੧੫੦
ਧ੍ਯਾਇ ੪੩
ਚੌ: ਤੈ ਸ੍ਰਮ ਦੂਰ ਹਮਾਰੋ ਕੀਯੋ॥ ਮਲਿਕੈ ਸੀਤਲ ਚੰਦਨ
ਦੀਯੋ॥ ਰੂਪ ਸੀਲ ਗੁਣ ਸੁੰਦਰ ਨੀਕੀ॥ ਤੋਸੋਂ ਪ੍ਰੀਤ
ਨਿਰੰਤਰ ਜੀ ਕੀ॥ ਆਇ ਮਿਲੇਂਗੇ ਕੰਸਹਿ ਮਾਰ॥ ਯੋਂ
ਕਹਿ ਆਗੇ ਚਲੇ ਮੁਰਾਰਿ ॥
ਔਰ ਕੁਬਿਜਾ ਅਪਨੇ ਘਰ ਜਾਇ ਕੇਸਰ ਚੰਦਨ ਸੇ ਚੌਕ ਪੁਰਾਇ ਹਰਿ ਕੇ ਮਿਲਨੇ ਕੀ ਆਸ ਮਨ ਮੇਂ ਰਖ ਮੰਗਲਾਚਾਰ ਕਰਨੇ ਲਗੀ॥
ਚੌ: ਆਇ ਤਹਾਂ ਮਥੁਰਾ ਕੀ ਨਾਰਿ॥ ਕਰੈਂ ਅਚੰਭੋ ਕਹੈਂ
ਨਿਹਾਰਿ॥ ਧਨਿ ਧਨਿ ਕੁਬਿਜਾ ਤੇਰੋ ਭਾਗ॥ ਜਾਕੋ
ਬਿਧਨਾ ਦੀਯੋ ਸੁਹਾਗ॥ ਐਸੇ ਕਹਾ ਕਠਿਨ ਤਪਕੀਯੋ
॥ਗੋਪੀਨਾਥ ਭੇਂਟ ਭੁਜ ਲੀਯੋ॥ ਹਮ ਨੀਕੇ ਦੇਖੋ ਨਹਿ
ਹਰੀ॥ ਤੋਂ ਕੋਂ ਮਿਲੇ ਪ੍ਰੀਤਿ ਅਤਿ ਕਰੀ॥ ਐਸੇ ਤਹਾਂ
ਕਹੈਂ ਸਭ ਨਾਰੀ॥ ਮਥੁਰਾ ਦੇਖਤ ਫਿਰੈਂ ਮੁਰਾਰੀ॥
ਇਸ ਬੀਚ ਨਗਰ ਦੇਖਤੇ ਦੇਖਤੇ ਸਬ ਸਮੇਤ ਪ੍ਰਭੁ ਧਨੁਖ ਪੌਰ ਪਰ ਜਾ ਪਹੁੰਚੇ ਇਨੇਂ ਅਪਨੇ ਰੰਗਰਾਤੇ ਮਾਤੇ ਜਾਕੇ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਪੌਰੀਏ ਰਿਸਾਇਕੇ ਬੋਲੇ ਇਧਰ ਕਿਧਰ ਚਲੇ ਆਤੇ ਹੋ ਗਵਾਰ, ਦੂਰ ਖੜੇ ਰਹੋ ਯਿਹ ਹੈ ਰਾਜਦ੍ਵਾਰ, ਦ੍ਵਾਰਪਾਲੋਂ ਕੀ ਬਾਤ ਸੁਨੀ ਅਨਸੁਨੀ ਕਰ ਹਰਿ ਸਭ ਸਮੇਤ ਦਰਰਾਨੇ ਵਹਾਂ ਚਲੇ ਗਏ ਜਹਾਂ ਤੀਨ ਤਾੜ ਲੰਬਾ ਅਤਿ ਮੋਟਾ ਭਾਰੀ ਮਹਾਦੇਵ ਕਾ ਧਨੁਖ ਧਰਾ ਥਾ ਜਾਤੇ ਹੀ ਝਟ ਉਠਾਇ ਚਢਾਇ ਸਹਜ ਸ੍ਵਭਾਵ ਹੀ ਖੈਂਚ ਯੋਂ ਤੋੜ ਡਾਲਾ ਕਿ ਜ੍ਯੋਂ ਹਾਥੀ ਗਾੜਾ ਤੋੜਤਾ ਹੈ॥
