ਧ੍ਯਾਇ ੪੩
੧੫੧
ਇਸਮੇਂ ਸਬ ਰਖਵਾਲੇ ਕੰਸ ਕੇ ਬੈਠਾਏ ਧਨਖ ਕੀ ਚੌਕੀ ਦੇਤੇ ਥੇ ਸੋ ਚੜ੍ਹ ਆਏ ਪ੍ਰਭੁ ਨੇ ਉਨੇਂ ਭੀ ਮਾਰ ਗਿਰਾਯਾ ਤਿਸ ਸਮਯ ਪੁਰ ਬਾਸ਼ੀ ਤੋਂ ਯਿਹ ਚਰਿੱਤ੍ਰ ਦੇਖ ਬਿਚਾਰ ਕਰ ਨਿਸ਼ੰਕ ਹੋ ਆਪਸ ਮੇਂ ਯੋਂ ਕਹਿਨੇ ਲਗੇ ਕਿ ਦੇਖੋ ਰਾਜਾ ਨੇ ਘਰ ਬੈਠੇ ਅਪਨੀ ਮ੍ਰਿਤ੍ਯੁ ਆਪ ਬੁਲਾਈ ਹੈ ਇਨ ਦੋਨੋਂ ਭਾਈਯੋਂ ਕੇ ਹਾਥ ਸੇ ਅਬ ਜੀਤਾ ਬਚੇਗਾ ਨਹੀਂ, ਔਰ ਧਨੁਖ ਟੂਟਨੇ ਕਾ ਅਤਿ ਸ਼ਬਦ ਸੁਨ ਕੰਸ ਭਯ ਖਾਇ ਅਪਨੇ ਲੋਗੋਂ ਸੇ ਪੂਛਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਯਿਹ ਮਹਾ ਸ਼ਬਦ ਕਾਹੇ ਕਾ ਹੂਆ ਇਸ ਬੀਚ ਕਿਤਨੇ ਏਕ ਲੋਕ ਰਾਜਾ ਕੇ ਜੋ ਦੂਰ ਖੜੇ ਦੇਖਤੇ ਥੈ ਵੇ ਮੂੜ੍ਹ ਫਿਕਾਰ ਯੋਂ ਜਾ ਪੁਕਾਰੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਕੀ ਦੁਹਾਈ ਰਾਮ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਨੇ ਆਇ ਨਗਰੀ ਮੇਂ ਬੜੀ ਧੂਮ ਮਚਾਈ ਸ਼ਿਵ ਧਨੁਖ ਤੋੜ ਸਬ ਰਖਵਾਲੋਂ ਕੋ ਮਾਰ ਡਾਲਾ
ਇਤਨੀ ਬਾਲ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਕੰਸ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸੇ ਯੋਧਾਓਂ ਕੋ ਬੁਲਾਇ ਕੇ ਕਹਾ ਤੁਮ ਇਨਕੇ ਸਾਥ ਜਾਓ ਔ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਬਲਦੇਵ ਕੋ ਛਲ ਬਲ ਕਰ ਅਭੀ ਮਾਰ ਆਓ ਇਤਨਾ ਬਚਨ ਕੰਸ ਕੇ ਮੁਖ ਸੇ ਨਿਕਲਦੇ ਹੀ ਯੇਹ ਅਪਨੇ ਅਪਨੇ ਅਸਤ੍ਰ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਲੇ ਵਹਾਂ ਗਏ ਜਹਾਂ ਵੇ ਦੋਨੋਂ ਭਾਈ ਖੜੇ ਥੇ ਇਨੋਂ ਨੇ ਉਨੇਂ ਜੋ ਲਲਕਾਰਾ ਤੋ ਉਨੋਂ ਨੇ ਇਨ ਸਭ ਕੋ ਭੀ ਆਇ ਮਾਰ ਡਾਲਾ ਜਦ ਹਰਿ ਨੇ ਦੇਖਾ ਕਿ ਯਹਾਂ ਕੰਸ ਕਾ ਸੇਵਕ ਅਬ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਰਹਾ ਤਬ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਭਾਈ ਹਮੇਂ ਆਏ ਬੜੀ ਬੇਰ ਹੂਈ ਡੇਰੋਂ ਪੈ ਚਲਾ ਚਾਹੀਏ ਕਿਉਂਕਿ ਬਾਬਾ ਨੰਦ ਹਮਾਰੀਬਾਟ ਦੇਖ ਦੇਖ ਭਾਵਨਾ ਕਰਕੇ ਹੋਇੰਗੇ ਯੋਂ ਕਹਿ ਸਬ ਗ੍ਵਾਲ ਬਾਲੋਂ
