ਧਯਾਇ ੪੦
੧੩੭
ਬਲਦੇਵ ਭੀ ਅਪਨੇ ਗ੍ਵਾਲਬਾਲ ਸਖਾਓਂ ਕੋ ਸਾਥ ਲੇਰਥ ਪਰਚੜੇ
ਚੌ: ਆਗੇ ਭਏ ਨੰਦ ਉਪਨੰਦ॥ ਸਬ ਪਾਛੇ ਹਲਧਰ ਗੋਬਿੰਦ
ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਪ੍ਰਿਥਵੀਨਾਥ ਏਕਾ ਏਕੀ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਕਾ ਚਲਨਾ ਸੁਨ ਸਬ ਬ੍ਰਿਜ ਕੀ ਗੋਪੀਆਂ ਅਤਿ ਘਬਰਾਇ ਬ੍ਯਾਕੁਲ ਹੋ ਘਰ ਛੋਡ ਹੜਬੜਾਇ ਉਠਧਾਈਂ ਔਰ ਕੜ੍ਹਤੀ ਝਕਤੀ ਗਿਰਤੀ ਪੜਤੀ ਵਹਾਂ ਆਈਂ ਜਹਾਂ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਕਾ ਰਥ ਥਾ ਆਤੇ ਹੀ ਰਥ ਕੇ ਚਾਰੋਂ ਓਰ ਖੜੀ ਹੋ ਹਾਥ ਜੋੜ ਬਿਨਤੀ ਕਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗੀਂ ਹਮੇਂ ਕਿਸਲੀਏ ਛੋੜਤੇ ਹੋ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ, ਸਰਬਸ ਦੀਆ ਤੁਮਾਰੇ ਹਾਥ, ਸਾਧੁ ਕੀ ਤੋ ਪ੍ਰੀਤਿ ਘਟਤੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਕੀ ਸੀ ਰੇਖਾ ਸਦਾ ਰਹਿਤੀ ਹੈ ਔਰ ਮੂਢ ਕੀ ਪ੍ਰੀਤਿ, ਨਹੀਂ ਠਹਿਰਤੀ ਹੈ ਜੈਸੇ ਬਾਲੂ ਕੀ ਭੀਤਿ,ਐਸਾ ਤੁਮਾਰਾ ਕਿਆ ਅਪਰਾਧ ਕੀਆ ਹੈ ਜੋ ਹਮੇਂ ਪੀਠ ਦੀਏ ਜਾਤੇ ਹੋ ਯੂੰ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਕੋ ਸੁਨਾ ਫਿਰ ਗੋਪੀਆਂ ਅਕ੍ਰੂਰ ਕੀ ਓਰ ਦੇਖ ਬੋਲੀਂ
ਚੌ: ਯਿਹ ਅਕ੍ਰੂਰ ਕ੍ਰੂਰ ਹੈ ਭਾਰੀ॥ ਜਾਨੀ ਕਛੂ ਨ ਪੀਰ
ਹਮਾਰੀ॥ ਜਾ ਬਿਨ ਖਿਣ ਸਬ ਹੋਤ ਅਨਾਥ॥ ਤੇਹਿ
ਲੇ ਚਲੇ ਆਪਨੇ ਸਾਥ॥ ਕਪਟੀ ਕ੍ਰੂਰ ਕਠਿਨ ਮਨ
ਭਾਯੋ॥ ਬ੍ਰਿਥਾ ਅਕ੍ਰੂਰ ਨਾਮ ਕਿਨ ਦਯੋ॥ ਹੇ ਅਕ੍ਰੂਰ
ਕੁਟਿਲਮਤਿ ਹੀਨ॥ ਕ੍ਯੋ ਦਾਹਤ ਅਬਲਾ ਅਧੀਨ॥
ਐਸੀ ਬੜੀ ਬੜੀ ਬਾਤੇਂ ਸੁਨਾਇ ਸੋਚ ਸੰਕੋਚ ਛੋਡ ਹਰਿ ਕਾ ਰਥ ਪਕੜ ਮਥੁਰਾ ਕੀ ਨਾਰੀਆਂ ਆਪਸਮੇਂ ਕਹਿਨੇ ਲਗੀਂ ਅਤਿ ਚੰਚਲ ਚਤੁਰ ਰੂਪ ਗੁਣ ਭਰੀ ਹੈਂ ਉਨਸੇ ਪ੍ਰੀਤਿ ਕਰ
