ਆਪ ਰਾਜਾ ਹੋ ਰਾਜਨੀਤਿ ਸੇ ਖੇਲ ਖੇਲਨੇ ਔ ਪੀਛੇ ਆਂਖਿ ਮਿਚੌਲੀ, ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਕਹਿ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਮੁਨਿ ਬੋਲੇ ਕਿ ਪ੍ਰਿਥ੍ਵੀ ਨਾਥ ।।
ਦੋਹਰਾ ਮਾਰਯੋ ਕੇਸੀ ਭੋਰ ਹੀ, ਸੁਨੀ ਕੰਸ ਯਿਹ ਬਾਤ॥
ਬਯੋਮਾਸੁਰ ਸੋਂ ਕਹਿਤ ਹੈ, ਝਾਂਕਤ ਕੰਪਤਗਾਤ॥
ਚੌ: ਅਰਿ ਕੰਦਨ ਬਯੋਮਾਸੁਰ ਚਲੀ ॥ ਤੇਰੀ ਜਗ ਮੇਂ
ਕੀਰਤਿ ਭਲੀ॥ ਜਯੋਂ ਰਾਮ ਕੇ ਪਵਨਕੋਪੂਤ॥ ਤਯੋਂਹੀ
