੧੩੬
ਧ੍ਯਾਇ ੪੦
ਨਹੀਂ ਹੈ ਪ੍ਰੀਤਿ, ਵਸੁਦੇਵ ਔਰ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਕੋ ਨਿੱਤ੍ਯ ਮਾਰਨੇ ਬਿਚਾਰ ਕੀਯਾ ਕਰਤਾ ਹੈ ਪਰ ਵੇ ਆਜਤਕ ਅਪਨੇ ਪ੍ਰਾਰਬਧ ਬਚ ਰਹੇ ਹੈਂ ਔਰ ਜਬ ਸੇ ਨਾਰਦ ਮੁਨਿ ਆਏ ਆਪਕੇ ਹੋਨੇ ਸਬ ਸਮਾਚਾਰ ਬੁਝਾਇਕੇ ਕਹਿ ਗਏ ਹੈਂ ਤਬ ਸੇ ਵਸੁਦੇਵ ਜੀ ਕੋ ਬੇੜੀ ਹਥਕੜੀ ਦੇ ਮਹਾ ਦੁਖ ਮੇਂ ਰੱਖਾ ਹੈ ਔਰ ਕਲ ਉਸਕੇ ਯਹਾਂ ਮਹਾਦੇਵ ਕਾ ਯੁੱਗ੍ਯ ਹੈ ਔਰ ਧਨੁਖ ਧਰਾ ਹੈ ਸਬ ਕੋਈ ਦੇਖਨੇ ਕੋ ਆਵੇਂਗੇ ਸੋ ਤੁਮੇਂ ਬੁਲਾਨੇ ਕੋ ਮੁਝੇ ਭੇਜਾ ਹੈ ਯਿਹ ਕਹਿ ਕਰ ਕਿ ਤੁਮ ਜਾਇ ਰਾਮ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਸਮੇਤ ਨੰਦਰਾਇ ਕੋ ਯਗ੍ਯ ਕੀ ਭੇਟ ਸਮੇਤ ਲਿਵਾਇ ਲਾਓ ਸੋ ਮੈਂ ਤੁਮੇਂ ਲੇਨੇ ਕੋ ਆਯਾ ਹੂੰ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਅਕ੍ਰੂਰ ਜੀ ਸੇ ਸੁਨ ਰਾਮ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਨੇ ਆਨੰਦ ਸੇਕਹਾ
ਚੌ:ਕੰਸ ਬੁਲਾਯੋ ਹੈ ਸੁਨ ਤਾਤ॥ ਕਹਿਅਕ੍ਰੂਰ ਕਥਾਯਿਹ
ਬਾਤ॥ ਗੋਰਸ ਮੇਢੇ ਛੇਰੀ ਲੇਉੂ॥ ਪਨੁੱਖ ਯੱਗ੍ਯ ਹੈ।
ਤਾਕੋ ਦੇਊਂ॥ ਸਬ ਮਿਲ ਚਲੋ ਸਾਥ ਆਪਨੇ॥ ਰਾਜਾ
ਬੋਲੇ ਰਹਿਤ ਨ ਬਨੇ ॥
ਜਬ ਐਸੇ ਸਮਝਾਇ ਬੁਝਾਇ ਕਰ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਨੇ ਕਹਾ ਤਬ ਨੰਦਰਾਇ ਜੀ ਨੇ ਉਸੀ ਸਮਯ ਢੰਡੋਰੀਏ ਕੋ ਬੁਲਾਇ ਸਾਰੇ ਨਗਰ ਮੇਂ ਯੂੰ ਕਹਿ ਡੌਂਡੀ ਫਿਰਵਾ ਦੀ ਕਿ ਕਲ ਸਵੇਰੇ ਹੀ ਸਬ ਮਿਲ ਮਥੁਰਾ ਕੋ ਜਾਏਂਗੇ ਰਾਜਾ ਨੇ ਬੁਲਾਯਾ ਹੈ ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤ ਸੇ ਭੋਰ ਹੋਤੇ ਹੀ ਭੇਟਲੇ ਲੇ ਸਕਲ ਬ੍ਰਿਜਬਾਸ਼ੀ ਆਨ ਪਹੁੰਚੇ ਔਰ ਨੰਦ ਜੀ ਭੀ ਦੁੂਧ ਦਹੀ ਮਾਖਨ ਮੇਢੇ ਬਕਰੇ ਭੈਂਸੇ ਲੇ ਸਗਰੇ ਜੁਤਵਾਇ ਉਨਕੇ ਸਾਥ ਹੋ ਲੀਏ ਔਰ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ
