੧੪੮
ਧ੍ਯਾਇ ੪੩
ਸਮਯ ਗ੍ਵਾਲ ਬਾਲ ਅਤਿ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋ ਹੋ ਲਗੇ ਉਲਟੇ ਪੁਲਟੇ ਬਸਤ੍ਰ ਪਹਿਰਨੇ॥
ਦੋਹਰਾ ਕਟਿ ਕਸ ਪਗ ਪਹਿਰੇ ਝੱਗਾ, ਸੂਥਨ ਮੇਲੇ ਬਾਂਹ
ਬਸਨ ਭੇਦ ਜਾਨੇ ਨਹੀਂ, ਹਸਤ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਮਨ ਮਾਂਹ
ਜੋ ਵਹਾਂ ਸੇ ਆਗੇ ਬੜ੍ਹੇ ਤੋ ਏਕ ਸੂਚੀ ਨੇ ਆਇ ਦੰਡਵਤ ਕਰ ਖੜੇ ਹੋਇ ਕਰ ਜੋਰ ਕੇ ਕਹਾ ਮਹਾਰਾਜ ਮੈਂ ਕਹਿਨੇ ਕੋ ਤੋਂ ਕੰਸ ਕਾ ਸੇਵਕ ਕਹਿਲਾਤਾ ਹੂੰ ਪਰ ਮਨ ਸੇ ਸਦਾ ਆਪ ਹੀ ਕਾ ਗੁਣ ਗਾਤਾ ਹੂੰ ਦਯਾ ਕਰ ਕਹੋ ਤੋ ਬਾਗੇ ਪਹਿਰਾਉੂਂ ਜਿਸ ਸੇ ਤੁਮਾਰਾ ਦਾਸ ਕਹਾਊਂ॥
ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਉਸਕੇ ਮੁਖ ਸੇ ਨਿਕਲਤੇ ਹੀ ਅੰਤ੍ਰਯਾਮੀ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਨੇ ਉਸੇ ਅਪਨਾ ਭਕਤ ਜਾਨ ਨਿਕਟ ਬੁਲਾਇ ਕੇ ਕਹਾ ਤੂੰ ਭਲੇ ਸਮਯ ਆਯਾ ਅੱਛਾ ਪਹਿਰਾ ਦੇ ਤਬ ਤੋ ਉਸਨੇ ਝਟਪਟ ਹੀ ਖੋਲ੍ਹ ਉਧੇੜ ਕਤਰ ਛਾਂਟ ਸੀ ਕਰ ਠੀਕ ਠਾਕ ਬਨਾਇ ਚੁਨ ਚੁਨ ਰਾਮ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਸਮੇਤ ਸਬਕੋ ਬਾਗੇ ਪਹਿਰਾਇ ਦੀਏ ਉਸ ਕਾਲ ਨੰਦ ਲਾਲ ਉਸੇ ਭਕਤਿ ਦੇ ਸਾਥ ਲੇ ਆਗੇ ਚਲੇ
ਚੌ: ਤਹਾਂ ਸੁਦਾਮਾ ਮਾਲੀ ਆਯੋ॥ ਆੱਦਰ ਕਰ ਅਪਨੇ ਘਰ
ਲਾਯੋ॥ ਸਬ ਹੀ ਕੋ ਮਾਲਾ ਪਹਿਰਾਈ॥ ਮਾਲੀ ਕੇ ਘਰ
ਭਈ ਬਧਾਈ॥
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਸਾਗਰ ਪੁਰ ਪ੍ਰਵੇਸੋ
ਨਾਮ ਦ੍ਵੈ ਚਤ੍ਵਾਰਿੰਸੋ ਅਧ੍ਯਾਇ ੪੨
ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਪ੍ਰਿਥਵੀਨਾਥ ਮਾਲੀ ਕੀ ਲਗਨ
